MIXED PICKLES
23 januari 2013 91e jaargang nr. 6
ingelegd door Willem (Pim) Adriaansz (sinds 1976 nr. 362)
w.adriaansz@zonnet.nl en www.home.zonnet.nl/w.adriaansz
TERUGBLIK
Als deze 'pickles-inleg' onder ogen van lezers komt is het 5 weken geleden, dat 'de AFC Schakel' - in welke vorm dan ook - verscheen. Het
amateurvoetbal lag voornamelijk stil, het 'AFC jaardiner' heeft inmiddels plaats gevonden en het nieuwe jaar is al meer dan 3 weken op streek.
Slechts eenmaal deed Pickelaar 'Goed Genoeg' aan. Ook voor hem was dus tijd te over om zich even terug te trekken.
Dat deed hij in een bosrijk onderkomen op de Sallandse heuvelrug. Veel mediaprogramma's en schrijvers blikten terug op het afgelopen jaar.
Pickelaar nam zich voor veel verder terug te blikken, want zijn verleden overtreft in tijd gemeten zijn toekomst aanmerkelijk. Hij nam daartoe
een ruime documentatie mee.
Zijn journalistieke Schakelbijdragen - inmiddels gedurende een jaar of zestig - vielen ruim bemeten uiteen in twee fasen. Hij begon als
Ad Onderdelat (Ad als afkorting van Adriaansz), die braaf gehoorzaamde aan het verzoek van de toenmalige Schakelredacteur Jan Tj Steensma:
of de captains van de seniorenelftallen eenmaal per maand een Schakelstukje wilden schrijven. Dat deed hij dan - pak weg - een jaar of twintig.
Min of meer aansluitend werd hij beroepen tot het Pickelaarschap, dat hij inmiddels 37 jaar uitoefent. Vraag Willem A. dus nooit lichtvaardig
iets te doen, want hij is vervolgens niet meer weg te branden.
In de Schakel kwam hij in vele gedaanten tot zijn lezers. Hij noemt hier enige namen. Als Dave Mc Crail (verschotste keeperstrainer David
Makreel), als Liwelm Darisazan (verhongaarste trainerbeul <letterverwisseling van naam>) als Albert van Eckberge (Eibergen <Achterhoek>)
en als zijn literair alter ego Pim Pelaer. Bij sportieve keeperuitstapjes van enige duur naar elders: als monsieur Piem (met brede alpino in een
assurantiebeurs elftal), als Pim Poema in het Artis elftal) en als Bas Polderman (in een Noordhollands bank elftal). Voor dat laatste (sterke)
elftal werd hij niet getest op kwaliteit. Hij was van AFC en dat bleek voldoende. Hij kwam ermee weg.
CITAAT
"De mens brengt zijn leven door met praten over het verleden, zich te beklagen over het heden en te beven over de toekomst".
Antoine de Rivarol, Frans schrijver, 1753-1801).
OERTIJD
Grotere schrijvers dan uw eenvoudige Pickelaar wezen er al eerder op. Het schrijven van een stuk begint met een bepaald doel voor ogen, maar
gaandeweg kiezen de woorden hun eigen logica en slaat het werk een - ook voor de schrijver zelf - vaak een verrassend andere weg in. Dat
overkomt Pickelaar - en dus ook zijn lezers - nu ook. Het verhaal dient zich welhaast vanzelf aan hoe hij ooit zijn weg vond naar de sport in
een ander maatschappelijk leven.
Hij was op slag van 17 jaar en bezocht in april 1941 in het voormalige Ajax stadion tegenover Betondorp de restant honkbalpromotiewedstrijd
(uit 1940) tussen AFC en AHC Quick. Dat was bijna een jaar na de Duitse overweldiging van Nederland. Niets wees nog op komende razzia's
en vervolgingen. Uw prille huidige Pickelaar zat op de vrijwel onbezette overdekte tribune met een compleet eigen honkbalnegental, groten
deels gerekruteerd uit de HBS waarop hij school ging, aangevuld met enige buurtgenoten. Hij had vooraf zijn makkers ervan overtuigd om na
afloop collectief lid te worden van - jawel - de verliezende partij; uitgaande van de niet geheel juiste gedachte dat het beter was terecht te
komen in een wat minder dominante club waarin 9 schooljongens ook nog wat te zeggen kregen. Om kort te gaan: Quick won na 9 innings met
0-7 en nam daarmee alsnog het eersteklasserschap van AFC over.
Voor het jonge negental op de tribune was daarmee onverwacht een probleem ontstaan. Toetreding tot de verliezende partij AFC leek toch
minder aantrekkelijk, want daar liepen een paar honkballers rond, die elkaar fouten aanrekenden en steeds kritiek hadden op de scheidsrechters.
