"HOE IS HET MET
THEO VAN SEGGELEN"
16 december 2015 94e jaargang nr. 5
In managementtermen heet het dat voetbal aan PEST onderhevig is -
politieke, economische, sociale en technologische factoren spelen een
uiterst belangrijke rol. En voor wat betreft de technologie zou uw
scribent daar graag even bij willen stilstaan. Want daar waar het
gisteren langzamer en slechter was, wordt het nu en morgen sneller en
beter dankzij nieuwe wetenschappelijke en industriële kennis, creati
viteit en inzicht. En dat in een moordend tempo. Prestaties worden
beter, records worden telkens gebroken en de vraag werpt zich zo
langzamerhand op waar dit alles ooit zal eindigen.
Anders dan bij "langzame" sporten als dammen en schaken, waarbij
de speler effectief vervangen kan worden door een supercomputer (in
1998 verloor Kasparov nog van IBM's DeepBlue) vonden juist bij de
snelheidssporten de meeste innovaties plaats. In de autoracerij is het
gemeengoed, van design tot en met de race zelf, om innovatieve
software te gebruiken, waarmee bijv. windstromen en rijgedrag te
simuleren is. De racewagen zelf zit vol met sensoren en miljoenen
regels softwarecode, welke informatie over de toestand van zowel de
racer als elk onderdeel van zijn bolide in real-time doorgeven. Weer
is er slimme software waarmee in een flits alles geïnterpreteerd wordt
en zo de race perfect ondersteunt. Bij het schaatsen werd de Friese
doorloper door de klapschaats vervangen, kwamen er aërodynamische
pakken, werd het ijs harder en beter, de tijdmeting velen malen nauw-
keuring en met alle respect, vallen jaren na dato de prestaties van Ard
en Keessie in het niet bij die van de tegenwoordige generatie. Veel
sporters trainen met sensoren op hun lijf, in hun shirt, schoenen, fiets,
etc., zodat prestaties meetbaar, analyseerbaar en dus geoptimaliseerd
worden.
Hoe staat het dan met het voetbal? Wel, uw columnist loopt een paar
keer per week langs de vitrines van AFC's sociëteit, verlucht met
sepiakleurige kiekjes van antieke AFC-teams. De foto's vertonen
slecht geklede spelers in uiteenlopende shirts en broeken. Zulks in
schril contrast met de huidige hoofdmacht, waarvan de spelers er zich
er van bewust zijn dat je er "goed moet uit zien", gekleed naar de
laatste voetbalmode. En daar is wat voor te zeggen.
Voortschrijdend inzicht veranderde het bruin geveterde monster,
gestikt van lange repen leder in een zwart-wit geblokt wiskundig
object met twaalf regelmatige vijfhoeken en twintig regelmatige zes
hoeken. Nog steeds is dit de basis van de officiële speelbal. De firma
Nike heeft er als eerste een heel andere kleuring aan gegeven en het
tot een commercieel verantwoord en modieus item gemaakt, Per
seizoen of belangrijk voetbalevenement worden er nog steeds aparte
ballen uitgebracht. En natuurlijk wil iedereen met de laatst gangbare
spelen.
