Verslagen Zondag 1
van die gasten van Ajax.
12 oktober 2011 90e jaargang nr. 3
Bob: "Ja samen in de buik, toen al werden ellebogen gebruikt!"
Jullie vader: groot voetballer en muzikant. Was er sprake van grote
druk van thuis uit om te presteren?
Jack: "We zijn gestopt met voetballen toen we 17 waren. Speelden
in de BI en hebben zelfs het Amsterdams jeugdelftal gehaald."
Bob: neemt het direct over) Er werd een behoorlijke druk op ons
gelegd om te presteren. Dat bracht veel spanning teweeg. Maar we
speelden ook in een bandje. Elke week in Amsterdam oefenen. Dat
was de reden om te stoppen met voetbal."
Jack: Nee, dat gebruikten we als excuus. We waren het plezier in
voetballen kwijt."
Bob: "Zo heb ik dat niet ervaren. Maar ik geloof je wel dat wij de
muziek als excuus hebben gebruikt. Geen zin in vader- zoon span
ningen. Ik kon daar niet goed tegen, jij trok je terug op je kamer en
ging op je gitaar spelen. Ik kan me wel herinneren dat je een keer
voor het Amsterdams jeugdelftal bedankte."
Jack: "Ja wat wil je, met 9 spelers van Ajax en 2 van AFC, wij dus.
Ik was geen hoogvlieger, ook niet de minste, maar kreeg geen bal
Derde van achter links Bob Duis. derde van rechts Jack Duis
Wat waren jullie voor spelers en geen spijt gehad van het stoppen?
Bob en Jack: (unaniem) "Ja, daar hebben wij spijt van, veel spijt.
Maar het was onze keuze."
Bob: "Ik was meer een creatieve speler. Ik toonde agressie, Jack
was meer een verdediger, maar we waren beiden even goed."
Jack: Ja, ik was een ander type speler. Je ziet dat ook terug in de
zaak. Ik ben veel meer bezig met de lange termijn. Ik doe dan ook
de inkoop. Bob is de verkoper."
Bob: "Ik wilde altijd al scoren, dat heb ik nog."
Hoe is het met de muziek?
Bob: "We speelden voor het laatst als de Sgt Peppersband op het
huwelijk van Robert Gehring. Alleen maar Beatles nummers, (en
goed!) Fred Gehring, ook in de band, is te druk met Tommy Hillfi-
ger, Jack met zijn nog jonge kinderen en ik met AFC. We hebben
geen tijd meer, wel jammer."
Jack: Soms pak ik mijn gitaar weer en doet mijn kleine meid van
viereneenhalf mee. Slaat ze op de snaren. Heerlijk.
Bob: "Pa was ook nogal kritisch als we thuis aan het oefenen wa
ren. Ging hij voor ons zitten. Maar ja wat wil je, wij speelden heel
andere muziek. Voor hem bestond alleen trompet en piano."
Jack: (luid lachend) "Wat wil je, dat waren de instrumenten die hij
zelf kon bespelen."
Hoe kijken jullie nu terug op de invloed van thuis uit?
Bob: "Ik wil benadrukken dat wij onze vader niets kwalijk nemen."
(Jack knikt instemmend)
Jack: "Mijn vader is een man met een zeer groot hart, ook voor
AFC. Hij heeft geen gemakkelijk karakter, maar we hebben zeer
veel van hem geleerd en zijn hem dankbaar voor zijn schop onder
onze kont opvoeding, in figuurlijke zin natuurlijk. Daardoor zijn wij
in staat om in de maatschappij te presteren. Sommige mensen vin
den hem wel eens nors of negatief, terwijl hij een enorm gevoel
voor humor heeft! Nee hij zegt gewoon eerlijk wat hij vindt. Dat
kan je niet van iedereen zeggen.
Sjoerd Jens tussen 2 WKE verdedigers
De zon kwam door in Emmen (letterlijk en figuurlijk). De 2e helft
was een stuk minder aantrekkelijk van AFC-zijde; AFC geloofde
het wel en dat bracht WKE tot een aantal grote kansen (ook de lat
boven Raymon van Emmerik werd geraakt) waarbij zij ook weinig
mazzel hadden.
Ik kan dan ook weinig melden over de 2e helft. Behalve dan dat
invaller Joost Heij (ja, hij weer) de score nog verder uitbouwde naar
0-4.
Dat was al enige tijd geleden: de 0 gehouden.... Zeker ook de ver
dienste van de rust brengende Duncan van Moll in het centrum van
de achterhoede.
Als je dan zo'n terugreis hebt van 188 km, dan kan ik u verzekeren
dat dat toch wat lekkerder zit met een dusdanige uitslag.
Onderweg werd mij ingefluisterd dat mijn schoonmoeder mosselen
klaar aan het maken was, zonder twijfel met diverse sausjes, brood
en wat nog niet meer zij. Een zeer prettig gevoel dus.
Volgende week Argon thuis, en nu doorgaan op de ingeslagen weg!
Maurice Loonstijn
18 september 2011: WKE - AFC 0 - 4
Vandaag stond de wedstrijd tegen WKE te Emmen op het pro
gramma. Uw scribent had het idee opgevat om de reis per busje 'en
familie' te aanvaarden.
Na een lange bel- en zoektocht, assistentie van Ronny Susan, ver
trokken we met 12 man vanaf ons aller 'Goed Genoeg'.
De reis bracht ons richting Ter Apel, Assen en Klazienaveen. Enfin,
188 km is niet niks.
De sfeer zat er goed in tijdens de busrit en de elftalleider deelde
telefonisch mee dat de spelers tijdens de wedstrijdbespreking zijn
geinformeerd over ons lumineuze idee om per bus de boys te vol
gen. Het nieuwe kunstgrasveld van WKE moet nog gekeurd worden
dus werd uitgeweken naar het stadion van FC Emmen. Een prachti
ge grasmat lag te wachten op ons elftal.
Het eerste kwartier was voor AFC. We waren even onderweg toen
Sjoerd Jens de bal op Ronny van Es gaf en het doel wist te vinden;
0-1.
Niet gek veel later was het de mee opgekomen Dwight Gefferie die
de bal ontving van Jens. Gefferie tikte de bal door naar de in sco-
ringspositie gestelde Van Es: 0-2.
Wat een weeldeHet werd nog mooier; Dwight Gefferie gaf de
bal op Lutzen Brink die de bal richting Sjoerd Jens schoot: 0-3. Dat
zou tevens de ruststand zijn.
De hele tijd sms- en pingverkeer met Amsterdam; iedereen wilde
weten of de tussenstand geen vergissing was van Teletekst.
Ik zei dat Kees een standbeeld verdient bij AFC, bij ons
een standbeeld in ons gevoel!"
André Wijnand
1
