/SN
MIXED PICKLES
12 juni 2014 92e jaargang nr. 10
ingelegd door Willem (Pim) Adriaansz (sinds 1976 nr
SECOND BEST
Op één na de beste. Laten we toch vooral wél zijn en constateren, dat tussen de vorige digitale c.q. deurmat Schakel (die enige dagen na verschij
ning het kampioenschap van zondag topklasser AFC kon toejuichen) en het uitkomen van deze Schakel een periode ligt van bijkans twee maan
den. Zaterdag j.l. werd het finale sluitstuk van seizoen 2013/2014 na twee wedstrijden beëindigd.
Het heeft weinig zin opnieuw nader in te gaan op de oorzaken van de vertraging, maar gesteld mag wel worden, dat het AFC bestuur zich con
structief en onbaatzuchtig heeft opgesteld. Ook na de 4-1 eindstand in Spakenburg op 31 mei j.l., die nog maar weinig perspectief liet op een
algeheel AFC amateur kampioenschap van Nederland. Dat het seizoen op Goed Genoeg werd afgesloten met een 3-2 zege voelde weliswaar goed,
maar de eindtitel ging daarmee niettemin naar Spakenburg.
Omziend zag Pickelaar van de 30 competitiewedstrijden en het toetje van 2 extra duels slechts 1 wedstrijd niet en dat was nota bene de eerste
match (uit bij De Treffers 3-2); op een dag waarop hij ambtshalve (maar ook met liefde) aanwezig moest zijn bij het Quick summer tournement op
het honk- en sofitbalterrein in Sloten, dat zijn naam draagt.
Zijn aanwezigheid bij die in totaal 31 door hem bezochte AFC partijen heeft natuurlijk helemaal niks bijgedragen aan het AFC succes. Niettemin
ontving hij van vele kanten gelukwensen. Twee daarvan wil hij u niet onthouden. Een wat oudere dorpsgenoot op afstand wist blijkbaar iets af
van Pickelaars Mokumse leven. Hij stuurde hem een kaart met de tekst: "Dat hebben ze toch maar mooi geflikt, die dekselse AFC-ers. Proficiat,
A.Plug". Pickelaar heeft hem - bescheiden - gelijk gegeven.
Uit Australië bereikte hem een kaart van de al jong geëmigreerde AFC-er Ber Stork, die in 1985 zijn oude vaderland bezocht en - jawel - op
Pickelaar stiet. Nog altijd zend Ber Stork aan Pickelaar (altijd als de eerste van zeer velen) een Nieuwjaarsgroet. Op zijn recente kaart schreef hij:
"Wat een prestatie van good old AFC". Pickelaar stuurde een kaartje terug met het eindresultaat van de tweekamp tegen Spakenburg.
CITAAT
"Eerzucht maakt een mens zo dol, dat hij zich in een wedren voor de laatste houdt zolang hij nog maar iemand voor zich heeft".
(Lucius Annaeus Seneca, Romeins dichter en wijsgeer, 4 jaar voor Chr. - 65 jaar na Chr.).
PRIMUS INTER PARES
Hoe men het wendt of keert: AFC blijft een merkwaardig instituut. Behalve de prestatie gerichte zondag selectie kende AFC ook een wat kleiner
uitgevallen captains selectie. Pickelaar telde tenminste 8 captains (waarvan door spelerswisselingen zelfs 3 in één wedstrijd. De Eerste onder zijns
gelijken is uiteraard Sjoerd Jens, die in AFC - Spakenburg bij de 2-2 stand inviel en de aanvoerdersband overnam. Kort voor tijd werd hij in
scoringskans getorpedeerd. Het leverde een terechte strafschop op, die hij zelf opeiste en onberispelijk inschoot voor de 3-2 eindstand. Het moet
Sjoerd Jens voldoening gegeven hebben, dat de AFC supporters hem met groot applaus beloonden. Onder regie van trainer/coach Willem Leu
huis: de spelerswissel en de overdracht van de captainsband; het laatste seizoendoelpunt van Sjoerd Jens zelf en de partijwinst. Ook Pickelaar
genoot ervan en dat heeft hij Sjoerd Jens in de nazit persoonlijk verteld.
INTERIEUR
Stilzwijgend is er weer iets interessants bijgekomen in het interieur van ons clubhuis. Op het toneelpodium prijkt ineens zomaar een kinderstoel.
