12 oktober 2011 90e jaargang nr. 3
"Verschil van inzicht" is de reden. Redder in nood (zoals later wel
vaker) is Pim van de Meent. Samen met Hennie Kottmann moet hij
AFC voor de Hoofdklasse zien te behouden.
Mike Van Eijk denkt ondanks de tegenvallende resultaten met veel
plezier terug aan die tijd. "Pim en Hennie waren de juiste mensen.
Ze konden ons geweldig motiveren. In de strijd tegen gemakzucht
en vrijblijvendheid kregen we hele specifieke trainingen. Op het
vijfde veld, in de modder. Gewoon met iedereen in het 16 meter
gebied staan en oefenen op het wegkoppen van lange ballen.
We trainden letterlijk op het spelen van degradatievoetbal. Pim zei
altijd; familie komt op 1, voetbal op 2. Ondertussen gingen we wel
van 2 keer naar 3 keer in de week trainen. Prachtige man, die Pim.
Ook waren Tonnie Disselkoen als elftalleider en Sal van Gelder nauw
bij het eerste team betrokken. Mensen die echt van de club en van ons
hielden. Ze leven allebei helaas niet meer".
Het wordt een seizoen vol ups en downs. AFC wint uit en thuis van
een sterk DWV maar verliest daarentegen twee keer van laagvlieger
RVC. Ook de uiteindelijke kampioen RCH uit Heemstede is dat jaar
twee keer te sterk. AFC moet haar punten pakken tegen clubs als
Wilhelmus, Papendrecht en Stormvogels. Drie wedstrijden voor het
einde kan in Gorinchem handhaving worden veiliggesteld tegen het al
gedegradeerde Unitas. Twee bussen vol jeugdspelers en veel suppor
ters reizen naar Zuid-Holland maar AFC laat deze kans liggen en
verliest jammerlijk met 3-1. In de laatste twee confrontaties moeten
vier punten gehaald worden, anders is de eerste klasse een feit.
Slechts een enkeling heeft er nog vertrouwen in. Tegen mede degra
datie kandidaat Elinkwijk overleeft AFC wonderwel in een bizarre
wedstrijd en wint met 2-1Johan Dol maakt vlak voor tijd de winnen
de. Nog één wedstrijd te gaan. In Leiden wordt het "de dood of de
gladiolen".
Van Eijk: "In de week voor UVS groeide de vastberadenheid bij ons.
We zouden het gaan flikken. Ik weet nog wel dat er steeds meer
lading op de wedstrijd kwam. Ook van de kant van UVS. Zij vierden
het 75 jarig bestaan van de club en hadden een heel feestprogramma.
Wel was er bij ons nog het nodige bijgeloof. In onze busrit mochten
op de heenreis geen bestuursleden mee. Dat werd ons niet in dank
afgenomen maar wie weet bracht het geluk. Johan Dol speelde al
weken op kapotte schoenen en Johan de Bie moest een speciaal AFC-
jasje aan. Alles om het fortuin een handje te helpen".
Het is dan nog maar de vraag of van Eijk kan spelen in de beslissende
wedstrijd. Hij is alles behalve fit. "Aan de rugby-wedstrijd tegen
Elinkwijk hield ik een aantal gekneusde ribben over en kon haast niet
rechtop lopen. Mijn buurman toen was AFC'er Rob Ouderland Jr., de
latere fysiotherapeut van het Nederlands Elftal. Ik ben de hele week
bij hem geweest voor acupunctuur behandelingen. Ik moest en zou
spelen. Ik was in vorm die periode, scoorde veel en wilde dolgraag bij
het team zijn. Onze verzorger Co Grosze Nipper heeft me toen ook
geweldig geholpen. Die deed alles voor je. Hij heeft van mij toen van
mijn middel tot net onder mijn oksels ingetapet. Het zat voor geen
meter, zeker niet in die hitte, maar ik kon spelen".
