O
De
het boek niet. Dan wil ik ook de geschiedenis van zijn familie weten.
Toch veel interessanter dan die analyse. En zo zijn er zoveel
mensen binnen AFC, die een geschiedenis achter zich hebben. Hoe
hebben zij dat verwerkt? Hoe gaan bijvoorbeeld onze joodse leden
daarmee om. Je hoort ze er nooit over.
Geschiedenis bepaalt hoe wij als AFC zijn. H oeveel leden zijn er niet
met een verschillende achtergrond. Dat wij in vrede met elkaar binnen
deze club leven is een voorbeeld voor de maatschappij. Laat het nooit
gebeuren dat wij zoals in het boek 'Vogels zonder vleugels' uit elkaar
worden gedreven. En die marginale kosten analyse dan Ach, bekend
kunstje van een oud circuspaard.
m trots op te zijn
Han
31 m
s de Die
>e vijftiger jaren
Johan de Bie
30 maart 2015
In 1950 werd ik lid van AFC nadat ik na een proefwedstrijd samen
met mijn tweelingbroer Hans bij Blauw Wit was afgewezen. Wij
wilden lid worden van Blauw Wit (toen een topclub in de landelijke
Eerste Klasse) omdat onze vader daar in die jaren in de Veteranen
speelde.
In 1950 was ik leerling op de Middelbare Handelsschool, op welke
school de toenmalige vice-voorzitter en later voorzitter van AFC, het
overleden Erelid Nico Holtzappel directeur was.
En op deze school zat ook Hans Woudstra, één van de drie zonen van
de toenmalige penningmeester van AFC. M et als voorstellers vader
W oudstra en schooldirecteur Holtzappel zat ik natuurlijk goed en zo
werd ik 65 jaar geleden aangenomen als lid van AFC.
In die tijd verscheen maandelijks de AFC-Sch akel en iedere week een
bulletin met vermelding van het programma en de opstellingen en de
uitslagen. Dit AFC- bulletin werd op de dinsdagmorgen door directeur
Nico Holtzappel op zijn school vervaardigd en moest in de loop van
de middag dan in enveloppen worden verzonden. Naast mij werden
dan enkele jeugdleden van AFC zoals Hans Woudstra, Hans
Honsdrecht en Bob Neseker uit de les gehaald om te helpen het AFC-
bulletin te verzenden.
Nu zijn wij allen Ridders van AFC! Ik had dan altijd die middag een
uur Staatsinrichting van mr. van Duuren, die in latere jaren bekend
werd als openbare aanklager in de rechtszaak tegen oorlogsmisdadi
ger Menten. Dat uur hoefde ik dan niet bij te wonen. Bij de jaarlijkse
Sinterklaasviering werden de jeugdleden van AFC op school door
mijnheer Holtzappel altijd verrast met een chocoladeletter, omdat wij
zo goed hielpen bij de verzending van het AFC -bulletin. Ik heb toen
nog een leuke anekdote meegemaakt. Ik werd op een dinsdagmorgen
uit de klas gestuurd door de leraar Wiskunde. Ik moest mij melden bij
de directeur, die mij bestraffend toesprak maar toen ik zijn kamer
verliet vertelde hij mij toch nog wel even dat ik de komende zondag
moest voetballen in het elftal van Asp iranten 4
Aan deze vijftiger jaren bewaar ik zeer aangename herinneringen en
met de komende lunch van de AFC-Ridd ers op volgende week
dinsdag 7 april leek het mij leuk deze herinneringen met u te delen.
"Financiële hulptroepen meten voetbal redden". Dat las ik onlangs in
de krant. Journaliste Anne-Fleur Pel liet aan de nieuwsgierige lezer
weten, dat veel Amsterdamse voetbalclubs in zwaar weer verkeren.
