a
AFCoryfee: Theo Janssen!
17 december 2008 87e jaargang nr. 5
In feite moeten we ook zijn vrouw Marian in dit verhaal betrekken.
Elk weekend aanwezig op Goed Genoeg. Zaterdags doet zij de
wedstrijdtafel en zondags de bestuurstafel. Theo 'doet' sinds septem
ber van dit jaar op werkdagen samen met Yvonne Steeman de wed
strijd- en ledenadministratie op het kantoor op ons sportpark en zon
dags de wedstrijdtafel. Hieronder het verhaal van trotse AFC'ers die
door persoonlijke omstandigheden een tijdje niet op AFC kwamen,
maar daarna weer met open armen werden ontvangen.
Vraag: Je roots liggen in Amsterdam Noord en dan toch naar AFC.
Waarom?
Antwoord: Ik ben een jongen uit Noord. Marian heb ik daar leren
kennen in een café, waar voetballers van clubs uit Noord bij elkaar
kwamen. Zij was heel actief in de handbalclub TOB Tuindorp Oost-
zaan) Ze is wel 25 jaar bestuurslid geweest. Mijn ouders waren in
hart en nieren Rood Witters. In 1963 zijn we echter naar Buitenvel-
dert verhuisd, maar ik ging wel altijd op mijn brommertje naar Noord.
Had het naar mijn zin bij Rood Wit A. Dacht er echt niet over na om
op te stappen. Er zijn dan ook de nodige woorden gevallen toen ik
mijn ouders vertelde dat ik naar AFC zou gaan, maar ze kwamen wel
altijd kijken. Dat ik toch naar AFC ben gegaan, komt omdat ik bij
Rood Wit A na een schorsing geen kans meer kreeg in het eerste. Liep
dus te balen en verdomde het op een goed moment om bij het eerste
op de bank te gaan zitten. Kom ik van het veld af komt AFC net het
pad oplopen voor hun wedstrijd tegen Rood Wit A. Zegt Frans van
den Bor Wat ga jij nou doen'. Ik ga naar huis, ik blijf hier niet.
'Nou, waarom kom je niet bij ons spelen?' Typisch Frans. Het jaar
daarvoor, in het allereerste jaar van de Hoofdklasse werden we kam
pioen met Rood Wit A. Door die schorsing miste ik niet alleen het
einde van het seizoen, maar ook nog de wedstrijden om het kampi
oenschap van Nederland. Het seizoen daarna werd dus voor mij een
ramp. In april had ik aanbiedingen van Zeeburgia en Amstelland op
zak. Dat ik voor AFC heb gekozen, komt ook door Sal (van Gelder)
en Gé (van Dijk), die hebben op me ingepraat. Ja, ja, ik moest dan wel
met zo'n 6 keepers, waaronder Uchtman, Verhaal en Haringsma
concurreren. Mijn wedstrijdjes in de voorbereiding gepakt, maar
mocht niet mee naar het Twentse Rostoernooi. Nou, dan ga ik toch
lekker zelf om te kijken. En nu ben ik al weer meer dan 30 jaar lid van
deze mooie club.
Vraag: Hoe was je debuut in het eerste?
Antwoord: Dat was tegelijk één van mijn hoogtepunten. We speelden
de eerste wedstrijd hoe kan je het verzinnen, tegen Rood Wit A, nou
je begrijpt, dat zou dan ook mijn wedstrijd worden, we wonnen met
3-1. Het is niet te geloven, ik heb met Rood Wit A nooit van AFC
verloren en met AFC ook nooit van Rood Wit A. Op het eind van het
seizoen moesten we op een donderdagavond naar Rood Wit A, wij
deden mee voor de titel en zij stonden op degraderen. De stemming
was echt van liever een ploeg uit Rotterdam eruit dan eentje uit Am
sterdam. Ja, kom zeg, hebben ze niet op mij gerekend. Wedstrijd van
mijn leven gekeept, we speelden 0-0. Uiteindelijk kwamen wij twee
punten tekort voor het kampioenschap. Werd die andere club uit
Noord kampioen: DWV.
Vraag: Mooie dingen meegemaakt tijdens je tijd in het eerste, voor
al buiten het voetbal
Antwoord: Vreselijk veel gelachen. Kijk dat mis ik nu het meest,
vooral de humor in de kleedkamer, onnavolgbaar. De weekenden
weg, zoals naar Valkenburg en Knokke, voordat Maastricht de tradi
tionele trip werd. Ha, zoals ik jou een keer in de maling nam. Tweede
dag, ik was altijd de klos, ik moest de tweede wedstrijd keepen. Deed
ik net of ik tegen de paal was aangelopen. Jij zat onderuit op de bank,
het was die zaterdagavond erg laat geworden en je moest je snel klaar
maken en het veld in en toen je bij mij was: 'Laat maar, het gaat wel
weer'. Iedereen lachen op het veld. De tegenstander begreep er mets
van. Of het weekend naar Londen, heb ik geloof ik op de gang gesla
pen, honger dat ik had, stond er een aquarium, heb ik het vissenvoer
maar gegeten. Of was dat een ander weekend, weet ik met meer.
