We wisten elk nog eens te scoren
En 't einde kwam dus met 52,
Waarmee het derde naar behooren
Een gooi naar de promotie dee.
Broeksmit zijn brief, daar werd geduldig
Een tien-cents-zegel op gelikt,
En daarna is die erg zorgvuldig
En plechtig in een bus gemikt.
De reis terug was erg gezellig,
Alleen was Willy merkbaar stil;
'k Wbet niet waarom, maar ik denk stellig,
Dat hij nooit meer zóó drinken wil
Er was geen woord uit hem te krijgen,
Ja, zelfs geen syncopated lied;
Bij Eggers deed hij niets dan zwijgen;
Je snapt gewoon zoo'n jongen niet.
Maar overigens was 't gezelschap
Erg druk en vroolijk in den trein,
En dat is wat 'k natuurlijk wèl snap;
Hoe zou zooiets ook anders zijn.
In Eggers werd nog wat gedronken;
De stemming steeg voortdurend toen,
En dikwijls is er nog geklonken
Op 't slot van zoo'n succes-seizoen!
NICO.
Voor het derdehoeden af!
„Hallo, met wie?"
„Met het Secretariaat van A. F. C."
„Aha, hier. Sabelson, Zeg gaat het derde
nu Maandag nog naar Utrecht of is dat de
Zondag daarop?"
„Neen ,Fred. Maandag gaan we samen
met het derde naar de Domstad om te zien
en te overwinnen".
„Jammer, jammer, juist de belangrijkste
en beslissende wedstrijd kan ik onmogelijk
mee. Maar zeg de jongens dat ik den heelen
middag aan hen denken zal".
's Avonds halfzeven bij Eggers.
„Hallo, met wie?"
„Intercommunaal Heemstede. Och Me
neer, u spreekt met mevr. Sabelson, Zegt u
me toch asjeblieft hoe A.F.C. III gespeeld
heeft, want mijn man is zoo onrustig. Hij wil
maar persé weten hoe het afgeloopen is
„Nu, hij kan tevreden zijn, ze hebben ge
wonnen met 52".
„Gelukkig, dan hebben we tenminste een
rustigen nacht".
Maar behalve de trouwe Fred, waren er
tientallen die 's avonds aan de telefoon hin
gen en toen ze den uitslag hoorden, een
vreugdekreet niet konden onderdrukken.
't Is ook een prachtige prestatie van Haas
met zijn kornuiten. We hebben den laatsten
tijd veel hooren praten over het tweede
en terecht, niemand zal op het keurige spel
en mooie successen iets willen afdingen.
Maar het derde is toch maar het der
de, doch zij hebben in dezelfde klasse het
kampioenschap behaald en hebben op even
fraaie wijze hun tegenstander in de promo
tiewedstrijden tweemaal geklopt.
Ze waren anders wel een beetje overmoe
dig onze jongens, toen ze 's morgens de reis
naar Utrecht aanvaardden.
Jan Veen, die tusschen haakjes excellent
gekeept heeft, zou het een „lefstreek" vinden
als die vrijers durfden opkomen tegen ons.
En Willy zou als het moest wel door alles
heengaan om de bekende goal met het lin
kerpootje te maken.
Alleen het vermanend oog van Jacques
deed hen een beetje inbinden, anders hadden
we in den trein misschien al een 80 voor
sprong bij elkaar geboomd. Wanneer het
noodig was zouden ze hun huid duur ver-
koopen.
Dat stond vast De stemming was opper
best en het ons langzamerhand overbekende
Terminus zag om halfeen een gezellig en ge
moedelijk ploegje voetballers zich laven aan
koffie en wat dies meer zij.
Op het veld gekomen was er al gauw
iemand, die zich in de bijzondere belangstel
ling der Utrechtenaren verheugde. Men zou
het moeilijk raden, doch het was inderdaad
niemand anders dan de altijd kalme en rus
tige Willy, bij verkorting Willem Teil ge
noemd.
Wat hadden die Utrechtenaren een schik
in „Big Willy".
Maar hij ook in hen, want de backs dach
ten aan dien spillebeen een happie te heb
ben, echter het viel hun niets mee. Willy is
een heele beste jongen, maar als hij het in het
veld op zijn heupen heeft, dan is het voor
hem geen bezwaar om zoo nu en dan eens
tegen een back van de afmetingen van Ernst
op te botsen.
De wedstrijd was bijzonder aardig. Goed
werd er door onze Roodzwarten gecombi
neerd en de voorhoede wist raad met de
ballen.
Vooral dat vurige enthousiasme waarmee
gespeeld werd deed je goed, aan den kant.
Nu viel D.O.S. wel tegen. Maar 5—2 is
ook een behoorlijke overwinning. Vooral
voor de rust was ons elftal overwegend ster
ker, en als Chris toen wat vlotter geschoten
- 8 -
A.F.C.-ers. begunstigt onze adverteerders!