Vaak door een rampzalige slechte boekhouding. Waaraan zij de con
clusie verbond, dar de gemeente moet ingrijpen. Het artikel zei ver'
der, dat het aantal voetbalclubs in Amsterdam drastisch afneemt,
mede door falend financieel beleid bij sommige verenigingen. De
Sportraad Amsterdam, het adviesorgaan voor de gemeente, meldde
kort en bondig dat gebrekkige inning van contributie, een slordige
financiële administratie of organisatorisch falen niet langer meer
afgedaan kunnen worden als interne aangelegenheden voor sport'
clubs. Alle sportverenigingen, die organisatorisch, administratief of
financieel in de problemen zitten, verplicht gaan worden mee te
werken aan het zogenoemde Collectief M anagement tea m Waarna zij
in ruil daarvoor kunnen rekenen op de tijdelijke steun van deze bij
genoemd CMT beschikbare financiele kennis. Totdat zij hun beleid
op eigen kracht weer succesvol kunnen uitvoeren. W ekelijks voetbal'
len, zo meldt het artikel voorts, meer dan 50.000 A msterdammers bij
een van de verenigingen, die hun eigen financiële zaken niet op orde
hebben.
Ik voel me blij als ik bij het lezen van deze informatie realiseer dat
AFC een voetbalclub is, die niet met deze problemen sukkelt. Een
prima bestuur met een bijzonder vakbekwame penningmeester Benno
Honsdrecht. Niks geen onduidelijk en niet goed kloppend financieel
beleid. Een club op trots op te kunnen zijn Trots, die ook mijn voet'
balhart bereikt, is het damesvoetbal. Geheel op tijd passend in de
huidige gelijkwaardige man-vrouwsituatie. Die helaas soms nog door
enkele, niet onbelangrijke AFC -leden, als onzin wordt beschouwd.
Overigens aardige clubleden, die het kennelijk als geheel normaal
zien, dat er bij talloze andere sporten al vele jaren mannen en vrou
wen de zelfde sport beoefenen. Maar dit bij voetbal niet kunnen ac
cepteren.
Een ander voorbeeld, waarover gelukkig de meningen in onze gehele
club niet verschillen.
W aarover ons AFC een krachtig blok in de Nederlandse sportwereld
vormt. Dat is de menswaardige situatie, dat in de sport spelers en
speelsters geheel dezelfde rechten hebben en ook sportief gezien
worden als geheel gelijkwaardige mannen en vrouwen. Dat is in ons
land helaas nog niet altijd het geval. De S ociëteit Oly mpisch Sta dion,
waarvan ik lid ben, heeft geruime tijd geleden in een van de zalen van
het Stad ion ruimte gegeven aan het houden van een Gay-bijeenkomst.
Ik ben daarbij aanwezig geweest. En heb daar het woord mogen voe
ren over sportclubs, waarin door leden vervelend gedrag getoond
wordt tegen homomannen en lesbische vrouwen. "En wat vindt AFC
hiervan?", riep een van de aanwezigen. Wat was ik ook trots en blij,
dat ik naar volle eer en geweten aan de aanwezigen vertellen kon, dat
er van enige persoonsdiscriminatie van mannen en vrouwen met een
andere seksuele levenshouding dan de over het algemeen heersen
de, in onze geliefde voetbalclub A.F.C. geen enkele sprake was.
Een betrekkelijk klein verschilpunt in onze voetbalclub heeft zich
onlangs via de AFC-Sch akel en op de AFC -website aangediend over
het wel of niet stoppen van ons clubblad.
Ik persoonlijk hoop, dat de Sch akel blijft bestaan. Zeker ook voor de
leden, die op oudere leeftijd mogelijk wat meer probleempjes bij het
digitaal sturen en ontvangen van berichten, dan hun jongere leeftijds
genoten. ^Ve mogen hierover verschillend denken. Maar als ik dan via
onze eigen clubmedia lees, hoe enkele leden het al 93 jaar bestaande
clubblad met de grond gelijkmaken, dan ben ik voor enkele minuten
wat minder trots op AFC. Ge lukkig welt dan vrijwel direct mijn trots
en blijdschap weer op, als ik denk en voel
welke voortreffelijke eigenschappen onze voetbalclub heeft. Geen
financiële wanorganisatie, een goed bestuur, veel vrijwilligers die
zich voor AFC i n zette n
het bij onze huidige tijd behorend voetbal ook voor vrouwen en ge
heel gelukkig geen onmenselijke mening en houding over sport door
beoefenaars(sters) met een andere seksuele levenshouding, dan de
zogenaamde over het algemeen geldende. Nogmaals.
AFC is al meer dan een halve eeuw mijn favoriete voetbalclub en zal
dit tot mijn levenseinde blijven. En wie weet. ook daarna nog
