MIXED PICKLES
18 december 2013 92e jaargang nr. 5
ingelegd door Willem (Pim) Adriaansz (sinds 1976 nr. 371)
w.adriaansz@ziggo.nl
EET SMAKELIJK
December is de meest gewichtsbedreigende maand van het jaar. Sinterklaas zit inmiddels weer in Spanje, maar de kerstdagen en de jaarwisseling
zijn nabij. Dit lijkt welhaast een waarschuwing te zijn van de Medische Commissie. Wat niet waar is, want het is gewoon Pickelaar - zo gewoon
als Albert Heijn - die zijn klanten toespreekt. Hij had geen oordeel over zwarte en/of gekleurde Pieten, die nu al alle kanten opgestoven zijn en
matigde zich geen racistische mening aan ter beïnvloeding van de tere kinderziel. Sinterklaas is immers geen kinderfeest, maar een middenstands-
feest; evenals trouwens wat eten betreft Kerstmis en Oud en Nieuw.
Hoe eet de AFC-selectie onder leiding van trainer/coach Willem Leushuis? Het is zijn gewoonte om op verre uitwedstrijden dicht bij de plaats
van bestemming vooraf de lunch te gebruiken in een restaurant. De spelersbus levert daar de voetballers/functionarissen en een handvol bestuurs-
e/o ereleden af. Eenmaal binnen eten de laatsten onverbiddelijk apart en daar zit Pickelaar dan ook begrijpelijk aan. De consequentie daarvan is
echter, dat hij kort daarna - met nog anderhalf uur voor de boeg - in de clubhuizen van tegenstanders geen goesting meer heeft in zijn broodje
bal. HBS uit was uiteraard te nabij voor een collectieve lunch stop tevoren en Pickelaar kon zich dus zich voor aanvang van de wedstrijd in
Kraaienhout te goed doen aan een perfect broodje balHij had overigens niet anders verwacht.
CITAAT
"Het mooiste wat mij overkomen kon was een gehaktbal en dan eens zonder andijvie in bloemsaus. Alleen de bal. En als het kon, iets groter".
(Wouter Klootwijk, Nederlands culinair journalist, 21-ste eeuw).
ZAT 1
Oude bomen moet men niet verplaatsen. Deze bekende zegswijze roept hier vermoedelijk al direct een misverstand op. De lezer zal denken: dat
gaat over Pickelaar zelf, maar dat is echter niet het geval. Want hij heeft het over de sparrenboom in de voortuin van het huis te Castricum, dat
hij 45 jaar geleden betrok. Dat aanvankelijk aandoenlijke boompje groeide uit tot een woudreus van dertien meter, die zijn woonhuis bijkans
verzwolg, zodat bijl, cirkelzaag en hefkraan tot rigoureuze verwijdering moesten overgaan.
Een nogal heftige onderneming, die wat Pickelaar betreft op het verkeerde moment kwam. Het was zaterdag 16 november omstreeks het middag
uur en zowel AFC 1 (zondag) als AFC 1 (zaterdag) stonden in hun eigen ranglijst bovenaan. Maar het toeval wilde, dat AFC zat 1 in Castricum
moest spelen tegen de club van die naam en - eerlijk is eerlijk - daar moest Pickelaar toch bij zijn. Hij liet zijn boom dus even bungelen en repte
zich naar Sportpark Noord End, waar hij handen schudde van de hem bekende AFC-ers. Zo begroette hij aanvoerder Gijs Roodbeen, trainer
Wessel Colijn, teamleider Tim de Groot en het persmapduo Thomas Rijsman/Bobby Gehring. Het is waar, dat hij van Castricum aanmerkelijk
meer spelers kende dan van AFC omdat hij zijn zaterdagmiddag sportvertier plaatselijk zoekt bij thuiswedstrijden van de FC Castricum (en bij de
rugbyclub Cas RC).
Met alle respect: AFC zat 1 bleek toch niet de kampioensformatie te zijn, die de dienst uitmaakte; verloor met 3-0 en toonde zich een tweede
klasse middenmoter, waarmee overigens niets mis is. Vóór de wedstrijd dook er een fotograaf op, die Pickelaar in gesprek vastlegde. Achteraf
bleek de foto voor facebook bestemd te zijn. Wat moet Pickelaar daarmee? Hij is slechts een beetje bekende AFC-er en een beetje bekende Cas-
tricummer. Misschien toch ook wel een beetje wereldberoemd in Noord-Holland. Hoe dan ook: na de AFC nederlaag kon hij zich weer vrij be
wegen in zijn plaatselijke winkelcentrum.