Geen gewone uiteraard, maar één van moderne snit en dan ook nog in de rood/zwarte clubkleuren. Waar dit opmerkelijke initiatief vandaan kwam
heeft Pickelaar niet bevraagd, maar het laat zich een beetje raden, dat de ganse familie Gehring er wellicht mee van doen heeft. Pickelaar heeft
echter nog geen stoelziftertje op het toneel aangetroffen. Moet hij wachten op een (eventueel onherkenbaar gemaakte) website kleuterfoto; of zegt
Pickelaar hier in zijn flagrante onschuld iets dat vandaag de dag als onwelvoeglijk wordt aangemerkt? Soms is het moderne communicatieve
leven moeizaam voor een kinderlijke hoogbejaarde man.
TAURUS
Pickelaar behoort tot de eens per jaar diepgelovige AFC-ers, die geboren zijn onder het sterrenbeeld Taurus (Stier). Hij bezocht dan ook in prin
cipe jaarlijks het stierendiner; met uitzondering van de seance in 2013, toen hij verstek moest laten gaan i.v.m. een ongeval in de inner circle van
zijn familieleven. Tot dan was het op verzoek van de heersende opperstier gewoonte geworden, dat Pickelaar aan tafel een stichtelijk woord
sprak. De fout, die hij daarbij heeft gemaakt, was dat hij voor zichzelf niet vastlegde wat hij gezegd had en wanneer; zodat het gevaar er in zat
dat hij een tafelrede min of meer herhaalde. Dit jaar, op vrijdag 9 mei j.l., werd hij door de huidige opperstier Henk Foppen bijna gedwongen dat
hij zijn zegje zou doen. Daar heeft Pickelaar diep over nagedacht en hij besloot - als hij eenmaal aan de beurt was - zijn amoureuze stierinitiatie
ven prijs te geven in persoonlijke light verses, want dat had hij in AFC nog nergens gedaan.
Ver tevoren wist Pickelaar, dat hij in het Frans Otten aan het IJsbaanpad moest zijn. Niet gehinderd door tomtombezit raadpleegde hij een platte
grond, die hem de weg wees. De voorafgaande strijd om de stierwisseltrofee ging ditmaal met pijl en boog, de verre voorloper van volautomatisch
spervuur. Pickelaar beperkte zich dan ook tot kijkgedrag op veilige afstand.
Aan tafel de rituele Stieren riten: de wisseltrofee ging naar stier Bas Rachman, eregast Machiel van der Wouden ontving een wat kleiner formaat
en ook archiefgast Wim Ringe liet van zich horen. Pickelaar kan van de gesproken woorden hier weinig weergeven. Zijn hoorgebrek is daarvan
de oorzaak. Als hijzelf aan het woord komt is er natuurlijk niks aan de hand, maar hij is een man van de korte vorm. Zijn oratio duurde 5 minuten
en kwam probleemloos over bij de AFC schutterij van stieren en gasten. Met dank aan hun souplesse.
SCHINKEL
Het statige IJsbaanpad zette Pickelaar aan het denken. Dat was ooit een naamloos polderpaadje, leidende naar het houten Schinkel zwembad in de
Nieuwe Meer. Pickelaar zal een jaar of 12 geweest zijn en hij had een vriendje van gelijke leeftijd: Co, die om de hoek woonde. In de
zomervakantie zwommen zij graag; vaak in de Boerenwetering. Het De Miranda zwembad was dan wel nabij, maar kostte 15 cent entree en dus
alleen toegankelijk voor rijke stinkers, waar Pim en Co niet bij hoorden. De Schinkel kostte 3 cent, maar was een uur lopen en dat leek de
gezinnen van Pim en Co riskant ver. Co loste het praktisch op: alle twee thuis vertellen, dat de ander wel mocht. Dan mochten we beiden zonder
gelogen te hebben. Het personeel van De Schinkel bestond uit 1 badmeester, die eens een leerling aan de hengel had. Hij wees op enige afstand
naar de vierkantige glazen geldpot, gevat in een metalen frame; een geldgleuf vanboven en een slinger opzij die de bodem deed splijten; waardooi
de centen verdwenen in een vak daaronder. Pim was braaf en handelde naar de richtlijnen. Maar Co was bijdehanter: stortte driemaal nop en
draaide zogenaamd geld weg. Eenmaal thuisgekomen leverde hij de 3 uitgespaarde centen weer in. Hij kreeg een verrassend antwoord: hou ze
maar, omdat je zo eerlijk bent.
36
