Zes jaar in degradatiegevaar 19 weer in hnn oude omgeving terug waren, thans ook den Jack Reynolds zou ons coachen de enkele malen, dat r het goed en op 12 October 1927 werd de electrische ons cadeau gedaan w as door Gé Bosch en Fons de Vilde op 1I.V.C. en een 71 op B.F.C. deden het publiek op oud Velox 18 13 4 1 55—29 30 Zeeburgia 18 12 2 4 59—31 26 Haarlem 18 11 3 4 5532 25 A.F.C. 18 10 3 5 59—37 23 V.V.A. 18 7 3 8 46—18 17 Zandvoord 18 7 o 9 44—49 16 Bloemendaal 18 6 3 9 40—42 15 H.V.C. 18 5 3 10 26—48 13 B.F.C. 18 5 3 10 29—42 13 Donar 18 1 17 23—78 2 beslissenden slag voor het eerste elftal in te zetten, ve van Jack's diensten gebruik konden maken ging verlichting in gebruik genomen, welke verlichting r. Daverende resultaten werden geboekt; een 91 erwetsche wijze naar ons veld stroomen.... Toen kwam onze noodlotsdag: 6 November 1927. Velox, de groote concurrent kwam op bezoek en klopte ons na een vrij onaangena- men en sensationeelen wedstrijd, waarin „Charles" gekraakt werd, met 32. De betoo- vering was verbroken; de reactie, die er op volgde kan het beste vergeleken worden met de reactie die het Nederlandsche elftal onder vond na den nederlaag in Milaan tegen Zwit serland. De resultaten werden steeds matiger en tenslotte moest A.F.C. zich met een in deze omstandigheden teleurstellende 4de plaats tevreden stellen. Het was het laatste jaar dat we in de bovenste helft van de ranglijst eindigden. Zes jaar achtereen was A.F.C. I in degradatiegevaar. We gelooven niet te veel te zeggen, dat vrijwel iedere andere club onder zoo iets bezweken was. Maar A.F.C. was „dead and doing well' en bloeide en groeide tegen iedere verdrukking in. Het lodental nam steeds toe en ook do belangstelling bij de thuiswedstrijden werd steeds grooter. Nog steeds breidde „Zuid" zich uit en daar het van nieuw Zuid een heele reis naar de Meer is, ging men liever bij A.F.C. kijken, waar men steeds „waar voor zn geld kreeg." Want hoe gek het klinken moge bij een elftal, dat vrijwel steeds in gevaar was ons team speelde lang niet slecht en had toch kracht genoeg, om ieder jaar voor een beeld van een eindspurt te zorgen en rijp en groen in de competitie te slaan. Meestal was het bij de jaarwisseling mis; Dick Bessem, die het voor een A.F.C.-bestuurslid onontbeerlijke gevoel voor humor heeft, schreef dan weer een circulaire, die hij sarcastisch „Het is weer zoover" of „De Jaar- lijksche oproep" betitelde; Charles Lungen stapte gemoedereerd Zaterdagsavonds dan maar weer op de Har wich-boot, leende bij aankomst van dezen of gene een of andere ontbrekende voetbalschoen en schoot in heel Noord-IIolland de doelen aan flarden. Deze film begon in 19281929, toen het elftal blijkbaar de schrik van het vergokte kampioenschap nog niet te boven was. Nieuwjaar 1929 werd de voetballerij stilgelegd, daar de strengste winter van de twintigste eeuw inviel. Op buitengewoon prettige wijze werden de wintermaanden doorgebracht; Zondag aan Zondag gingen groote groepen A.F.C.'ers tochten maken en zelfs werd op 3 Maart door Nic. Neseker een hardrijderij op de Nieuwe Meer georganiseerd, die veel succes had. 17 Maart werd de voetballerij hervat, doch door het ijsvermaak waren de kuiten blijkbaar stijf geworden, want het werd een zwarte dag. De elf tallen boekten een gezamenlijke score van352'! Het eerste verloor met 131 van Alcmaria Victrix, de grootste nederlaag ooit door A.F.C. I geleden. Doch ook toen verliet de humor ons niet, want bij de borrel in „Sandeman" zei Willy Brusse met een effen gezicht: „Ja, 't was niet heelemaal zuiver. Die zevende goal was geheid off-side, maar ik heb maar niet geprotesteerd, dat kost zooveel geld!" Eerst in den zeventien den wedstrijd (A.F.C.Hollandia 53) kwamen we in veiligheid. 19291930 werd een heel moeilijk jaar, speciaal voor hot Bestuur, dat voor vrijwel onoplosbare moei lijkheden kwam. De obligatieleening verviel en de huur van de terreinen op de tot dusver geldend hebbende condities liep af. Vrijwel het geheele jaar vonden besprekingen plaats, die tenslotte alle gunstig voor de vereeniging afliepen. Verder degradeerde het derde elftal weer naar de reserve 3e klasse en zat ook het 1ste weer leelijk in de verdrukking. De terugkomst van Tony Knopper uit Indië had een stimuleerende uitwer king hij ging zoo van den boottrein naar het Bloemendaal-veld en op den dag dat ons aller Piet Vermeulen ons ontviel, zette A.F.C. met een 32 overwinning in Bloemendaal haar succesvolle eindspurt in. Al deze tegenslagen hadden niet kunnen verhinderen, dat ons 7de Lustrum in de echte A.F.C.-sfeer herdacht werd. Het was voor velen een vermoeiende driedaagsche geweest! Een jaar zou volgen dat, wat de gang van zaken op het groene veld aangaat, slechts vergeleken kan worden qua spanning en opwinding met het eerste jaar in 1 B. We begonnen ongekend goed en stonden na 5 wedstrijden met 8 punten bovenaan! De volgende.... tien wedstrijden werden verloren. „Het was weer zoover!" Het werd het jaar der protesten: A.F.C.West-Frisia werd verknoeid door een invaller-scheids rechter, die zich niet fit voelde en waarvoor een onderzoekcommissie zou worden benoemd. A.F.C.Z.V.V. eindigde in een 01, doch de goal van Z.V.V. was wel zoo verschrikkelijk hands geweest, dat we onmiddel lijk protest aanteekenden. Een paar weken later had A.F.C.T.O.G. een 22 tot resultaat, doch nu protes teerde T.O.G. wegens een zeer interessant spelregelgeva.l, dat betrekking had op „inloopen bij een straf schop" en dat wekenlang de gemoederen van de sportwereld in beroering hield. Han Hollander vertelde in zijn radiopraatje, dat hij het met T.O.G. eens was; Groothoff vertelde in „De Revue der Sporten" dat Dr.

AFC (Amsterdamsche Football Club)

Jubileumboeken | 1935 | | pagina 23