MIXED PICKLES
BOEKENTAAL
13 april 2011 89e jaargang nr. 9
ingelegd door Willem (Pim) Adriaansz (sinds 1976 nr. 343)
w.adriaansz@zonnet.nl en www.home.zonnet.nl/w.adriaansz
Jawel, ook Pickelaar kwam op 20 maart j.l. in Echt terecht. Dat had nu eens niets te maken met de beperkte houdbaarheidsdatum van een
spoorkaartje, maar alles met de nationale Boekenweek. Wie in die week een boek kocht kreeg er als premie een boekje bij cadeau, dat op de
afsluitende zondag in heel Nederland kon worden aangewend als treinkaartje. In Huize Pickelaar is aanschaf van boeken geen ongewoon ver
schijnsel en zo geviel het, dat er zelfs twee premieboekjes voor gratis sporen beschikbaar waren. Pickelaarse had haar voorkeursbestemming al
voor ogen: Zwolle i.v.m. een museale tentoonstelling aldaar. Zelf had Pickelaar zich al voorgenomen in serene eenzaamheid thuis te blijven op
zijn chaise longue (rustbank) met enige werkjes van Vondel, Dante en Shakespeare bij de hand ter verrijking van de geest. Maar het dierlijke in
hem dacht daar anders over, zodat hij op een treinretourtje van 500 km naar Echt uitkwam. Zes uur sporen voor tweemaal drie kwartier voetbal:
EW-AFC. Veel gekker kan het toch niet.
Honderdduizenden landgenoten, waar dan ook, waren eveneens in de trein gestapt. Maar veel gelezen werd er onderweg toch niet. Niet dat er
massaal zinloos werd getelefoneerd (die manie is al weer grotendeels voorbij), maar Pickelaar zag alom duimschuivers in de weer met hun
favoriete elektronische speeltje. Ergens overstappend moest hij eerst een uitstapster van begin 20 voor laten gaan; eveneens duim schuivend,
maar dan op skeelers. Zij wiekte zo snel weg dat Pickelaar niet meer kon waarnemen of ze ook nog een Tom Tom had aangegord; maar het was
evengoed duidelijk dat ze er één was uit de categorie 'nooit een boek gekocht, laat staan gelezen'. Zelf in Echt uitstappend bleek tot Pickelaars
aangename verrassing ook Jan Wortel uit dezelfde trein te komen, maar dat was niettemin verklaarbaar. Want Jan W. is ook van de taal en de
boeken.
CITAAT
"Wij maken grote reizen om dingen te zien, waarop wij in onze eigen woonplaats geen acht slaan".
(Casius Plinius, Romeins staatsman en dichter, 23 na C. - 79 na C.; omgekomen bij uitbarsting van de Vesuvius).
DAGJE ECHT
Eerder memoreerde Pickelaar, dat AFC een fervente supporter heeft gekregen in de persoon van Jos Romers, wonende in Stein (Limburg zuid).
Ooit bevroeg J.R. webmaster Hans Elias waar en hoe AFC bereikbaar was. Zijn belangstelling voor de hem slechts bij naam bekende club AFC
dreef hem - aanvankelijk eenmalig bedoeld - naar het verre Amsterdam. Het is niet bij die ene keer gebleven, want hij is al meer dan anderhalf
jaar vaste klant op Goed Genoeg. Hij komt altijd met de trein, want ook hij heeft een NS daluren abonnement, dat volledig wordt opgesoupeerd
aan AFC bezoek. Het lag voor de hand, dat Jos Romers uiteraard ook naar Echt zou komen (20 km ten noorden van Stein) voor 'zijn thuiswed
strijd' EW-AFC. Pickelaar trof hem als buurman op de tribune,waar hij hem tersluiks observeerde. De twee doelpunten van Sjoerd Jens be
groette hij als Limburger met blijdschap. En de late - niet onterechte - Echtse gelijkmaker (2-2) betreurde hij net als het handvol AFC suppor
ters. Voor een provinciale topclub trok Echt, waar Zuid Limburg als aan een nationale navelstreng hangt, niet veel toeschouwers.
Wat het voetballen betreft viel het Pickelaar op, dat AFC veelal de korte combinatie zoekt naar het vijandelijke doel. De stiekem splijtende
steekpass is een schaars wapen. Schoten op enige afstand gelost worden goeddeels geblokt door een gesloten verdediging. Waartegenover staat
dat tegendoelpunten vaak ontstonden uit afstandsschoten, die onbelemmerd hun weg naar ons doel vinden; zoals nu ook die gelijkmaker. Meer
zegt Pickelaar als 'man in the street', die er niet voor heeft doorgeleerd, niet. Alleen dan nog, dat "onze' defensie inmiddels compacter speelt en
minder toelaat. Hij waagt zich echter niet op het pad van wedstrijdverslaggever Maurice Loonstijn.