Zo ook verging het de voetbalschoen. Daar is een boek over vol te
schrijven. De technologie drukte hier zijn stempel en veranderde
alles, materialen van schoen en zool, de vormen, de noppen, configu
raties van de noppen, en de kleuren. De vooroorlogse staalgeneusde
kistjes evolueerden tot de zwarte voetbalschoen uit de jaren zestig van
Adidas en Puma (hetgeen de afkorting was van Probeert U Maar
Adidas). Uw chroniqueur herinnert zich nog zijn eerste Quick kicksen
(van Nederlandse bodem, het jaar was 1966) met het beroemde blok-
bandje, welke na elke wedstrijd trouw werden schoongemaakt en in
het vet werden gezet. In die tijd was het schoeisel ook genoemd naar
de "helden van de velden" - zo waren daar bijvoorbeeld de Adidas
Uwe (Seeler), de Puma Cruyff, de Patrick Kevin Keegan en natuurlijk
de Adidas Van Hanegem, een soort rugbyschoen met doorlopend leer
tot over de enkels. Er zijn nog oud-spelers die met weemoed over
deze schoen spreken, alsof het hun oude Nokia 6310 betrof. Uw
columnist speelde ooit zaalvoetbal op een "pantoffel" genaamd de
Cruyff Vanenburg, zeker niet genoemd naar een 1-2tje tussen Johan
en Gerald. Hij, en met hem vele andere AFC-ers, zweert vandaag de
dag voor op gras bij de zwart-witte Adidas Copa Mundial. Maar thans
moeten we constateren dat de schoenen, met dank aan wederom de
firma Nike, allerlei kleuren kunnen aannemen, van gifgroen, knal
oranje, signaalgeel tot aan mint en roze. Niet alle schakeringen waren
bij de introductie van deze nieuwe mode voorhanden en zo kon het
zijn dat in combinatie met shirt en broek de schoenen van de voetbal
lers verschrikkelijk detoneerden. Hoewel dit nog steeds vaak voor
komt, let men er tegenwoordig gelukkig beter op dat alle tenuekleuren
met elkaar in overeenstemming zijn. Roze, gele of lichtblauwe kick
sen onder een AFC-tenue? Uw scribent walgt ervan. Kicksen onder
het het rood met de zwarte V horen zwart of hoogstens rood te zijn.
Tenslotte het shirt en ook de broek. Van flapperend stuk textiel met
een wijde, soms geveterde boord tot aan moderne stoffen en materia
len, de technologie en de mode hebben hier zeker niet stilgestaan. De
trend lijkt tussen strak en kort (de dracht van oud-arbiter Frans Derks
was legendarisch) en oversized en lang heen en weer te bewegen. Als
AFCers speelden we in katoenen shirts die in de was snel vervaalden,
later werden de modernere stoffen van onder meer N2, Adidas en
Cruyff gedragen. Maar de vormgeving van het allermooiste shirt van
Nederland komt in de prachtige donkerrode uitvoering van Nike
volledig tot zijn recht. Zonder misplaatste reclames of ander franje.
Tikje retro, simpel, traditioneel, nog steeds zonder reclame en dus in
stijl, zoals het AFC betaamt. Alles verandert, maar er is toch iets dat
blijft: het AFC-shirt. En daar passen bijvoorbeeld die Copas Mundia-
les prima bij. Lang leve de technologie!
(n.s.hekster@gmail.com
Column van 25 november 2015 door Hennie van de Weerd
Voor het seizoen 2015-2016 zal er iedere maand een rubriek ver
schijnen onder de titel, "Hoe is het met?", waarbij een oud eerste
elftalspeler aan het woord komt. Na Robert Gehring, Mendel
Witzenhausen, Malcolm Esajas, Daniel van Meer en Roy Tular,
deze keer Theo van Seggelen.
In deze rubriek komen oud-eerste elftalspelers van AFC aan het
woord die hun sporen hebben verdiend bij de club. Deze week
gaan wij de 60-jarige Theo van Seggelen polsen. De favoriete plek
van Van Seggelen was een plaats op het middenveld. Van Seggelen
voetbalde vijf jaar bij The Reds vanaf 1983 tot 1988. Daarna was
hij ook nog een half jaar elftalleider van AFC 1. Theo is gehuwd
en heeft twee zoons van 16 en 18 jaar.
"Als ik de kans krijg ga ik kijken bij mijn jongste zoon. Die speelt in
de B3 van UVS. (Lachend) Ik krijg dan ook nog een taak toebedeeld,
vlaggen. Hans Zandbergen, een vriend van mij, is leider van dat team.
Het is wel even lekker op het veld en zeer ontspannen, kan ik je zeg
gen. Het weekend is belangrijk voor mijn gezin en mezelf. Soms loopt
dat weleens anders maar ik probeer dat zo veel mogelijk te bewaken.
Je moet het zo zien dat ik vijftig procent op kantoor zit en vijftig
procent op reis ben. Ik heb daar wel mijn weg in gevonden, maar
soms is het aanpassen".
UVS-TELSTAR-AFC-UVS
Van Seggelen is een rasechte Leidenaar en is begonnen bij UVS.
Midden jaren 70 voetbalde hij in de selectie van UVS. Met Lug-
