Mixed Pickles Afscheid 70 19671981 Good bye, A.R.O.L. I nAdD achteiraal speelde een band ter gelegenheid van de thé-dansant die gehouden werd aan het slot van de eerste L' bekerdag. „de,.eerste da8 van laatste A.R.O.L. toumooi. Maar niemand dronk „thé" en maar twee paartjes waren „dansant Er stond in die zaal een tafel met een vaasje bloemen en wat stoelen er om heen. Op die tafel of "hefv^n^wiiH Gere^rveeid voor de pers. Er zat helemaal niemand. Aan de bestuurstafel scheen het een moment ei W°Heit Gaar ,uist 6 A R-0 L- beker neergezet „daar gaat Gé Bosch" zei een ouder lid een beetje weemoedig. Henk Kappelhoff was een uitstekend gastheer en voetbalbestuurder Jo Jaspers prepareerde zich o™ v nf,te gaa" verrichten voor de demi-finale. Toen kwamen er een paar heren binnen die vroegen of wij wilden opschieten. Hun spelers waren nieuwsgierig voor de loting maar men wilde nu weg u,;v d'ngfn zullen in z'jn herinnering onuitwisbaar zijn, want nu voelde ik dat ik ongelijk had met te strijden voor het 3n °ÜS t0u,rn001- ^een- de A.R.O.L. was voorbijOndanks het feit dat alles had meegewerkt om toum00' doen leven De organisatie was perfect (speciaal compliment aan de Pers- en Propagandacommis- sie voor het voortreffelijk geredigeerde en uitgevoerde programma) en de publiciteitsmedia waren sterk geïntresseerd. t,r was veel over de A.R.O.L. geschreven en wij hebben nog nooit zoveel uitzendingen gehad. Het weer was ideaal. oei en winderig, te goed om thuis te blijven, te grimmig om nog één keer naar Zandvoort te gaan. Maar de A.R.O.L. werd genegeerd en door het publiek èn veel erger nog door het grootste deel van onze leden. - B JIïa syroholisch dat in dit laatste A.R.O.L.-beker-tournooi, waaraan zó hard gewerkt was, ons eerste elftal pijnlijk roemloos ten onder ging dat hoorde precies bij de begrafenis. Maar waaróm stierf dit toumooi? Natuurlijk rr°n HPP LTu06»-1"8 A Sr- Jrs£t/aauDc°eibaldit "iet meer de daverende seizoenopening zijn. Maar met een program- Zeeburcia, AFC—-UVV, HBSde Spartaan en DWVNeptunus, met entréeprijzen van 1.50 en 0.50 jIJ re voetbalweer behoefde het toch ook niet op te houden seizoenopening te zijn. Slechts een serie wed strijden zonder sfeer, zonder blije begroetingen, zonder „na afloop". Ik geloof dat de A.R.O.L te gronde gegaan is omdat maar heel weinig mensen zich de tijd gunnen om zich prettig te amuseren. Het merkwaardige van onze tijd is dat men minder tijd heeft naarmate men méér tijd heeft. Vroeger be stond er geen vrije zaterdag en behalve een beetje „upper ten" had niemand vacantie. Van een 8-urige dag en een be hoorlijke lunchpauze had nooit iemand gehoord. Er werd over het algemeen krap verdiend de „laatste van de maand" was een oase in de woestijn. Maar toen was er dan toch overal gezelligheid, plezierboten naar Zaandam tien cent en muziek aan boord Alkmaar, Velsen en IJmuiden; dagelijke „bittertafels" in Suisse, Dorrius, Parkzicht of bij Boer op- nl^rhnï. er5 i g tOCVen WaSl Men had e'genliik 8een Seld en geen vrije tijd, maar nooit hebben de speeltuinen, de restaurants en de clubavonden zó gebloeid als toen. En nu hééft men geld en tijd en mist kennelijk het geduld om dat geld gezellig uit te geven. De A.R.O.L. is onder gegaan door de tijd, waarin men zich geen tijd gunt hoewel die tijd als het ware barst van de tijd. Boeken Speurhonden Nico Holtzappel en Jaap van Nek hebben op de langzamerhand beroemd geworden zolder van de Handelsschool van Nico" een enorme ontdekking gedaan: de oudste Mixed Pickles-boeken (1904-1911) zijn terecht' Een klaroenstoot voor de ouderen, niets zeggend voor de jongeren. Voor laatstgenoemden dan de mededeling dat de Mixed Pickles geschreven clubbladen waren. (In die tijd bestonden nog geen gedrukte clubbladen zoals er nu honderden ver schijnen). Toch wilde men de gebeurtenissen vastleggen en zo werden dikke boeken „Mixed Pickles" aangelegd die zorg- zuldig voor clubavond gereserveerd en op clubavond bewaard