AFC gaat met z'n tijd mee
Jonge scheidsrechters
v|T<p2_
Mijn slechte schoolresultaten waren mede de oorzaak van dat ik op
de school van Nico Holtzappel, één van de vroegere voorzitters van
AFC, werd gedropt. Tussen twee haakjes, school wel afgemaakt maar
met heel veel moeite.
Op het Korfbalveld wel mijn vrouw ontmoet, gelukkig een fanatieke
voetballiefhebster, al 47 jaar getrouwd. Mijn eerst geboren zoon zo
snel mogelijk lid van AFC gemaakt, geen succes, Het schoon houden
van zijn tenue was belangrijker dan het gevecht aan te gaan om de
bal. Mijn tweede zoon Duco, ook geen topper,maar kon aardig voet
ballen.
Wij hebben in die periode een leuke tijd gehad en vele AFC-vrienden
gekregen. Dat bracht mij er toe om iets terug te doen aan AFC, en ik
meldde mij aan bij de jeugdcommissie. Ik moet bekennen een ellendi
ge periode, ik .moest zaterdag om negen uur op AFC zijn maar ik kon
al die voetballertjes niet uit elkaar houden, ze leken allemaal op
elkaar, zeker in voetbaltenue en ik vond het fantastisch als het zater
dag regende en de velden werden afgekeurd. Niets voor mij dus en
dacht ik laat ik praktisch zijn en mij opgeven als voetballer, dat lukte
en ik werd opgesteld, ik geloof in het tiende, een geheel nieuwe outfit
gekocht, nu voelde ik mij een echte AFC-er.
Het heeft hooguit een kwartier geduurd, een kuiltje in de grond op het
veld, wat nu hoofdveld is, was er de oorzaak van dat ik mijn meniscus
finaal door midden scheurde en mij voorgoed genas om er echt bij te
horen.
De laatste poging van mij was als coach van het jeugdzaalvoetbal-
team. Na ruzie met de scheidsrechter voor een aantal wedstrijden
geschorst,
Maar vandaag mag ik mij eindelijk scharen bij de Zilverenploegers
en ben ik een echte AFC-er door alleen maar meer dan 25 jaar lid te
zijn.
Tot slot wil ik nog wel kwijt dat ik grote bewondering heb voor alle
commissieleden maar in het bijzonder voor de leden van de jeugd
commissie, wat zij allen belangeloos doen is een enorme prestatie.
Cor Wijdoogen.
AFC in de 21 eeuw. Als bijna 115 jarige historische grijsaard.
Maar een voetbalclub, die zich steeds weer voortreffelijk bij de nieu
we tijd aanpast. Kijk naar de verandering van aanvankelijk een wat
eliteclub naar een sportgemeenschap, die heel sociaal gericht is.
Ik herinner me meer dan een halve eeuw geleden de ballotage
commissie, die even bij je thuis kwam kijken of alles daar wel goed
was. Liever geen vader toen in de kamer met z'n blote voeten in een
bak warm water zat om zijn gasten te ontvangen.
Ik herinner me dat we rond vertelden, dat we een echte Surinamer in
onze club hadden. Ja, echt helemaal zwart. Wat waren we trots op die
Otto Sterman. Toen één van de meest vooraanstaande artisten van
Nederland.
Ik herinner me, dat bestuursleden- en commissieleden het echt niet in
hun hoofd haalden om zonder kolbert en stropdas een clubvergade
ring bij te wonen.
Vrouwen van de voetbalspelende- en organiserende mannen een
eigen jaarmaaltijd? Enkele tientallen jaren geleden nog ondenkbaar.
Om maar niet te praten over vrouwen in clubfuncties.
Zo herinner ik mij ook, maar dan van niet zo erg lang geleden, dat het
woord vrouwenvoetbal bij een flink aantal van onze clubgenoten een
waar schrikeffect veroorzaakte.
Maar AFC gaat met zijn haar) tijd mee.
De ballotage-commissie is al lang opgeheven. Er bestaat nu in de club
een heel welkomsuitstralende kennismakingscommissie.
Vader mag thuis doen wat hij wil, ook als hij na een drukke werkdag
even z'n voeten wassen wil.
