AFC medisch team te gast
bij Aj ax medisch team
Vele spontane en leuke dingen in AFC beleefd zoals de hilarische
dansoptocht door het hele clubhuis en daar buiten met getrommel op
de pannen uit de keuken op wilde klanken van Zuid Amerikaanse
muziek. Dit na afloop van een repetitie voor Thomasvaer en Pieternel
met de nablijvers w.o. Flans Dukker en Arthur Reddering. Veel
AFC'ers leren kennen en ook zien heengaan. Zelfs nog met een van
de oprichters Jacques van Ooy tijdens het 75 jarig jubileum destijds
kennisgemaakt. Wat een voorrecht viel mij later ten deel om te mo
gen toetreden tot de op een prestatief laag pitje sudderende Klassieke
Veteranen en te mogen spelen met grote voetballers zoals Jan Han-
nema, Ernst Werner, Co Bouwens wat kon die mopperen) Flenk van
de Berg en mijn vriend Paul Meijer en daarna in prestatief betere
tijden o.a. met Piet Ouderland, Daan Perton (niet per Kilo), Edwin
Geluk, Nol Kuikens, Jos Lonnee. Hans Vlietman, Jos Kemna, Ernst
Huisman, Kees Gehring en zo kan ik nog wel even doorgaan. Een
gouden tijd hadden wij o.a. bij HBS, HVV en Quick in Den Haag, bij
Be Quick in Groningen en UD in Deventer waar na afloop op de tafel
staande speeches en voordrachten werden afgestoken. Wat te zeggen
na afloop bij Hercules! Alsof de wedstrijd weer werd gespeeld. Eens
tegen HBS thuis stond ik als back tegenover een snelle linksbuiten en
met Piet Ouderland als spil. Hij maar roepen "Hou hem aan de bui
tenkant hou hem aan de buitenkant.". Ik deed wat mij gezegd werd,
de HBS'er kwam er niet langs, ja haast één keer maar ik kwakte hem
fors over de zijlijn en daar was Piet zeer tevreden over en zei altijd
dat ik goed kon luisteren. Kwaad zei de HBS'er "Dit accepteer ik
niet langer, daar moet je mee ophouden, dat is geen voetballen meer".
"Moet ik dit als een klacht opvatten" vroeg ik. "Ja zeker" zei hij.
"Nou dan moet U niet bij mij zijn maar bij onze rechtsbuiten, daar
met dat wollen blauwe mutsje op" en wees op Joep Hesseling. "Dat is
mijn advocaat en behandelt mijn juridische zaken, daar moet U zijn
met een klacht" en voerde op last van Piet de volgende Charge of the
Light Brigade uit, de klager beduusd achter latende.
Ook mocht ik eens op uitnodiging van Rob Duis mee als entertainer
van en met het eerste elftal naar het destijds beroemde Twentse Ros-
toernooi in Enschede en moest ook vlaggen.
In een wedstrijd tegen DCG vlagde ik voor off side Johan Cruyff
zou zeggen afsijt), en stormde Tom Groot van DCG op mij toe en riep
"Dat was geen afsijt eikel". Zeg ik," Ja dat weet ik ook wel". Hij stom
verbaast en zegt "Waarom vlagde je dan?" "Ja ziet U ik heb zo wei
nig te doen en wilde ook eens een keer die vlag omhoog steken, ik
kon niet meer stuk bij DCG. Mooie herinneringen heb ik ook aan het
veteranentoernooi van AFC tijdens het 100 jarig bestaan in 1995. Dat
was grote klasse zoals dat o.a. door Arthur Reddering was georgani
seerd. Zal nooit de entree vergeten in de schitterende aangeklede
grote zaal van het Esso Motor Hotel, na de voorafgaande feestavond,
waar ons een exquise brunch wachtte en het optreden van het Da
mesorkest Pluche. Daar was ik getuige van door emoties aangedane
veteranen van AFC en deelnemende verenigingen en andere genodig
den w.o. een zeer bewogen Cor van Peperzeel.