bleven. (Kunnen jullie wat van leren). Men benoemde een t^dacteur en die zorgde er voor dat zijn eigen bijdrage(n) en die van anderen netjes werden ingeplakt of bijgeschreven. Zo kreeg men een aaneensluitende historie van AFC die voor latere generaties bijzonder interessant zou kunnen zijn. Nü dat was en is zij ook. AFC „greepaldoor een goede redacteur en goede medewerkers (Klomp, E. van Buuren Piet Ver meulen, D. Knegt, Sijmer1 Wit later ook I. Galavazi en Nico Holtzappel) maar langzamerhand verflauwde de'animo en toen in 19-3 de AFC Schakel als gedrukt maandblad verscheen, wat het „Schluss" met de Pickles. Zij deden vijf en twin tig jaar later als rubriek in de Schakel weer hun intrede, omdat de toen optredende redacteur George Wijnand aan zijn voorganger vroeg, een soort „ditjes en datjes" rubriek te verzorgen onder de naam „Mixed Pickles". En nu liggen die boeken voor mij en ik heb ze niet zonder ontroering doorgelezen. Veel van de AFC-ers die die boeken hebben geschreven heb ik gekend de pen is hun voor goed ontglipt, hun lach is voor goed verstomd. Ge ziet weer voor u die onvergetelijke oude Watergraafsmeer, toen nog een onafhankelijke gemeente die niet verder reikte dan de Hoogeweg, ge hoort weer het gejuich van het publiek op het oude Goed Genoeg staande op de luxe van die tijd het planeer en de doordringende stoomautomatische bel van de Gooise Stoomtram, die twee keer per uur dé verbinding onderhield met de „de stad". ^Y,athee" P^a(rbt'8 brok sportjournalistiek ligt in die boeken, hier en daar nu een beetje vergeeld en vergaan, verankerd. AFC heeft altijd het geluk gehad voor alle mogelijke functies geschikte figuren te kunnen vinden. Er zijn in die Pickles- boeken artikelen en verslagen opgenomen, die ge in één adem uitleest. Het aardige is dat ze volkomen „modern" aan doen, qua stijl, indeling, woordkeus. Ik heb mij afgevraagd waaraan het is toe te schrijven, dat men die boeken kan lezen alsof het gisteren is gebeurd en ik geloof dat ik het antwoord weet: In het eerste decennium van deze eeuw moet de voetbalsport aarzelend geïntroduceerd, zeer snel naar voren gekomen het toenmalige protest tegen de toenmalige „establishment zijn geweest. Men leefde in een tijd van voorschriften en etiquette, eigenlijk nog in de eindfase van de „Mictormn age Dit kon met en dat kon met; niet zo héél veel jaren later sloeg Jean Louis Pisuisse de „bourgeoisie met „Mens durf te leven" om de oren. Ge voelt het aan die Pickles: de jonge AFCers van 1905 voelen zich bevrijd bevrijd van de knellende conventiebanden. En natuurlijk gingen zij dus ook wel eens te ver; lieve hemel, wat kondeé die knapen te keer gaan. Feestavonden aan de lopende band (eigenlijk was iedere wekelijkse clubavond in de Karse- boom een feestavond), toeren naar Zutfen, Helmond, Aken, Verviers, die van het onbegrensde uithoudingsvermogen van de toenmalige AFCers blijk gaven. 5 De Mixed Pickles om helemaal juist te zijn The Mixed Pickles gaan ver dwijnen. De geestelijke vader (een zekere J.W.) van deze hoogst gekwalificeerde rubriek uit De Schakel kondigt althans in dit nummer aan, dat hij met zijn vaste produktie in deze vorm stopt. J.W. (bij enkele oude A.F.C.'ers ook bekend als Jo Wijnand) is van mening, dat hij als 71-jarige de pijp aan Maarten moet ge ven, zoals onze wielervrienden plegen te zeggen. Het afscheidswoord van de Picke- laar is zo bloedserieus, dat ik als hoofd redacteur van De Schakel met de beste wil van de wereld het besluit van hem niet anders dan ernstig kan nemen. Al hoewel als je pas 71 jaren telt, A.F.C.'er in hart en nieren bent en de pen nog zo voortreffelijk hanteert als bovengenoemde J.W. lijkt het tijdstip om de befaamde Mixed Pickles (befaamd ook buiten de kring van A.F.C.) in koe len bloede en bovendien met voorbe dachte rade de nek om te draaien veel te vroeg gekozen. UIT DE (deze keer nog niet zo) OUDE DOOS

AFC (Amsterdamsche Football Club)

Jubileumboeken | 1975 | | pagina 38