TOPKIJKERS
Bij uitwedstrijden van AFC 1 zondag in een groot deel van Nederland is Pickelaar van de partij. Hetzij op tribunes dan wel achter clubhuisramen
beschut bij slecht weer. Bij WKE (Emmen) nam hij - geen weerprofeet - aanvankelijk plaats op de eerste rij van de overdekte tribune, waar een
hem onbekende man plaats nam naast hem; die zich introduceerde als voormalig AFC-er van laag spelniveau en ooit met Pickelaar had gespeeld
in AFC zoveel. Hij woonde inmiddels al jaren in Coevorden nabij Emmen. Vervelend genoeg riep dat bij Pickelaar niks wakker en hij wist niet
goed hoe hij zich daar uit moest redden; zodat het hem nog voor het begin van de wedstrijd ontging, dat de zon verdwenen was en er plotseling
een inferno aan bakken hemelwater werd afgestort. De eerste rijers vluchtten allemaal naar boven, maar eenmaal hoog en droog zag hij zijn ge-
spreksmakker de hele dag niet meer terug; hetgeen toch een ongemakkelijk gevoel gaf. Nooit zal hij weten met wie hij te doen had.
Maar de wedstrijd ging wel door en al gauw nam WKE de leiding, waarna AFC kort daarop gelijk maakte. Een nu naast hem zittend echtpaar
klapte beschaafd, hoewel Pickelaar meende met Emmenaren van doen te hebben. Hij raakte met hen in gesprek en pas toen bleek, dat het de
ouders waren van onze nummer 4 Geoffrey Galata, die hun zoon op alle wedstrijden bleken te volgen. Zij waren al klappend dus beschaafde
AFC-supporters. In de WKE kantine ging het minder beschaafd toe. Zowel voor als achter de bar werd er volop gerookt.
Bij HBS-AFC zat Pickelaar achter clubhuis glas; naast twee enigszins - wat leeftijd betreft - gevorderde dames, die pas Haagsen bleken te zijn
toen ruim voor de rust het Haagse doel na een AFC aanval nipt ongeschonden bleef. Een Haagse dameshand kwam op Pickelaars arm terecht
met als begeleidende tekst: "oei, daar komen we goed weg"! Pickelaar antwoordde: "mevrouw, ik ben hier even uw vijand". En hij toonde haar
het AFC speldje op zijn colbert revers; zoals een pastoor bij afgelegd habijt besmuikt zijn kruisje draagt. Om toch een goede indruk te maken zei
Pickelaar nog: "maar als ik in Den Haag was opgegroeid was ik nu lid van HBS geweest en niet van die andere Haagse topklasser". Daar hadden
de dames alle begrip voor. Direct achter het HBS hoofd voetbalveld ligt het HBS hoofd hockeyveld, waarop een eerste elftal iets eerder voor veel
toeschouwers speelde. Dat publiek stroomde massaal door naar HBS-AFC, waardoor Pickelaar voor het eerst ruim publiek zag bij zondag top
klasse voetbal. Bij AFC-VVSB was de belangstelling iets groter dan normaal. Als gebruikelijk bij thuiswedstrijden: onder de toeschouwers de
Limburger Jos Römer, die om 7,30 uur zijn woonhuis in Stein verliet voor de treinreis naar Amsterdam-Buitenveldert. Veertien dagen eerder was
hij ook in Echt bij EVV-AFC. Als supporter, voor AFC uiteraard.
EPILOOG
Dit is de laatste AFC-Schakel en de laatste Mixed Pickles van het jaar 2013. Het zal de alerte lezer zijn opgevallen, dat in deze pickles nauwelijks
geschreven is over de positie van de AFC 1 selectie. Op Pickelaars schrijfmoment stond onze hoofdmacht op de eerste plaats met 31 punten uit
14 wedstrijden (lOx winst, lx gelijk en 3x verlies). Verloren werd van de nummers 2, 3 en 4 en gelijk gespeeld tegen een middenmoter. Op zich
een evenwichtige positie, maar geen garantie voor de eerste plaats op 1 januari 2014. Het zal spannend blijven.
Pickelaar wenst u goede dagen toe en voor zover mogelijk voorspoed in het nieuwe jaar 2014!
