Weet je nog, die ene wedstrijd?
Treffer Van Eijk houdt Amsterdammers in hoofdklas^
Uit: De Telegraaf van maandag 8 mei 1989
12 oktober 2011 90e jaargang nr. 3
Het is zondag 7 mei 1989.
Op deze warme voorjaarsmiddag speelt AFC in Lei
den een alles of niets duel tegen UVS. Sportpark "de
Kikkerpolder" staat bol van de spanning. AFC moet
winnen om niet te degraderen, UVS heeft aan één punt
voldoende. Ongeveer 3000 mensen zien een echt
degradatieduel; veel strijd, veel emotie. De ruststand
is 0-0, UVS moet het nog 45 minuten volhouden. AFC
speelt in de tweede helft naar de goal waar een rood
zwarte aanhang van een geschatte vierhonderd sup
porters zich heeft verzameld. Hartstochtelijk moedi
gen zij hun team aan richting het vijandige doel.
Ze raken op van de zenuwen. Terwijl de tijd gestaag
doortikt, blijft de bevrijdende treffer nog altijd uit.
Degradatie naar de eerste klasse is akelig dichtbij.
Dan valt de 24 jarige spits Mike van Eijk in
22 jaar later ontmoet ik Mike van Eijk op het AFC sport
park.
Op 7 mei 1989 was ik negen. Met mijn broer Robert en
Brian van Gelder stond ik achter de goal van de tegen
stander, zoals we met zijn drieën naar bijna elke wedstrijd
van het eerste elftal gingen. Mike is ouder geworden
natuurlijk, maar ik herken hem gelijk. Hij is samen met
zijn 7 jarige zoon Jesper, die wijst op het hoofdveld en
vraagt: "Zo, wat een mooi veld. Heb jij hier gespeeld
pap? Dat is stoer "Ja goed he! Maar in mijn tijd lag het
hoofdveld verderop. Daar, schuin in de hoek". Al snel
komt Mike een aantal oude bekenden tegen. De ontmoe
tingen zijn hartelijk en het is alsof de tijd even heeft
stilgestaan, zoals dat vaker gaat tussen oude teamgenoten.
Boven bij Joop bestellen we koffie en denken terug aan
die bewuste periode en die beroemde wedstrijd in Leiden.
Mike vertelt: "Ik kwam hier spelen in de Al via Rolf Leeser. Daar
voor was ik spits bij Lijnden uit Badhoevedorp. Via het 3e, waarin ik
nog samen speelde met clublegende Ernst Seunke, kwam ik in het 2e.
Dat was een super team waarmee we in 1988 met elftalleider Fred
Laarhoven zelfs Kampioen van Nederland werden. Het seizoen daar
na brak ik door in "het eerste". Ik werkte toen bij All In Transport van
Dick van der Klaauw. In het eerste zaten goede voetballers, maar
vooral ook jongens met wie je wel een avond flink kon doorzakken.
De donderdagavonden waren legendarisch. Heel vaak gingen we met
de hele ploeg op stap of uit eten. Bijvoorbeeld naar New San Kong op
het Stadionplein. We zijn ook een keer bij het Okura gaan eten. Die
avonden werden zoals ik mij herinner vaak vergoed door dezelfde
mensen van de club, zoals Rob Duis of jouw vader. Het was een hele
leuke tijd: alles kon en alles mocht!
AFC begint het seizoen 1988-1989 vol aspiraties. Van de aankomen
de talenten uit het succesvolle succesvolle 2C elftal wordt veel ver
wacht. De mix van routine en talent zou weieens een hele mooie
kunnen zijn. Het team bestaat uit keepers Cees Thomas en Marcel
van de Meent, verdedigers Rokus Hoogendoorn Jr., Martin Verburg,
Edwin Ludwig, Bernardo Brink en Fred ten Nijenhuis. Rots in de
VECHTLUST
VAN AFC
BELOOND
LEIDEN, maandag
Bestuursleden sprongen als wildemannen in het rond en de spelers hieven
massaal het olé-Iied aan. De ontzettende vreugde was typerend voor het diepe
dal waar hoofdklasser AFC doorheen was gegaan. Volwassen mannen huilden
als kleine kinderen, nadat de club op de slotdag door een 1-0 overwinning bij
mede-degradatiekandidaat UVS in de hoogste amateur klasse bleef. „We
hadden op het juiste moment de juiste instelling. Dat is AFC niet eigen,"
verklaarde een opgeluchte trainer Pim van der Meent. Knokkend voor iedere
meter, en dat is inderdaad nog weieens anders, wonnen de Amsterdammers
verdiend van de Leidenaren, die alleen in de eerste helft tot enige doelrijpe
kansen kwamen. Door de opmerkelijke Amsterdamse metamorfose mag UVS
het volgend jaar in de erg zware eerste klasse gaan proberen.
branding in die tijd is ook Dick Koenen. Een bijzonder aardige en
sterke speler. Verbijsterend dat Dick later tijdens een ontwikkelings
hulp missie in Nigeria is vermoord door lokale rebellen.
Op het AFC middenveld van toen komen we spelers tegen zoals
Pol Houtkamp, Jacco Ypma, Philip Uitdenboogaard, Michel Troost
en Pieter Scholten. De meest opvallende verschijning is Theo van
Seggelen. De charismatische aanvoerder doet in die tijd qua stijl
denken aan de Duitse vedette van FC Barcelona, Bemd Schuster. Van
Seggelen (bijnaam "van Leggelen") is inmiddels secretaris generaal
van de internationale spelersvakbond Fifpro.
Voorin speelt de lepe spits Johan Dol, die in 83 wedstrijden voor
AFC 47 goals weet te maken. Een fenomenaal gemiddelde. Naast
hem acteert de jonge Mike van Eijk die opvalt door zijn techniek en
kopkracht. Ook talenten Seppie van Zweden (kind van de club) en
Dimitri Kiks komen regelmatig binnen de lijnen.
Trainer dat jaar is oud eerste elftal speler Hans Vlietman. Volgers van
het amateurvoetbal tippen zijn team voor de titel, maar het loopt
anders. Na een stroeve voorbereiding en een slechte start van de
competitie levert Vlietman al na 5 wedstrijden zijn contract in.
21
