AFColumns
PEP!
TECHNOVOETBAL
16 december 2015 94e jaargang nr. 5
9. De speler bespuwt een tegenstander.
10. De speler speelt de bal opzettelijk met de hand of arm (dit geldt
niet voor de doelverdediger binnen zijn eigen strafschopgebied),
of raakt bal door met een voorwerp te gooien (schoen, scheenbe
schermer etc.).
Bijdragen van de afgelopen 4 weken. De columns hebben eerder
op onze website gestaan.
Column van 3 december 2015 door Bobby Gehring
Maandagavond 30 november. De KNMI heeft Code Oranje afgege
ven. In mijn jas gedoken loop ik ons sportpark op. Door de hevige
storm lijkt het alsof de regen zijwaarts valt. Ik kijk naar links en zie
hoe op het mooie, nieuwe kunstgrasveld een handjevol spelers van
AFC 1 aan een training bezig is. Terwijl zij de elementen trotseren
spat de energie van de oefening. Met de wind in de rug maken ze een
één-tweetje dat eindigt met een pegel op doel. Snoeihard vliegen de
ballen in de touwen of op de vuisten van de keeper. Nog gedurfd dat
ie in de goal gaat staan. Dan streept iemand de bal van een meter of
twintig keihard in de bovenhoek. De andere spelers applaudisseren en
joelen voor de kanonnier in kwestie. Als ik scherper kijk realiseer ik
mij waarom. Het gaat om Pepijn Kluin. En dat is mooi, erg mooi
Vijftien maanden geleden raakte Pepijn ernstig geblesseerd op
een training. Stroef kunstgras in combinatie met een misstap leidden
tot een gescheurde kruisband en een losgeschoten meniscus van zijn
rechterknie. AFC is op dat moment in voorbereiding op de finale voor
het Landskampioenschap tegen Spakenburg. Het zal zonder Pepijn
zijn. Voor hem wacht een zware operatie en lange revalidatie. Een
drama voor de spits die zo'n belangrijk aandeel had in het Kampioen
schap van Nederland van AFC in 2014. Met veertien doelpunten en
zijn 'kop omhoog-borst vooruit - uitstraling' was hij een van de grote
smaakmakers van dit mooie team.
Bij de aanblik van zo'n nare blessure gruwelen alle medespelers van
de pechvogel. Je weet vaak meteen of het ernst is en wanneer niet. Je
ziet het aan de paniek en aan de pijn. En het stemt verdrietig, want je
beseft wat voor lijdensweg de geblesseerde te wachten staat.
Op een donderdagavond in september 1996 ging thuis de telefoon.
Slecht nieuws. Mijn broer Robert had in een wedstrijd met AJAX 2
tegen Excelsior zijn kruisbanden gescheurd. De tegenspeler (misdadi
ger is een beter woord) had met nog vijf minuten te gaan en een 3-0
stand voor Ajax, een afgrijselijke tackle op zijn standbeen ingezet.
Van de pijn had Robert de graspollen uit de grond getrokken. De
misdadiger had hem nog toegevoegd: 'lekker voor je vuile Ajac-
cied' Erger en misselijkmakender kan niet. De dofheid in Robert's
ogen, liggend op het ziekenhuisbed, staan mij nog helder bijHet gaf
aan hoeveel pijn hij had. Niet alleen fysiek, maar zeker ook mentaal.
Weg kansen, weg ambities om de top te halen.
Een aantal maanden later speelde ik met mijn eigen team een A-
jeugdwedstrijd. Een van mijn beste maatjes en super goede voetballer
(Marc Stuut) kreeg een ongecontroleerd harde tackle te verwerken en
kwam verkeerd neer. Je kon de banden van zijn knie horen scheuren.
Wij teamgenoten hurkten naast hem neer om hem gerust te stellen.
Van de pijn beet Marc keihard in mijn hand. Je zag de paniek door
zijn ogen schieten; weg kansen, weg ambities om de top te halen. Ik
krijg nog altijd kippenvel als ik er aan terugdenk.
Op een vrijdagavond in februari 2008 bezochten we met een groep
vrienden de wedstrijd Volendam-MVV. Onze vriend Dustin Huisman
speelde bij de Maastrichtenaren. Wat een feestelijke avond moest
worden liep anders. Op het spekgladde kunstgras gleed Dustin onge
lukkig weg en zijn knie ging kapot. Zijn verdriet was voelbaar. Hij
revalideerde met militaire discipline, reikte daardoor later zelfs nog
tot de beloften van Ajax, maar zijn knie werd nooit meer de oude en
noopte hem (te) vroeg te stoppen.
Pepijn Kluin kent die pijn en dat gevecht. Hij heeft vijftien maanden
keihard gewerkt aan zijn herstel. En, nog indrukwekkender, hij bleef
een vaste supporter van AFC 1In weer en wind, Pepijn stond er. Het
deed hem zeer om zijn team binnen de lijnen aan de gang te zien. Je
zag het aan hem. Zijn ogen stonden dof. Terugslag op terugslag
maakte dat hij bijna de handdoek had gegooid. Maar Pep zette door
en knokte zich terug naar betere tijden. Naar een heerlijke trainings
avond in 'code oranje'.
Afgelopen maandagavond kreeg ik aan de rand van het zwak verlichte
veld - ondanks de koude regen- opnieuw kippenvel. De stralende
Kluin kapte, draaide, sprintte en genoot zichtbaar van zijn terugkeer
op de velden. Zijn spelvreugde deed mij denken aan de pijn van die
andere jongens met deze klote blessure.
Maar na regen komt dus toch ook vaak zonneschijn. En dat is mooi,
erg mooi
Column van 30 november 2015 door Nicky Hekster
Zoals ook in alle andere sporten is voetbal aan constante verandering
en Darwiniaanse evolutie onderhevig. Letterlijk en figuurlijk gaat het
om de survival of the fittest! De spelsystemen veranderden (van slin
gerback en Zwitsers grendelsysteem naar bijv. 4-3-3), de speelstijlen
(van catenaccio en totaalvoetbal, naar Barcelona's tikkie-takkie) en de
spelregels werden aangepast. Maar ook de arbitrage werd uitgebreid
en veranderde van kleur en hulpmiddelen, de competities werden
diverser (de introductie van de Europa Cup in 1992, later vervangen
door de Champions League, en de invoering van het vrouwenvoet
bal), de trainingsmethoden wijzigden, de stadions werden anders
ingericht (mulitfunctioneel, slimmere verlichting en beveiliging, apps
voor de fans), de doelen en de grasmat werd herbezien (van WETRA
veld tot ultieme kunstgrasmat), de supporters, de suppoosten, en gaat
u zo nog maar even een tijdje door. Om met de Griekse filosoof Hera-
clitus (die nog niets van voetbal wist) te spreken: panta rhei, ouden
menei - alles stroomt, niets blijft.
9