(noot samensteller: ander weekend, vond hem voor de kamerdeur op
de grondslapend, hij kon de hotelkamer niet vinden was
zijn verklaring.) Alles bij elkaar heb ik toch in 5 seizoenen meer dan
100 wedstrijden in het eerste gestaan.
Vraag: Daarnaast ben je, net zoals Marian, altijd actief. Wat heb je
tot nu toe zoal gedaan? Ti
Antwoord: Dat heb ik van mijn moeder. Ook altijd bezig. Ik ben een
doener. Wel een pietje precies. Marian is net zo. Mijn vrouw moest
wel van sport houden. Gelukkig is dat ook zo. In onze moeilijke
tijden is ze echt fantastisch geweest. Naast het zelf spelen, heb ik het
ook altijd leuk gevonden om de jongste jeugd te fluiten. Jeetje wat
heb ik allemaal gedaan: trainer van de Clleider van de B3 en van de
A2; grensrechter bij zaterdag 1 en zondag 2. Vaak teams waar ook
mijn zoon Mark in uitkwam. En toen vroeg Kees Gehring mij op een
goed moment of ik de wedstrijdtafel op zaterdag wilde doen. Tuurlijk,
maar toen ik een andere baan kreeg, was dat niet meer mogelijk en
heeft Marian het van me overgenomen. Ben ik het op zondag gaan
doen. Maar toen kwam Kees namens het bestuur met de vraag of ik
samen met Yvonne de administratie wilde gaan doen. Er was gewoon
te veel werk voor Yvonne alleen. Zo gezegd zo gedaan, ik heb mijn
baan opgezegd en ben nu iedere dag op Goed Genoeg. Ik heb nu van
mij hobby mijn werk kunnen maken.
Vraag: Maar je bent wel een tijdje weggeweest. We zagen je ineens
niet meer. Wat was de oorzaak?
Antwoord: AFC is een prachtige club, staat altijd klaar om te helpen.
Ik was gewoon te trots om toe te geven dat ik hulp nodig had. Ik was
mijn baan kwijt geraakt en dreigde aan de grond te komen zitten. Kijk
en dan is Marian wel een vrouw, die niet bij de pakken neerzit en van
aanpakken weet. Onze zoon Mark is ook nogal actief binnen AFC
geweest. Hij is zelfs Speler van het Jaar geweest. Trouwens Mark
werd op een zondagmorgen geboren. Toen ik op AFC kwam en tegen
Gé zei, dat ik niet wist of ik er wel met mijn kop bij zou zijn, reageer
de hij:' 'Jongen, ga nou maar eerst je warming up doen en vertel het
me dan maar'. Ik spelen dus. Onze andere zoon, Mike, werd vlak na
een wedstrijd geboren. Moest ik halsoverkop weg. Via Mark kwam ik
weer bij AFC terug en dan is het wel een soort thuiskomst. Dat is
AFC, hoe men dan reageert. Hartverwarmend.
Vraag: Hoe kijk je nu naar de wedstrijden?
Antwoord: Ik kan me nog steeds vreselijk opwinden. Stond er laatst
hier beneden weer een grensrechter die in mijn ogen nou niet bepaald
in het voordeel van AFC vlagde. Dan kan ik me niet inhouden. Sta ik
op de ramen te bonzen. Moet ik niet doen, natuurlijk. Of laatst tegen
Argon. Hoe dat doelpunt valt. Daar word je toch gek van. Trouwens,
hoe wij vroeger voetbalden, dat is slow motion als je het met nu verge
lijkt. In die tijd kon je nog iets herstellen, maar nu niet meer. Maar ik
kan nog steeds enthousiast worden als ik een goed keepertje zie, Zoals
die van SDZ waar AFC voor de beker tegen speelde. Nodig hem uit
voor een training!
Vraag: Je bent nogal vroeg gestopt. Waarom?
Antwoord: Dat moet ongeveer begin jaren tachtig geweest zijn. Door
blessures aan mijn enkel. En daarna heb ik door rugproblemen in feite
nooit meer gespeeld. Bovendien in die tijd hadden we het maatschap
pelijk nogal moeilijk. Maar ik heb het wel gemist, vooral de vriend
schap en de humor.
Samensteller: André Wijnand
