MIXED PICKLES
15 September 2010 89e jaargang nr. 2
ingelegd door Willem (Pirn) Adriaansz (sinds 1976 nr. 338)
w.adriaansz@zonnet.nl en www.home.zonnet.nl/w.adriaansz
GEVOELENS
Het sloeg vermoedelijk nergens op, maar op de een of andere manier had Pickelaar het gevoel dat zondag 17 oktober j.l. een nieuwe fase was
begonnen in het AFC gebeuren en zijn participatie daarin. Dat de BV Nederland weer min of meer geregeerd ging worden speelde daarin geen
rol. Het tiende competitietreffen (AFC-Gemert 3-1) eigenlijk ook niet. Het was ook denkbaar, dat het om de negende of elfde topmatch ging.
Het - voor de eerste keer - redelijk aantal toeschouwers was misschien wel een teken van vernieuwing en ook de juist verschenen AFC-Schakel
nieuwe stijl zou een bijdrage geweest kunnen zijn.
Hoe dan ook, Pickelaar had een ververst AFC gevoel. Om maar even op die Schakel door te gaan: hij werd veelvuldig aangesproken op het met
nieuwe rubrieken verruimde leesvoer, waarmee Pickelaar natuurlijk geen bemoeienis had. De bijval komt uiteraard geheel op het conto van de
nieuwe Schakelredacteur André Wijnand. Maar door diens afwezigheid kreeg Pickelaar de reacties op zijn bord. Lezers moeten hun ei toch
ergens kwijt kunnen.
Van enig belang bleek ook de verplaatsing van wedstrijdprogramma's en uitslagen naar uitsluitend de AFC website. Dat lijkt revolutionairder
dan het is. Scheiding daarvan met het leesvoer is namelijk niet nieuw. Die werd al eerder doorgevoerd in de veertiger jaren van de vorige eeuw
(eveneens om financiële reden). Alleen was er nog geen sprake van digitale internetcommunicatie. Programma's, opstellingen en uitslagen wer
den toen jarenlang separaat van de Schakel opgenomen in het gestencilde AFC-Bulletin. Het ogenschijnlijk voortschrijdend inzicht van nu is
dus in feite een herhaling van eerdere zetten. Simpel gezegd: er is geen nieuws onder de zon.
CITAAT
"Het voordeel van onze gevoelens is dat ze ons op een dwaalspoor brengen".
(Oscar Wilde, Engels schrijver en leider van een esthetische cultus, 1854-1910).
DAGGIE PLEITE
De nieuwe Schakelbaas A.W. riep ook nieuwe Schakelschrijvers op om tekst aan te leveren. "Het gaat om jouw verhaal" en "O ja, we schrijven
niet voor de Nobelprijs literatuur". Dat had Pickelaar eerder moeten weten. Hij vermorst steeds veel tijd door boven de spellingscontrole ook
een woordenboek en het laatste groene boekje te raadplegen. Hoewel hij niet tot de doelgroep behoort en nooit aanmoediging behoeft matigt hij
zich 1 -malig aan voor de vuist weg ff een stukkie te schrijven zonder hulpmiddelen. Met ootmoedige verontschuldiging aan zijn Schakelbaas.
Pingelaar, wie ze wieg in Amsterdam tussen de Munt en de Dam sting, woont al heel lang niet meer in Mokum. Van voetbal heeft hij nog altijd
weinig sjoege, maar toch laat ie zich nog vaak op Genoeg Tegoed zien. Hij was lang trots op zijn rooie gassie met voorop het AFC lego, maar
dat woei onlangs van ze kop in de majem opzij van zijn huis. Bij AFC thuis is ie altijd aan de vroege kant en aan de poort koopt ie zijn pro
grammablaadje. Soms heeft Pingelaar geen pasmunt in de knip, maar alleen een paar joeten euro's op zak. Geen probleem voor Ron Suzan, een
bijdehante goser die altijd jatmous heb. Aan de perstafel ontmoet Pingelaar de geklofte binken van de media. Dat wordt later nog vaak erg
gezellig. Deftig met de deftigen en jofel met de jofelen. Maar hoewel Pingelaar niet echt snel zijn porum drukt houdt ie zich toch wat gedeist en
nokt hij redelijk op tijd af. Want eenmaal op weg naar huis knijst ie het niet om in de lorum tegen russen met blaaspijpen op te lopen. Louloene,
hij wil geen verschutting laaien.