Dan valt de 24 jarige spits Mike van Eijk in.... Inmiddels is de 60°
minuut aangebroken. Hij proeft meteen de spanning binnen de lijnen,
het is hard tegen hard. Bij een tackle in de hoek krijgt de ingevallen
Ten Nijenhuis een flesje bier vanuit het publiek naar zijn hoofd ge-
worpen. Ook buiten de lijnen stijgt de temperatuur. De tijd tikt door
en AFC wordt sterker. Ze hebben een grotere wil om te winnen en
daardoor extra inzet. Maar bij de Amsterdamse aanhang groeit lang
zaam de wanhoop en paniek. Het lukt niet meer, denkt men. Nog
altijd 0-0 en nog maar een kwartier!
AFC valt aan en op het middenveld krijgt Johan Dol de bal die weg
draait bij zijn verdediger. Met een boogbal bereikt hij van Eijk op de
rand 16 meter en dan gebeurt het: Van Eijk neemt de bal aan en doet
net of hij gaat schieten. In plaats daarvan wipt hij de bal hoog over de
in de schijnbeweging trappende verdediger en komt 1 op 1 met kee
per Hoogeweij van UVS. De bal hangt nog in de lucht en met een
subtiele kopbal over de uitkomende doelman legt hij 'm in het net van
de verre hoek. Een wereldgoal, 0-1
Achter het doel ontploft de AFC massa van vreugde. Het is juichen
van een andere orde, Italiaans bijna. Erelid Otto van Rijn (zijn klein
zoon Michiel van Ommeren staat nog bijna elke wedstrijd van AFC 1
achter de goal) is dan al ruim in de 80 maar springt van blijdschap
over het hek. Veel AFC-ers vallen elkaar springend in de armen.
Mike herinnert zich: "Ik was zo blij maar wist niet goed wat ik moest
doen. Al juichend rende ik door de AFC hoek en zag mensen van
geluk over het hek springen, ook oudere mannen. Ja, dat was een
fantastisch gevoel. De belangrijkste goal die ik ooit gemaakt heb".
Na een gierend spannende slotfase fluit de scheidsrechter die middag
voor het laatst. AFC speelt zich veilig op de laatste speeldag. Veel
supporters gaan het veld op richting middencirkel om het met de
spelers te vieren. De ontlading is enorm. Eenmaal in de kleedkamer
komt bericht van een extra reden om te juichen: met de twee punten
van die middag is AFC zelfs periodekampioen en dat betekent deel
name aan de KNVB Beker. Uit de hossende kleedkamer klinkt spon
taan het lied: "we gaan Europa in".
Van die uren na de wedstrijd weet van Eijk nog: "het was geweldig,
van mijn ribben had ik die middag geen last meer. Uit respect voor de
degradatie van UVS zijn we nog rustig van hun sportpark weggegaan,
maar eenmaal in de bus gingen we helemaal los. Het is een wonder
dat die bus op vier wielen naar Amsterdam is gekomen. Bij AFC
werd het feest alsof we kampioen waren geworden. Jack van Gelder
werd in aller ijl benoemd tot spreekstalmeester en hij stelde elke
speler één voor één voor aan de mensen die boven op ons stonden te
wachten. Dat was achter in het clubhuis, op het podium. Daar is niks
aan veranderd, mooi zeg".
Terwijl we het gesprek afsluiten belooft Mike, tegenwoordig Alge
meen Manager Logistiek bij Detailresult, dat hij snel weer eens komt
kijken bij de veteranen op zaterdag of bij het eerste. "Ik heb ze een
tijdje geleden zien spelen. Hoog niveau hoor! Het lijkt me leuk om
weer te komen. Kom ik vast weer meer oude bekenden tegen".
Bobby Gehring
Met dank aan de AFC Archiefcommissie.
Het winnen van de periodetitel betekende deelname aan de KNVB
Beker. AFC loot Vitesse. Het betekende een memorabele wedstrijd en
de doorbraak van keeper Peter van Essen.
"Weet je nog, die ene wedstrijd
23
