"HOE IS HET MET" ROY TULAR
Nu of nooit: andere normen en waarden voor het
Nederlandse voetbal
18 november 2015 94e jaargang nr. 4
Column van 1 november 2015 door Hennie van de Weerd
In deze rubriek "Hoe is het met?", komen er oud eerste elftalspelers
van AFC aan het woord die hun sporen hebben verdiend bij de club.
In deze column gaan wij de 49-jarige Roy Tular polsen. De favoriete
plek van Tular bij AFC was bij voorkeur middenvelder/verdediger.
Tular droeg ook jaren de aanvoerdersband bij AFC. In het dagelijks
leven is Tular werkzaam bij de NOS. Daar is hij Eindredacteur van
NOS Studio Sport.
Mooie zwerftocht Tular in het betaalde voetbal
Go Ahead Eagles, De Graafschap, Edmonton Brickmen (Canada), en
FC Wageningen waren de clubs waar hij speelde. In totaal kwam hij
tot 134 wedstrijden in het profvoetbal. Tular stopte in 1992.
Toen de profcarrière van Tular erop zat wilde de verdediger op een
hoog niveau bij de amateurs verder gaan met zijn favoriete spelletje.
In juni 1992 speelde Tular zijn eerste wedstrijd voor AFC. Tular was
gelijk onder de indruk van de club. In zijn eerste jaar bij The Reds
maakte hij ook gelijk mee hoe een Jaardiner bij AFC wordt gevierd na
een zoveelste mijlpaal in het bestaan van de club. Bij AFC wordt dat
dan uiteraard groots gevierd, welke traditie het dan ook is. Wat hem
ook gelijk opviel bij de club was de saamhorigheid, clubliefde en het
sociale verenigingsleven. Aspecten die bij de club AFC hoog in het
vaandel staan. Voor Tular was dat een belangrijk gegeven.
De verdediger stopte in 2000 en kwam tot 192 wedstrijden in de
hoofdmacht. In zijn laatste jaar als speler werd hij gekroond tot 'spe
ler van het jaar'. Inmiddels is hij coach van zondag 2 en al weer 23
jaar lid van de club, dat zegt genoeg. Tular is, kun je zeggen, een
echte AFC'er geworden vanaf het begin dat hij lid werd.
Drukke baan bij de NOS
In het dagelijks leven werkt Tular inmiddels 20 jaar bij de NOS,
vanaf januari als eindredacteur. Op de vraag aan Roy hoe laat hij
opstaat om naar zijn werk te gaan is een heel ritueel aan verbonden.
Roy lachend: 06:21. Dan heb ik negen minuten voordat de wekker
gaat om 06:30, ja en dan probeer ik op te staan. En als het dan nog
niet lukt heb ik wederom nog 9 minuten en moet ik er echt uit want
tussen zeven en kwart over zeven moet ik echt in de auto zitten. Mijn
eerste handeling is om negen uur een redactievergadering bij de NOS.
Dus ik probeer echt om halfnegen op mijn werk te zijn. De lengte van
de dag is verschillend. Het ligt er een beetje aan wat voor soort dienst
ik heb. Als eindredacteur ben je verantwoordelijk voor de uitzendin
gen van die dag. Over het algemeen maak ik het sportjournaal om
13:00 uur. Daarna het journaal van 18:45. Dat houdt in dat een dienst
begint om 08:30 tot het sportjournaal s' avonds is afgelopen en dat is
meestal om 19:30 uur. Als ik geen eindredactiedienst heb dan werk ik
meestal tot 17:30 uur".
Roy vervolgens: "Ja en dan moet ik op tijd op Goed Genoeg zijn want
we trainen om half acht. Ik probeer dat een beetje te managen door
zo"n eindredactiedienst te doen als ik niet hoef te trainen. Daarnaast
is de zaterdag een vaste dag voor mij om eindredactie te doen. En dan
werk ik tot 12 uur s' nachts. Dat betekent dat ik pas om 02:00 thuis
ben want ik woon in Schijndel. De zondag staat dan natuurlijk het
tweede team op het programma. Rond 08:00 uur zit ik dan meestal
weer in de auto richting Amsterdam want het 2e speelt altijd om 11.00
uur".
Tular leidt dus een druk bestaan met zijn werk en AFC. Daarnaast
volgt hij ook nog de training cursus van de KNVB TC1 (EUFA A).
Ook daar gaat veel tijd in zitten. Maar wie weet wat de toekomst
brengt als ook nog het hoogste amateurdiploma wordt binnengehaald.
