Doelman Van Emmerik (AFC) gehuldigd
Van Es heeft zijn plek bij AFC gevonden
15 december 2010 89e jaargang nr. 5
Groningen afgestudeerde (bedrijfskunde en finance) liefhebber, maar
bij AFC lieten ze zich eerst toch liever nog overtuigen.
Dat was een klusje voor NOS-presentator Jack van Gelder, al vijftig
jaar AFC-er en in zijn vrije tijd lid van de technische commissie. Hij
pakte de telefoon en informeerde bij Foppe de Haan, Gertjan Verbeek
en Henk de Jong (Brinks trainer bij Sneek) naar wat voor vlees AFC
met de Fries om utens in de kuip kreeg.
„Ze waren buitengewoon lovend", herinnert Van Gelder zich van de
gesprekken met de toekomstige Cambuur-trainer en de beide oud
trainers van Heerenveen. „Foppe en Gertjan vonden hem een van de
beste jeugdspelers die ooit bij Heerenveen zat. Alleen: Foppe zei dat
hij linksbenig was en Gertjan zei dat hij rechtsbenig was." Toen Van
Gelder het vervolgens aan de speler in kwestie vroeg, antwoordde die
gevat: „Ik heb meer geluk met rechts dan met links."
Van Gelders aanstekelijke schaterlach davert even over sportpark
Goed Genoeg. Serieus: „Ik vind hem een geweldige jongen. Lützen is
iemand voor wie het voetbal niet alles betekent. Hij komt uit een
gezin waar het volgen van een studie belangrijker is."
Bij AFC wordt dat laatste niet noodzakelijkerwijs als een zwaktebod
gezien, het tegenovergestelde is eerder het geval. Het is zelfs een van
de redenen waarom Lützen Brink met ingang van het lopende sei
zoen, het eerste van AFC in de topklasse, aanvoerder is van de Am
sterdamse traditieclub.
„Dat iemand in zijn tweedejaar bij deze club al captain wordt, is heel
bijzonder", weet Jack van Gelder. „Het bestuur moet het fiatteren en
de technische commissie moet hem voordragen. Het komt erop neer
dat de tc een speler moet accepteren als captain. Het is iemand die
moet kunnen dienen als het gezicht van AFC. Hij moet een persoon
lijkheid zijn en verbaal moet hij goed zijn."
Is een schroothandelaar dat allemaal? Lützen Brink moet lachen om
de opmerking. Inderdaad, hij is tegenwoordig schroothandelaar van
beroep. Een kwestie van 'erin rollen'. In zijn eerste Amsterdamse
maanden handelde hij de bankzaken af van een vermogende familie,
in mei van dit jaar kwam hij via een headhunter in de schroothandel
terecht, als inkoper. Want, weet handelsman Lützen Brink, „daar
wordt goed geld in verdiend, dus daar wilde ik wel eens meer van
weten. Maar omdat ik twee linker handen heb, wilde ik eerst vier
maanden back to basic. Dus heb ik op de vrachtwagen gereden en
met de knieën in de verf gestaan op een werf."
Het tekent hem, de rasvoetballer die niet alleen maar geïnteresseerd is
in hoe het balletje rolt. Er is immers zoveel meer in het leven. Een
instelling overigens waarmee hij in het verleden menig trainer tot
wanhoop dreef. Want Lützen Brink had er best meer uit kunnen
halen, bij Heerenveen bijvoorbeeld. „Johnny Janssen (jeugdtrainer,
red.) zei letterlijk: 'doe godsamme eens wat met je talent man!'. Maar
ik dóe toch heel veel met mijn talent? Ik heb gestudeerd in Gronin
gen, heb het studentenleven geleefd, heb interesse in heel veel dingen,
pak alles aan wat op mijn pad komt en wil maatschappelijk alles uit
mijn mogelijkheden halen. Mijn talent is niet alleen voetbal."
Wat heet. Na vier seizoenen in een vrije rol te hebben gespeeld bij
Sneek („Henk de Jong zei: 'je mag alleen op eigen helft niet dribbe
len'") koos Brink uit eigen wil voor een stapje terug bij de olijke
studentenploeg van The Knickerbockers in Groningen. „Daar was ik
op dat moment aan toe. Een heerlijke tijd; we hebben een Engelse
dubbeldekker gekocht voor uitwedstrijden en maakten op vrijdag
avond zelf het programmaboekje, waarvan de tekst niet altijd op
waarheid gebaseerd was. En ik heb er zelfs nog een beetje technisch
directeurtje gespeeld: tegenstanders dronken voeren en dan proberen
ze een contract te laten tekenen..."
Toch kroop het bloed waar het niet gaan kan. Toen Amsterdam lonkte
kreeg Brink - Johnny Janssen kan tevreden zijn - alsnog zin om nog
wat uit zijn voetbaltalenten te halen. In zijn eerste seizoen met AFC
werd hij kampioen van de hoofdklasse en nu speelt hij dus plotseling
op het op twee na hoogste niveau.
Brink: „Let wel: ik heb nul ambities als voetballer. Ik voetbal niet
alleen voor het voetbal. Als ik het niet meer met mijn werk kan com
bineren, dan stop ik. Dat Ron van Es (ploeggenoot bij AFC, red.) een
oud-profvoetballer is, interesseert me niet. Wat me wel interesseert, is
dat hij een aardige gozer is. En dat dit een warme club is, waar de
mensen echt nog aan elkaar denken en waar je als je geblesseerd bent
een bezoekje krijgt van oud-spelers, van die oude mannetjes in blazer.
Dat vind ik chic. Net zoals dat ze hier een kennismakingscommissie
hebben voor nieuwe leden en dat ze zelfs selectiewedstrijden hebben
voor het derde elftal."
„Maar... als ik risk speel, wil ik winnen en als ik op het voetbalveld
sta, is dat hetzelfde. Iets in me zei dat ik mezelf nog eens als voetbal
ler wilde testen. Er was toch een soort knagend gevoel nog iets te
willen presteren. Ook wat dat betreft kan ik mijn hart bij AFC opha
len. Topklasse, mooi toch?"
Gepubliceerd op 15 november 2010 in De Telegraaf Telesport
HAvfon
v.l.n.r. Bob Duis (teammanager), Raymon van Emmerik en Machiel
van der Woude (voorzitter)
Van onze speciale verslaggever AMSTERDAM
Vooraf aan de wedstrijd tussen AFC en De Treffers werd doelman
Raymon van Emmerik van de thuisclub door voorzitter Machiel van
der Woude en teammanager Bob Duis, gehuldigd. De 30-jarige sluit
post, woonachtig in Deventer, speelde tegen De Treffers zijn hon
derdste wedstrijd voor The Reds'. „AFC is een fantastische club. Ik
vind het geen enkel probleem om drie keer per week van Deventer
naar Amsterdam te rijden. Ik ben in de vier jaar dat ik voor AFC
uitkom nooit geblesseerd geweest en hoop nog een behoorlijk tijdje
tussen de palen te staan", aldus de voormalige reservekeeper van
NEC
Gepubliceerd op 8 november 2010 in Het Parool.
Ron van Es wint het kopduel. Foto: Marcel Israel
Door Annemarie Postnia
11