Die kortom het spel verziekten. Spoedberaad op de tribune leverde de unanieme beslissing op dan toch maar over te stappen naar Quick.
Waarna uw huidige berichtgever - toen nog behendig - over het tribunemuurtje sprong en aanvoerder/achtervanger Dick Vonk aanschoot, die
hem verzocht mee te gaan naar de kleedkamer waar 9 jongeren als lid werden aangemeld. De Quickers beloonden hem met applaus en Quick 3
was geboren. Uw Pickelaar van nu had er destijds uiteraard nog geen benul van, dat hij zowel voor Quick als later voor AFC blijkbaar van enig
nut zou zijn. Twee ingelijste erediploma's getuigen daarvan thuis broederlijk naast elkaar in de hal achter zijn voordeur.
TWEE PETTEN
De beker moet nu maar helemaal leeggedronken worden. Wilde Pickelaar dan niet ook nog voetballen? Dat wilde hij wel degelijk, maar hij
moest van thuis nog even wachten en eerst dat HBS-B papiertje halen. In 1943 was het zover, waarna hij zich bij AFC aanmeldde.
Buiten de AFC orde om hier toch nog wat over zijn Quick lidmaatschap. Ook al was Quick gepromoveerd naar de (toenmalige hoogste) eerste
klasse was het daar niet succesvol. Driejaren achtereen eindigde de AHC Quick in de competitie als laatste, maar ontsnapte aanvankelijk toch
nog aan degradatie door HCK(inheim) in nawedstrijden enige malen nipt voor te blijven. Maar de klad kwam er goed in: de beste spelers
vertrokken en het voortbestaan van Quick leek dubieus. Opheffing werd overwogen, wat de Pickelaar van nu belachelijk vond voor de toen in
zijn ogen al oude club. Bestuurskandidaten waren schaars, zodat Pickelaar op 22-jarige leeftijd Quick-voorzitter werd en dat 23 jaren bleef als
opvolger van zijn aimabele voorganger E(mile) Bleesing, die tevens bondsvoorzitter was. Laat duidelijk zijn, dat de piepjonge nieuwe voor
zitter niet door zijn talent tot het ambt geroepen werd. Er was niemand anders, die de gok aandurfde en niet gehinderd door kennis van zaken
deed hij maar wat. Uiteindelijk pakte het met nog een paar gekken goed uit, want op 1 maart 2013 bestaat de AHC Quick 100 jaar. De club is
goed bestuurd uitgegroeid tot circa 130 honk- en softbal-lers/sters op Sportpark Sloten met een eigen clubhuis. Niet meer op hoger niveau,
maar toch de oudste honkbalclub van Europa en zelfs ver daar buiten!
Een jaar of 70 zat Quick op de schopstoel als onderhuurder bij andere clubs. Onder veel meer ook op Goed Genoeg bij AFC, dat inmiddels
ABC heette maar als honkbalclub niet meer bestaat. .Pickelaar licht zijn rode AFC petje met respect voor zijn andere club; die met het blauwe
petje!
LEERPROCES
Pickelaar was niet rijk gezegend met wiskundig inzicht. Hyper- en parabolen in kegelsneden beroerden hem niet. Hij herinnert zich een mecha
nica proefwerk, waarin alle algebraïsche en meetkundige kennis samen kwam. Het ging over een hellend vlak met wrijvingscoëfficiënt en een
daarop geplaatst lichaam. Er moest iets bewezen worden, waarvan Pickelaar geen notie had. Besmuikt slaakte hij een J.C. kreet. De leraar bleek
die niettemin gehoord te hebben en sprak archaïsch: "Adriaansz, het aanroepen van hogere machten helpt bij de wiskunde gemeenlijk niet
veel". Maar de gevraagde prestatie kwam op hem hetzelfde over als: "Wat kost de bloemkool op Goede Vrijdag". Zoiets, maar dan anders.
Op het scheikunde practicum stond hij ook maar wat te pielen. Eigenlijk had hij andere interesses: hij richtte de schoolkrant op en was daarbij
in stilte nog tot ver over zijn grote oren verliefd op Toto (roepnaam) v.d. H., destijds al het mooiste meisje van de klas (door alle tijden heen).
De vierde klas deed hij dan ook nogmaals aan. Hij ging wel gediplomeerd het bedrijfsleven in en vond het na zijn pensionering tijd worden om
een vak te leren. Dat werd boekbinden; onder meer leidend tot 25 kloeke delen ingebonden Schakeljaren (voor het AFC archief). Wie heeft de
langste adem? Pickelaar of de Schakel? Dat hij in deze Mixed Pickles vooral herinneringen ophaalde betekent wellicht, dat zijn toekomst
is begonnen.