Thuis drinkt Pingelaar dan nog een paar keiltjes; waarbij hij graag wat beuling nasjt, want hij houdt wel van wat gesnarsel. Pingelaarse (zijn
mokkel) is goed in topklasse gehaktballen. Heb AFC gewonnen: prima toch. Heb AFC verloren: jammer, dan waren hun beter als ons. Daarna
blijft het eten soms beperkt tot nog een habbekrats. Om 7 uur rolt de TV-voetbal weer en aansluitend volgt de samenvatting van AFC op TV
NH. Kortom, Pingelaar leidt zondags vaak het leven van een intellectugent.
GELUK
Dit Pickeltje gaat over geluk en als u al gelukkig bent hoeft u niet verder te lezen. Als u echter toch stiekem verder gaat: blijf dan maar bij de
les, want het gaat gewoon over Edwin Geluk. Tot en met eind vorig seizoen stond Edwin Geluk bij AFC thuiswedstrijden altijd vroeg aan de
poort van Goed Genoeg, waar hij bijkans tot de rust verbleef in de uitoefening van zijn functie als tweede penningmeester. Dat deed hij vele
jaren achtereen. Hij onderschepte contributie-achterstallige leden. Persmuskieten en gasten heette hij welkom en hij verwees hen door naar hun
locatie.
Maar dit seizoen miste Pickelaar hem duidelijk in het kleine groepje poortwachters. Wie onder hen was eigenlijk zijn opvolger? Pickelaar raad
pleegde daarvoor de AFC persmap. Op zoek naar de nieuwe tweede penningmeester, die er tot zijn schrik niet meer bleek te zijn. Wart nu!
Waren de werkzaamheden van Edwin Geluk van dusdanig onbeduidende aard geweest, dat er na zijn terugtreden niet meer in de vacature voor
zien behoefde te worden? Pickelaar dacht - voor zover mogelijk - diep na. Tot zijn opluchting vond hij zelf de oplossing van een niet bestaand
probleem. AFC heeft administratieve professionals en een dito verenigingsmanager, die veel werk uit bestuurshanden nemen, waardoor een
herschikking van bestuurlijke portefeuilles kon worden doorgevoerd.
Edwin Geluk is nu bezig met een duidelijke inhaalmanoeuvre. Zijn voormalige uren aan de poort brengt hij nu - zichtbaar aanwezig - door in
het clubhuis. Hij straalt geluk uit en Pickelaar heeft hem zijn gedachtedwaling eerlijk opgebiecht. Edwin Geluk kon er nog om lachen ook.
Pickelaar werd daardoor zelf ook een beetje gelukkiger.
V.I.P.
Eet lijk gezegd had Pickelaar niet zoveel trek in de districtsbekerwedstrijd AFC-Alliance '22 op 24 oktober j.l.. In het kampioensseizoen van het
vorige jaar kon onze selectie het zelfs voor die beker niet winnen van een vijfde klasser en nu tegen een vierde klasser zou het wel niet veel
beter gaan. Bovendien had het de hele nacht gegoten. Publiek en pers zouden het wel af laten weten, enzovoort. Tot Pickelaar zichzelf verma
nend toesprak: niet zeuren, gewoon gaan. Dat deed hij dan ook. Onderweg regende het niet meer, maar helemaal droog was het ook niet. Op
Goed Genoeg bleek de kassa gesloten, in het clubhuis hield zich een handvol volk op. En alleen De Telegraaf was verschenen, want die is er
altijd.
De wedstrijd ging toch door: op het vierde (kunstgras-)veld met hekken en dug-outs, maar zonder zitplaatsen. Tweemaal 3 kwartier staan is
Pickelaar inmiddels te machtig. Naast de AFC dug-out stond een bank en oogcontact met elftalleider Bob Duis was voldoende om het hek te
openen. Pickelaar kreeg i.p.v. een plek op de buitenbank een kuipstoeltje in de dug-out aangeboden, tussen de wisselspelers. Zijn moment van
glorie als AFC VIP. Hij hield zich echter muisstil, wilde niet door Cor ten Bosch aan kop en kont afgevoerd worden. Maar Cor ten B. had alleen
oog voor de bal en stond - een beetje uitzicht benemend - vóór de dug-out te coachen. Hij bracht de nummers 8, 16 en 24 in. Een rekenkundige
teeks herinnerde Pickelaar zich. Zo eenvoudig kan coachen blijkbaar zijn. Er kwam veel dichtbij langs: een container met zakken ijs, een vat
vaseline ter grootte van een prullenbak en eindeloos lijkende rollen bandage. En, oh ja, de uitslag werd 8-1 voor de AFC combinatie...