DAGJE GEMERT
Een NS entree boekje gold niet meer en een NS dalurenkaartje was inmiddels al opgesoupeerd. Pickelaar had geen trek in een autoritje van 500
km op één dag. Maar niettemin lonkte Gemert en plots bedacht hij dat wellicht de spelersbus nog een mogelijkheid was. Dat bleek juist te zijn,
zodat Pickelaar een - wederom - laat debuut maakte. Hij stond daarvoor in het holst van de nacht om kwart over zeven op en reed een uur
later zelf naar AFC. Twaalf uur later keerde hij terug in zijn dorpse woonhuis. Bekaf, maar voldaan vanwege de krappe maar verdiende 0-1
zege. Ook in Gemert was - in tegenstelling tot de nacompetitie van het vorige seizoen - sprake van betrekkelijk weinig publieke belangstelling
op een toplocatie. Voor de binnenkort nog te bezoeken uitwedstrijd naar Hollandia (Hoorn) heeft Pickelaar als alternatief vervoer vanuit zijn
dorp nog een polsstok achter de hand.
RIDDERLIJK
Ooit stond de vader van 'onze' Max de Bruin aan de basis van "De Zilveren Ploeg" van AFC en op zijn beurt stond 'onze' Max de Bruin aan de
wieg van de "AFC Ridders"; een wat eufemistische beeldspraak voor een genootschap van AFC-ers, die er tenminste 50 jaar lidmaatschap op
hebben zitten. Traditioneel komt de ridderschare bijeen op de eerste dinsdag van april voor een bescheiden aperitief en de aansluitende ridder-
lunch. Het gaat daar allemaal rustig toe. Hinderlijk jong lawaai jolijt ontbreekt volstrekt. Men spreekt een gedachte uit, luistert naar een opinië
rend weerwoord en voert aldus woordenwisselend een beschaafde conversatie. Vijfenveertig ware ridders plus voorzitter Machiel van der
Woude (nog in de verste verte geen AFC Ridder maar qualitate qua uitgenodigd) deden Pickelaar denken aan senatoren van de Eerste Kamer.
De Fransen hebben daar de fraaie term "Chambre de Réflexion" voor.
De aanwezigheid van de goed herstelde Tom Swart (uit het verre Neede) mocht er zijn. Hij en Pickelaar zijn geen familieverwanten, maar zij
hebben door aantrouwing een zelfde gerespecteerde nicht en dat geeft toch een zekere band. Wat afstand betreft hield Doby Polak echter ieder
een ver achter zich. Hij was even overgekomen uit Draguignan (Zuid Frankrijk/dep. VAR) waar hij inmiddels al heel wat jaren woont (in een
ook aan Pickelaar welbekend gebied) voor zijn opname in de Ridderschare. Hij werd ingewijd door Johan de Bie; helaas niet in het Frans, zoals
Pickelaar stil gehoopt had. Maar daar stond het dankwoord van Doby Polak tegenover in nog correct Nederlands. De tweede noviet was Rocus
Hoogendoorn Sr, die ons een kijkje gunde in zijn korte komische professional voetbalcarrière. Er waren overigens nog enige andere novieten
uitgenodigd voor de ridderslag, maar die hadden het af moeten laten weten wegens 'druk druk druk'. Zo gaat dat soms met ridders...
MENING
Aan Pickelaar wordt vaker dan voorheen naar zijn mening gevraagd, maar hij heeft niet altijd een mening. Totdat Johan Cruijff versus Ajax
langskomt en hij van zijn (on-)geloof valt en een mening ventileert. Lezers: zet u schrap. Johan C. was ooit een van zichzelf overtuigd talent
volle voetballer, dat breed uitdroeg en nu Ajax bestuurders de wacht aanzegt in De Telegraaf. Dat klopt niet, want J.C. kan niet schrijven.
Telefoongesprekken worden redactioneel tot zijn artikelen getransformeerd. De Ajax hotemetoten hebben hem nooit zien spelen, maar beven
toch voor hem. Het is niet Pickelaars wereld, maar indien J.C. hém aanspreekt zou hij zeggen: "vraag eerst eens een cursus eenvoudig Neder
lands voor beginners aan en probeer het daarna nog eens". Pak hem terug; op zijn eigen tekort. Pickelaar heeft gezegd
23
