M
AFC
Bij het P aasvoetbaltoernooi speelde je tegen leeftijdsgenoten van
andere scholen. Het waren feestelijke dagen. Wij hadden een goed
team meestal. Je had Nils, de zoon van het ^Villem II-icoon Cor Sto l-
zenbach. Nils was een beetje zwaar van bouw, maar naar voorbeeld
van Ronald Koeman had hij een vlammend hard schot. In de spits
stond Sven, die later in de jeugd van PSV zou gaan spelen. Diederik
was een hockeyer die wel aardig kon voetballen. En mijn beste vriend
bovendien. Het leuke was, ook types als Sebastiaan en Henri, die
amper recht op hun benen konden lopen, deden gewoon mee. Ze
werden beter door ons. W ij niet slechter door hen. We waren samen
echt een team.
Ik herinner me de halve finale tegen een team vol Marokkanen en
Turken bij ons uit de buurt. Ik kende ze van het voetbalpleintje bij mij
om de hoek. Daar speelden we op doordeweekse tot s avonds laat.
Vaak buitenlanders tegen de Nederlanders. Ik deed met de buitenlan
ders mee. Ik was en ben immers nog steeds een Belg. Zo had ik het
geluk dat ik nooit klappen ving, want niet zelden werd er ook gevoch
ten. Niet tot bloedens toe hoor. Gewoon hier en daar een tik. Diederik
heeft er wel een paar gevangen. Als kakker was hij een makkelijk
doelwit. Bovendien was hij te netjes opgevoed om terug te slaan. Dan
zei tegen mijn collega-buitenlanders. Jongens doe dat nou niet.
Nu
speelde ik in de halve finale van het toernooi, samen met Died e
rik, tegen de buitenlanders. Ik stond in de dekking bij Oab. Die kende
ik goed van het pleintje. Later zou hij een kledingwinkel overvallen.
Dat wisten we toen allemaal nog niet. Plotseling zei hij, halverwege
de eerste helft. He Belske, je blijft van me af, of ik schop je helemaal
kapot! Begrijp je dat?! Nee, dat begreep ik niet. Sterker nog, ik
snapte er helemaal niks van. We waren toch vrienden? Voetbalvrie n-
den op zijn minst? Maatjes van het plein? Ik deinsde terug, liet hem
lekker zijn gang gaan en concentreerde me op het spel. We wonnen de
wedstrijd uiteindelijk. Net als de finale. Dankzij een doelpunt van
Sebastiaan, op een voorzet van Sven, die de diepte was ingestuurd
door Nils. De C hristoffelschool was kampioen. Diederik en ik hebben
het er nog steeds over. En over Oab, die onze hele jeugd van voetbal
een kwestie van leven en dood maakte.
Is dat ook niet een heel klein beetje waar Pasen over gaat?
entalitei t
Anne V eer
9
Va
P
apr
2015
Rafael Nac lal ond John Coriin
te zijn van de mentale strijd die ik tijdens, voor en na het sporten met
mezelf voeren ben, vind ik altijd weer extra motivatie om goed mijn
best te doen.
"Ben je doodop en kun je echt niet meer l open, bedenk dan eens dat
de tegenstander met een pistool achter je aan loopt. Zo u je dan wel
verder rennen? Je zult merken dat je dan nog wel degelijk verder
kunt... Onthoud ook dat de tegenstander het waarschijnlijk net zo
zwaar heeft als jij zelf.
Bij voetbal zul je minder te maken krijgen met tegenstanders die je uit
je focus proberen te halen. Daarentegen zul je vaker een publiek
treffen met spreekkoren of fanatieke voetbalvaders. Geen scheids zal
tijdens een voetbalwedstrijd het publiek om volledige stilte vragen. Je
zult dus hard je best moeten doen om te blijven focussen. Om je niet
te laten meeslepen in de spanning van een wedstrijd en jouw eigen
spel te blijven spelen. Dan komt er nog eens bij dat voetballers altijd
in een team spelen. Naast de mentale strijd die vele met zichzelf
hebben, heb je ook nog te maken met de mentaliteit van het team.
Vaardigheden als omgaan met spanning, veranderen van negatieve
denkpatronen, teambuilding en communicatie zijn dus eigenlijk net zo
belangrijk bij voetbal als het passen van de bal. Zolang je mentaal
beter bent dan de rest, hoef je niet goed te zijn om toch de beste te
kunnen zijn.
I iddagje
Sport is niet alleen een fysiek spel. Een groot deel van het sporten is
een mentale strijd. Bij tennis, bijvoorbeeld, vraagt de umpire (scheids)
het publiek regelmatig om stil te zijn als er een punt wordt gespeeld.