De ambitie is volop aanwezig bij Tular. Voorlopig zit hij nog bij AFC
waar hij het ontzettend naar zijn zin heeft. Wat het nog leuker maakt
voor hem is dat twee oude speelmaten van hem bij AFC hem assiste
ren bij het tweede team. Dat zijn Joey Zebeda (assistent-trainer) en
Frank Keijzer die regelmatig komt vlaggen.
Tijd voor het gezinsleven
"Als alles goed gaat op je werk en op rolletjes loopt gaat het allemaal
een stuk makkelijker. Ik probeer altijd als ik thuis ben mijn werk in
Hilversum te laten en het voetbal bij AFC. Ik besteed dan veel tijd
aan mijn gezin en drie kinderen. Twee jongens van mij voetballen bij
Schijndel, mijn dochter zit op hockey. Als ik een dag vrij ben gaat
alle tijd naar hen toe. Lekker ontspannen want dat heb je gewoon
nodig."
Veel ervaring opgedaan bij amateurclubs als coach
Ook als trainer is Tular een bekende verschijning in de amateurwe
reld. Dat begon al in 1998 toen hij nog in het eerste elftal speelde bij
AFC en de A1 en B1 onder zijn hoede nam. Die onderneming met de
jeugd duurde twee jaar. Toen brak de tijd aan voor hem om zijn gren
zen te verleggen bij een hoofdklasser in 2000. Bij RKSV Schijndel
werd hij assistent voor twee jaar. Na die twee jaar kwam AFC weer in
beeld. Met Stanley Menzo nam hij de honneurs waar ook als assistent.
Dat duurde drie jaar. Toen zat de periode bij AFC er voorlopig weer
even op want toen stond er een jaartje FC Breukelen op de rol als
hoofdcoach. Toch kwam na dat jaar Schijndel weer in beeld voor
weer een periode van drie jaar. In 2012 keerde Tular definitief terug
op de bodem van Sportpark Goed Genoeg en ging weer aan de slag
met de A2 en A1. Momenteel traint hij voor het tweede jaar achtereen
het tweede elftal van AFC. Vorig seizoen pakte hij met het tweede
elftal de periodetitel. Ook dit seizoen draait zijn team weer uitstekend
mee bovenin.
Logchies versus Tular
Logchies: "Ik heb een uitstekende relatie met Roy. Roy is hier ver
antwoordelijk voor het tweede elftal. We voelen elkaar goed aan en
gaan regelmatig samen even wat eten als we van ons werk komen om
daarna de trainingen te leiden samen. Allebei zijn we druk en dan is
het lekker even ontspannen als je samen even de dag kunt doornemen.
We hebben allebei wel wat te vertellen. Mij hoor je niet klagen. Ik ga
regelmatig kijken bij het tweede elftal want dat is het voorportaal om
door te stromen naar het 1e elftal".
Een kampioenschap lijkt me ook wel leuk voor die gasten?
Logchies "De primaire doelstelling van het tweede elftal is dooront
wikkelen naar dat 1e elftal. En zit er dan een kampioenschap in is dat
mooi mee genomen. De communicatie met Roy is in ieder geval
optimaal en dat is een goede zaak".
Column van 4 november door Machiel van der Woude
Vorige week woensdag speelden Feyenoord en Ajax voor de beker.
De Rotterdammers wonnen in de 'the dying seconds' van de wedstrijd
met 1-0 door een schlemielig eigen doelpunt van Joël Veldman.
Feyenoord door, Ajax eruit, dat was het sportief gezien wel zo onge
veer in een duel waarin Ajax voor rust de winst liet liggen. De volle
Kuip en de kijkers van FOX Sports kregen een zeer matige wedstrijd
voorgeschoteld die vooral voor Feyenoord van veel belang was.
Winst op de erfvijand uit 020 betekende eerherstel, omdat de trots van
Rotterdam in eerdere duels met grote regelmaat in de Kuip het onder
spit moest delven. Getuige de opstelling van Ajax, waarin maar liefst
vijf internationals ontbraken, was de wil aan Amsterdamse kant om te
winnen bij de technische leiding kennelijk niet zo groot en alleen
vanuit dat gezichtspunt zou je vrede kunnen hebben met de uitslag.
Toch had ik die vrede niet en dat latente gevoel werd geprikkeld door
een uitspraak van oud-international Jan Jongbloed in het sportpro
gramma van RTV-Noord Holland op de zaterdagochtend. Ik hoorde
Jan Jongbloed zeggen dat hij had genoten van de klassieker door de
getoonde strijd en de soepele leiding van scheidsrechter Van Boekel
die niet voor ieder wissewasje wenste te fluiten. Op dat moment dacht
ik, dit kan niet waar zijn.
11
