An
reddingen van keeper Yousef El Abdallaoui in een cruciale thuiswed
strijd.
Stanley Menzo en zijn mannen deden het onmogelijke: ze klommen
langzaam, maar zeker, uit een heel diep dal. Iedere week zou een
nederlaag catastrofale gevolgen hebben. Maar er werd niet meer
verloren. Sterker nog: sinds februari rijgen de overwinningen zich
aaneen, met hier en daar een remise.
Het ploegie, mijn ploegie, dat hopeloos leek af te stevenen op degra
datie vermande zich. En nu, op het moment dat ik dit schrijf, is er nog
een laatste potje te gaan. Uit bij De T reffe rs. Wordt er gewonnen dan
zijn we veilig en bovendien periodekampioen. Maar uit bij De T ref-
fers is dat niet zomaar gedaan.
Tegen het vallen van de avond in de Gazastrook dacht ik aan het rode
shirt met de zwarte V. Samen met collega Frederick Mansell (speler
van het Haagse HVV, ook zo'n mooie traditieclub) waren we die dag
naar de grensstad Rafah gereisd. Daar liepen we met een van de spe
lers die we voor ons documentaireproject volgen door de stad. Achter
een ijzeren deur kwamen de brokstukken van zijn voormalige huis
tevoorschijn. Het was tijdens de oorlog van afgelopen zomer gebom
bardeerd en al zijn voetbalspullen waren daarmee in een klap verdwe
nen. Toch was hij niet rancuneus. Voetballen kon hij nog steeds en
het huis zou wel weer worden herbouwd, hoopte hij. 's Avonds op het
trainingsveld leidde hij het gebed voor het begin van de warming up.
Twintig mannen op een rij achter hem volgden zijn voorbeeld.
Terwijl de stilte over het veld trok en de spelers in de concentratie van
hun gebed roerloos naast elkaar stonden, dacht ik even: kom op AFC,
welke God er ook aan het roer staat, nog één potje winnen en dan
volgend jaar lekker Topklasse voetballen. Het moge op wereldschaal
misschien een totaal futiele gebeurtenis zijn, het zou toch gewoon
grandioos zijn als het lukt.
Vanuit het Midden-Oosten kijkt er in ieder geval één supporter mee,
ik hoop dat alle anderen die AFC een warm hart toedragen de reis
naar Groesbeek maken. W ant wat is er nou mooier dan in een vredig
land kunnen juichen om je favori ete plo egje.
LAAT DUS JE AFC HART SPREKEN EN KOM OOK NAAR
GROESBEEK!
Naschrift redactie: en gejuicht hebben wij, en wat een opluch
ting!
ndere tijden
Door I lans de ^Vijs sr., archiefcommissie
16 mei 2015
tekst vermeld. Zo ook de foto van de B3 uit het jaar 1957 toen keurig
kampioen geworden. Vijftien jonge spelers geboren in de jaren 1943
1944, het jaar dat ikzelf lid mocht worden van A.F.C.! Van deze
groep zijn nog vier jongens, nou ja, (inmiddels Ridders) lid van
A.F.C. D at zijn Roel R idderikhoff, Kees Koreman, Jaap Draisma en
Ben Slaap. De laatste twee waren op latere leeftijd jarenlang een
aanwinst voor ons vlaggenschip in de jaren zestig van de vorige eeuw.
Kampioenschappen aan de lopende band in die tijd. Zelfs bij de fina
les in 1967 om het Am ateurkampioenschap van Nederland tegen
Middelburg, waren zij van de partij. Toen met Nol Kulkens (eveneens
Ridder) op doel, moesten zij genoegen nemen met een eervolle twee
de plaats.
Eddy Meyer I leider», Ntcky Roeg. Errol Coutinho. Alexander Daniëlt. Raphael Borello. Eddy Knee tel. Eric Kruyswijk, Hans Bergsma i.
dar). 2a rii: Jerry Bafckar. Jacquet Slager. Ramco Vartxuggan. Michael Hood, A bal Dutilh, Meivin Dierdorp, Danny Joost.
Dan in dezelfde Schakel, een halve pagina groot, de foto van onze D1
uit de jaren 1985. Vooruit maar, wie de jeugd heeft heeft de toekomst!
Op de foto staan dertien jonge voetballertjes die nu om en nabij de
veertig jaar zullen zijn. Van deze groep is alleen nog Remco Ver-
bruggen terug te vinden in de ledenlijst van heden, zoon Tom werd
vorig jaar als zesjarige bijgeschreven.
Hoe zal het straks met de D1 anno 2015 vergaan? Ook op groot for
maat foto te zien, op dezelfde pagina als hierboven vermeld. Worden
zij ooit lid van de Zilveren ploeg, komen zij in commissies of worden
het belangrijke spelers van ons eerste elftal? Ik ben benieuwd!
Van de jeugd naar de ietwat belegen groepering van onze club, de
"Ridders". Dit gezelschap moet tenminste de leeftijd van 60 jaar
hebben bereikt en daarbij ook nog 50 jaar aaneen lid zijn van
A.F.C. J aarlijkse komen zij bijeen in ons clubhuis op de eerste dins
dag van april. Sterke verhalen genoeg tijdens het nuttigen van de
uitgebreide Ridderlunch. Zes novieten (foto Sch akel 9 mochten dit
jaar hun zegje doen over hoe zij een halve eeuw A.F.C. hebben be
leefd. Als deze toename zich zo voort zet, inmiddels 83 R idders,
zullen we in toekomst toch eens uit moeten zien naar een andere
locatie, wat te denken van het American! Regeren is vooruitzien, de
eerste jeugdige A.F.C da mes staan al te trappelen om vanaf 2064, deel
te mogen nemen aan onze "Ridderlunch"!
Goed, even wat anders, de vorige uitgave van de Schakel nr. 9, nog
Prins IVluhammad Ali: geen 2e ronde
eens goed gelezen en bekeken. Daarbij vielen mij in het bijzonder vier
foto s op, waar meer over valt te vertellen dan de vaak onderstaande
Door Ro b Dui
Zeven weken geduld deze keer, om ons clubblad de Schakel nr. 10,
in mijn brievenbus te mogen ontvangen. Ouderwets gedoe vinden
vele leden dat, zo n gedrukte Schakel en helemaal niet meer van deze
tijd. M aar als je dat ruim 70 jaar zo gewend bent, dan is het toch wat
anders dan helemaal alleen achter je schermpje te zitten turen. Een
gedrukte Schakel ligt bij ons voor iedereen voor het grijpen en daar
wordt goed gebruik van gemaakt. Ook door niet A.F.C .-ers, die langs
komen en niet zelden geïnteresseerd zijn in het wel en wee van onze
club.
