m&mÊÊÊjm
wsmmzms
Ch
Le
m
Ge
'Nee dat niet, maar die zijn vast niet zo goed als Chelsea'.
Ik ben bang dat hij daar wel eens gelijk in kan hebben.
Toen laatst voor het eerst de lentezon aan het schijnen was gingen
Filippo en zijn vader samen in hun tuin voetballen. Vanuit het keu
kenraam kon ik de wedstrijd goed zien. De kleine man wist snel een
goal te maken. "Yess, 1-0 riep hij blij. En bij 1 -0 bleef het. Italiaans
bloed natuurlijk.
te www.afc.nl onder Jeugd, bij 'Pupil van de Week (rechts in het
kader). Ontzettend leuk om te lezen.
•hampions league
Bobby Geh ring
19 maart 2015
Onze onderbuurjongen is bijna zeven jaar en heet Filippo. Filippo
Nieuwenhuizen. Mooi ventje. Nieuwsgierig, lekker brutaal, beetje
verlegen. Hij heeft een rugzak die bijna net zo groot is als hij zelf en
een stoere blauwe fiets met piratenplaatjes. Hij voetbalt graag in de
binnentuin. "Yesss!!" klinkt het dan vaak na een raak geschoten
pegel tegen de schutting. Filippo heeft een Nederlandse vader (Joost)
en een Italiaanse moeder (Paola). Leuke mensen. En een ideale com
binatie voor een voetballer. Creatief catenaccio, zeg maar. Hij speelt
dit seizoen voor het eerst bij de jongste pupillen van AFC. In de
Champions League. Bij Aja x
Elke zaterdagochtend wordt ons sportpark tussen kwart voor negen en
tien uur overspoeld door een invasie aan kleine mannetjes in voetbal
tenue. Zodra hun jas uit is schieten zij als een katapult het veld over,
op zoek naar de eerste de beste bal die ze een knal kunnen verkopen.
Daarna worden ze verdeeld over kleine veldjes en gaan de wedstrijd
jes van start. Soms zie je een pijlsnelle rechtsbuiten, dan weer een wat
bonkige verdediger of een met zijn gedachten elders verkerende
kleine keeper. Talentvolle jong etj es - en meisjes - die helemaal op
gaan in het spel gevarieerd met kids die nog moeten wennen aan het
idee dat je de bal ook mag afpakken. Als het even tegenzit, biedt een
wrijvende hand over een zere knie of een aai over een bol genoeg
energie om er weer vol tegen aan te gaan. Als de bal in hun buurt
komt is alles weer vergeten.
De leukste attractie voor toeschouwers is het juichen na een doelpunt.
Eerst een voorzichtige gebalde vuist of een impulsieve sprong in de
lucht, gevolgd door een directe sprint terug naar het eigen doel. Even
snel naar opa kijken, die trots zijn duim opsteekt. Vervolgens met een
blozende kop weer gauw verder met het spel. Een trotse opa. Meer is
er eigenlijk ook niet nodig.
Vele van deze jongetjes zijn op zondagmiddag 'pupil van de week'.
Ik kon ze in mijn jaren bij het Eerste vanaf mijn plekje in de kleed
kamer mooi zien binnenkomen. Voorzichtig openden ze de rode
klapdeuren aan het eind van de gang. Vaak met een grote voetbal in
hun handen. Soms liepen die mannetjes dan over van de branie maar
meestal vonden ze het best spannend om over de drempel te stappen.
Keurig gaven ze dan alle spelers een handje en waren ze aandoenlijk
timide door alle indrukken die op ze af kwamen. Ik was zelf bijna
nooit reserve (grapje) maar het voordeel van een warming up met de
wissels was het overschieten met de mascotte. Trots als een pauw
passten ze uit alle macht de ballen terug naar die grote mannen. De
brede grijns die daarbij hoorde was onbetaalbaar.
Ik kom Filippo vaak tegen op z aterd ag als hij net thuiskomt van een
enerverende voetbalochtend. Fietshelm nog op, voetbalschoenen aan,
grote rugzak en scheenbeschermers onder zijn rode sokken.
'Gewonnen?' vraag ik.
'Twee keer' antwoord Filippo, 'van AC Milan en Dortmund. Alleen
gelijk tegen Chelsea. Maarhij moet even denken over de
reden van het tegenvallende gelijkspel, ..toen waren we moe'.
Hij observeert mij even met een ontdekkende blik. 'Tegen wie moet
jij vandaag spelen?'
'Tegen Zwaluwen, ken je die?'.
Jeschiedenis versus
de M arginale K osten Analyse
André Wijnand
26 maart 201 5
Wat is dit nu weer voor een titel van een column? Hoe ga je hier nu
weer uit redden? Eerlijk gezegd geen flauw idee. Maar een gesprek
op, nee een kennismaking op AFC heeft mij aan het denken gezet.
Waar gaat nu werkelijk mijn interesse naar uit?
In mijn boekenkast, toch redelijk gevuld, staan geen boeken over
economische theorieën. Saai, teveel studeerkamer wijsheden. Zet 10
economen bij elkaar en je hebt 11 meningen of anders gezegd als een
bekende professor in Amsterdam zegt je moet die kant op, zegt de
professor uit Tilburg natuurlijk: Nee je moet de andere kant op"
Oftewel wel of niet bezuinigen. Economie is geen wetenschap, maar
alleen maar: "Stel dat.. Dan kan dat gebeuren.."
Oh wacht eens even W ijnand. Jij bent toch dat ouwe circuspaard dat
altijd les gaf in het vak economie? Diverse AFC'ers heb je toch in de
klas gehad? Ja, dat is wel zo, maar hoewel met pensioen, ben ik sinds
januari weer als leraar, tijdelijk tot de zomervakantie, in dienst van
een school. (Niet elke pensionado vertoeft dus golfend in Spanje S ta
marginale kosten analyse aan de hand
ik verdom
e weer die stom
van grafieken uit te leggen aan leerlingen van
6 VWO. Z
oek het
lekker uit. Ooit iemand op AFC horen zeggen: "Nou die analyse
kwam zo goed uit, want bij die afzet haal ik lekker maximale winst?"
Ik niet hoor, nooit heeft iemand aan mij gevraagd: "Hoe zit het voor
mij met de marginale kosten analyse?" Laat mij niet l achen.
Wa
/at staat er dan wel in mijn boekenkast. Veel boeken over geschie
denis, vooral 1e en 2e wereldoorlog. Maar ook een boek waarvan ik
nog steeds vind, misschien wel het beste wat ik ooit gelezen heb. Het
verhaal speelt zich af in een kleine plaats in Anatolie in de nadagen
van het
Otto maanse Rijk. M oslims, christe nen, Turken,
Grieken en Armeniërs leven in vrede met
elkaar, totdat door politieke veranderingen
veroorzaakt door de 1e wereldoorlog zij uit
elkaar worden gedreven. T itel i Vogels zonder
van
Vleugels door Louis De Barnières, auteur
Kapitein Corelli's mandol ine)
Aan dit boek moest ik tijdens die kennismaking
met een nieuw lid van AFC denken. Voor de
thuiswedstrijd tegen Kon HFC kwamen wij
toevallig naast elkaar te zitten. Hij ook in het onderwijs en als wis
kundige gespecialiseerd in het snel laten beheersen van rekenvaardig
heden door basisschool leerlingen. Maar toen hij vertelde van zijn
Koerdische achtergrond was mijn interesse in deze zeer aimabele
persoon, zijn zoon speelt in de jeugd, direct gewekt. Nee, hij kende