Ook het veteranen toernooi in Groningen tijdens het 100 jarig bestaan
van Be Quick was een hoogte punt alsmede het cabaret dat de AFC
(en niet te vergeten de repetitie onderweg in een restaurant waar de
boel totaal op zijn kop gezet werd) ten tonele voerde met onder ande
re een Joep Hesseling, die in een rood frivool tutuutje en AFC voetbal
kousen voorlangs danste, vervolgens tussen de coulissen verdween en
hard omliep om een paar seconden later weer van de andere kant te
verschijnen op de tonen van Die Forellen. Hilarisch werd de zaal toen
Peter van der Heijdt op een stoel gezeten een solo op zijn Tuba wilde
brengen maar van de zenuwen daar geen geluid uit kreeg. Hij bleef
maar proberen, liep rood aan maar het lukte hem niet. Ook niet nadat
de onvergetelijke Rob Dukker hem struikelend een glas water kwam
brengen. En ja hoor daar kwam wat gebrom en een waterstraal uit de
Tuba. Wat moest de zaal lachen want ze dachten dat het zo was inge
studeerd terwijl het in feite helemaal fout ging maar dat is vaak leuker
dan het ingestudeerde nummer. Na afloop van een moppen conferen
ce (waarbij het Jurylid Lenie t Hart van de zeehonden crèche net zo
keek als de zieke dieren) kwam het verzoek uit de zaal of ik er nog
een paar wilde vertellen. Mijn reactie was ik ken verder alleen nog
maar een paar schuine moppen maar de zaal riep Dat hindert niet,
vooruut met de geit"
16 maart 2011 89e jaargang nr. 8
En wat te zeggen over onze zo jong overleden en onvergetelijke Ton
Disselkoen met zijn vraag aan de kok in een van de vele in bruine
bonen gerechten gespecialiseerde restaurants waar wij in het Gro
ningse werden uitgenodigd. Na de zoveelste bruine bonen hap met
stip, spek of mosterd of wat anders vroeg de kok of het gesmaakt had.
Zegt Ton "Mag ik U wat vragen". "Gaat U gang" Zegt Ton "Kan U
ook gewoon koken". En dan dat lieve dienstertje toen die om een
Calvados gevraagd werd bij de koffie. Zegt dat kind "Ev'n kiek'n of
we dat in huus hebb'n" Komt terug en zegt "Het spijt mij maar dat
heb'n wij niet, wilt U misschien iets anders?" Nou geeft U mij dan
maar een remplafant" "Even kiek'n of we dat wel heb'n" En ver
dwijnt naar de kelder, komt onder het spinrag terug en zegt "Het spiet
mij maar dat is uutverkocht". Hilarisch van het lachen schoven we
onder de tafel.
Door een forse achillespeesblessure in 1992 kwam er jammer genoeg
een einde aan de voetballerij en kon ik op de twee vierkante meter
niet meer drie tegenstanders tegelijk in de luren leggen en twee
daarvan op hun gat vielen. Hiervan kan Kees Gehring getuigen dat dit
waar gebeurd is tijdens een wedstrijd tegen De Zeevogels in Ulrum,
vlak onder de Waddenzee, ver boven stad Groningen.
Aan dit verhaal moet een eind komen, ik zou nog bladzijden vol
kunnen schrijven over mijn AFC en wat ik daar allemaal heb meege
maakt, maar het is wel genoeg zo. Tot slot nog het volgende. In de
loop der jaren heb ik onze club zien veranderen van een zg. wit ge
kleurde vereniging in een multiculturele vereniging met behoud van
zijn eigen identiteit en cultuur, waar heel wat andere verenigingen in
ons land een voorbeeld aan kunnen nemen. Alhoewel ik niet gelukkig
ben met de situatie dat het grootste deel van het lc elftal niet meer uit
eigen kweek bestaat, is dat blijkbaar de weg geworden om je in de top
van het amateurvoetbal te kunnen handhaven. Als uitsmijter ben ik
het met Max Flam eens die in een eerdere Schakel schreef of we niet
eens een vraagteken moeten zetten bij het volgende. En wel bij het
feit wat de oorzaak is terwijl wij ons zo op de borst kloppen, met onze
alom zo geroemde jeugdopleiding, waarom er zo weinig eigen kweek
naar de senioren doorstroomt. Ik hoop dat het bestuur aan deze te
rechte opmerking aandacht gaat besteden.
Op naar mijn 50 jarig lidmaatschap en kan daar eigenlijk niet meer op
wachten.
Het voltallig medisch team van AFC was donderdag 3 maart j.l. te
gast in de voor buitenstaanders geheime catacomben van stadgenoot
Ajax.
De rondleiding en intercollegiale interesse werd uiterst collegiaal
begeleid door het hoofd van de afdeling fysiotherapie bij Ajax me
vrouw Ema Spil, die reeds 20 jaar deze functie bij de club bekleedt.
Tussen alle zwetende en met pijn vertrokken contract- en jeugdspe
lers van Ajax, mochten we ook in het walhalla rondneuzen van de
profs.
Alle de kledinglockers van de spelers zijn voorzien van een persoon
lijk beeldscherm en geeft aan wat die dag op het programma staat.
8