Niet voor niets. spelers moeten zich concentreren op het spel. ^Vie uit
zijn spel wordt gebracht door gekreun van een tegenstander of het
herhaaldelijk stuiteren van een bal voor een service, zal waarschijnlijk
nooit de tennis top bereiken.
"Je moet de wil hebben om te wi nnen en geloven in je eigen kunnen,
pas dan kun je ook echt winnenMocht een tegensta nder beter zijn,
probeer dan te kijken waar voor jou mogelijkheden liggen om wel
punten te kunnen pakkenSpeel na elk punt alsof het weer 0-0
staat... Laafde score je spei niet beïnvloeden.
Momenteel ben ik het boek 'Rafa' van Rafael
Nadal aan het lezen. In het boek deelt Nadal het
verhaal achter zijn succes en wat er nodig is om
de beste te zijn in een sport. Vooral door men
taal sterk te zijn, wint hij vele van zijn wedstrij
den. Iets wat volgens mij wel eens vergeten
wordt bij sporters. Een vriendin van mij kleed
zich ieder weekend in sportkleding in de hoop
dan ook daadwerkelijk eens het park in te gaan
om te joggen. Dat laatste komt er echter nooit
van, meestal wordt de kleding aan het einde van de dag weer netjes
opgeborgen zonder ook maar één voet in het park te hebben gezet.
Wanneer het buiten erg koud is, heb ik zelf ook nog wel eens de
neiging om de bank te verkiezen boven het trainen. Maar zodra ik de
tips van Nadal erbij pak, ga ik toch weer aan de slag. Door zo bewust
Pete r Lo man
13 april 2015
Tijdens de wedstrijd AFC- HBS kwam ik in gesprek met een man die
mij iets vroeg wat ik niet kon verstaan. We zaten op de tribune en ik
schoof wat stoeltjes op, ruimte zat. Het komt wel meer voor dat ik in
gesprek raak met een wildvreemde op Goed Genoeg en dat is leuk.
Bij de bekerwedstrijd tegen FC G roningen zat ik op enig moment
naast twee supporters uit het noorden die daar eigenlijk helemaal niet
mochten zitten. Er was namelijk een uitvak, afgezet door een lint. Ik
waarschuwde de twee dat als ik maar een toefje onacceptabel gedrag
bespeurde ik onmiddellijk de beveiliging zou inschakelen om hen af
te voeren. De G roningers reageerde daar alert op en de kwinkslagen
gingen over en weer. Met een supporter van WKE uit Emmen heb ik
ooit een lang gesprek gehad. De man droeg klompen, maar dat is voor
dit verhaal totaal niet van belang. Toch wil ik het even aanstippen. Ik
had het over een gesprek, maar de Drent was eigenlijk voortdurend
aan het woord, waarbij hij mij zo nu en dan vorsend aankeek. W aar-
om weet ik niet, waar het gesprek over ging was mij volstrekt ondui
delijk.
De man op de tribune tegen HBS bleek heel prettig van de tongriem
gesneden. In de jaren zestig heeft hij bij AFC gespeeld, woont nu in
Leiden en komt regelmatig kijken. Maar hij gaat ook naar Den Haag
en naar de topamateurs uit de Bollenstreek. Hij ging ook naar Ajax,
maar nu niet meer. Te duur, te druk en niet meer leuk. Geen clubmen
sen meer die hun hele voetballeven voor dezelfde club spelen. Ach,
verzuchtte hij, dat is ook niet meer van deze tijd, maar het is wel
jammer. Hij was nog een tijdje regelmatig naar ADO D en Haag we
zen kijken, maar werd daar ook niet vrolijk van. De topklasse vindt
hij veel leuker. Hij wist verrassend veel te vertellen over spelers. Zo is
er een speler van HBS die AFC graag zou willen inlijven, ben de
naam inmiddels kwijt. Hij kent nog veel mensen op Goed Genoeg die
het leuk vinden dat hij uit Leiden komt om AFC te zien spelen. Het
werd trouwens 1-1 tegen HBS, niet goed, wel veel inzet.
isschien niet spectaculair
aar dit soort ontmoetingen maken
Het
zo'n AFC middagje de moeite waard. Dat overkomt je niet
Arena
Verslagen AFC 1
22 m
2015: AFC - ADO'20 1 - 0
Niet alleen toeschouwers en scribenten zijn moeilijk te vinden op
Goed Genoeg maar ook spelers voor Veteranen 1. Met een selectie
van 28 spelers waren we toch niet in staat een elftal op de been te
brengen dit weekend, maar dat ter zijde. Onder het genot van een