AFC telt in zijn ledenbestand veel leden van een geheel andere cultu
ren, dan de Nedelandse. En daar zijn we allemaal heel gelukkig mee.
Want we leren heel veel van elkaar. Want waarom zou de Christelijke
en de Joodse cultuur de enige goede zijn? Casual geklede mannen,
dus in een mooie trui (vaak van Bonnit) met een keurig overhemd er
onder, bevolken vaak onze vergaderingen.
11 november 2009 88e jaargang nr. 4
Ja, op ons jaardiner wordt een smoking vaak wel op prjs gesteld.
Waarbij het verbodsbordje No Smoking gelukkig alleen maar op de
juiste manier wordt begrepen.
Op de gezellige jaarlijkse etentjes van de AFC-Ridders en van de
Zilveren Ploeg ben je, vooral als 't lekker warm weer is, ook casual
gekleed van harte welkom.
De AFC-vrouwen hebben al enkele decennia hun eigen Jaardiner.
Destijds gestart op initiatief van een aantal "moedige" dames, die toen
terecht concludeerden, dat het jaarlijkse "hengstendiner" niet langer
meer op mannelijk alleenrecht gebaseerd kon zijn.
En langzamerhand kreeg AFC ook vrouwelijke functionarissen. Kijk
naar Yvonne Steeman op de administratie en naar Marjan Janssen aan
de zaterdagse wedstrijdtafel. Vakvrouwschap in optima forma.
Ja, dan nogmaals maar weer het vrouwenvoetbal. AFC schreef on
langs historie, toen de eerste uitreiking van de eerste persmap van de
cluib plaatsvond in aanwezigheid van vrouwen als Marleen Molenaar
en Daphne Koster. Beiden bekende fenomenen in het nationale voet
bal voor vrouwen.
Nauwelijks vijf jaar geleden nog bij een fors aantal clubleden vrijwel
ondenkbaar dat meisjes en vrouwen ook tegen een voetbal zouden
kunnen aantrappen. Nu twee vurige voetbalfeministen van formaat in
het middelount van een grote gezellige bijeenkomst in het AFC-
clubhuis.
Nu op donderdag 26 november a.s. het damesvoetbal als serieus
thema-onderwerp op een avondbijeenkomst van de AFC-Reds, onze
actieve supportersclub. Waarop toch wel AFC-leden het woord zullen
voeren door te zeggen, dat het gebrek aan speel- en kleedakkomodatie
de invoering van meisjes- en vrouwenvoetbal helaas nog in de weg
staat. Maar bij veel AFC-ers geen absoluut hardnekking protestgeluid
meer teweeg brengt.
Wie denkt en zegt, dat AFC niet met zijn (haar) tijd meegaat, heeft het
compleet mis. Kijk ook naar de stimulerende en verheugende ontwik
kelingen bij de jeugd. De Huiswerkklas, de Sichting "De Lieverdjes",
en redelijk actueel ook de jonge scheidsrechters uit de eigen club, die
de E en F-puillen scheidsrechteren. Enthousiast begeleid door Dennis
Bijlsma. Waarover elders in deze Schakel een apart artikel.
Hans de Bie
Dennis Bijlsma op de bres voor jonge scheidsrechters uit eigen
club
Jonge scheidsrechters, voortkomend uit AFC. Jeugdige clubleden, die
hun eerste certificaat gehaald hebben om wedstrijden van E-en F-
pupillen te leiden. Met natuurlijk de gehoopte bedoeling, dat zij het
arbiteren later gaan voortzetten bij wedstrijden door voetballers op
wat oudere leeftijd. En misschien zelfs bij seniorenwedstrijden.
Dennis Bijlsma, de inspirerende begeleider van de nu al zo'n negen
tien jongeren tellende scheidsrechtersgroep, gaat in zijn gedachten
nog een stapje verder. Hij zegt: "Wie weet en daar hoop ik op, dat uit
die groep jonge spelende AFC-ers, over een aantal jaren ook functio
narissen voor onze club voortkomen. AFC groeit door en dat bete
kent, dat we allemaal ouder worden. En zou het toch voortreffelijk
