Medische commissie
Afscheid Nils Adriaans
28 mei 2008 86e jaargang nr. 14
Wij denken aan onze helden, die het niet pikten, dat delen van de
bevolking werden getiraniseerd en vervolgd. De echte helden, die ons
iedere dag de spiegel der waarachtigheid voorhouden.
AFC is, samen met dochter ACC, een heel klein stipje op de wereld
kaart, een rimpeling in de eeuwigheid. Toch staan wij hier, 25 man
sterk, met elkaar bij een monument, en putten uit de hierin vervatte
geschiedenis de kracht om op basis van vertrouwen en vriendschap
- onderling en met onze wereld daarbuiten - respectvol, menslievend,
om te gaan. Dat, samengebald in 2 minuten stilte, is alles waard.
Voor we die stilte in acht nemen wil ik tot slot het gedicht Twee
minuten voorlezen van de jonge dichter Flagar Peeters.
Met prikkeldraad kun je niet schrijven
maar een omheining kun je ook oprichten
door samen op een plein stil te staan en te zwijgen.
Door de stilte twee minuten lang
met duizenden lichamen te vullen
die hun verzet in één adem boven de Dam laten hangen
wordt gezegd dat nooit weer betekent altijd
in het geweer komen tegen.
Twee minuten - de vonk van verliefdheid
heeft minder nodig om over te springen,
nog korter vloog de kogel
en in veel minder tijd trekt in de uitwaaierende
parade van je laatste adem heel je leven langs je.
Wanneer het waar is dat voor je doodgaat
de essentie van je leven als een zwijgende film
aan je voorbij flitst, dan ontvouwt zich
in die twee minuten stilte
aan de zwijgenden op het plein
de kern van de geschiedenis.
Twee minuten om de doden te vragen
welk veleden zij
ons ter overweging laten.
Twee minuten om onszelf die vraag te stellen,
de rest van de tijd die we hebben
geeft misschien antwoord.
Naschrift redactie: Door een omissie is bovenstaande toespraak
helaas niet in ons vorig nummer geplaatst. Met excuses aan de voor
zitter en de leden.
Aangezien het seizoen 2007-2008 op wat toernooien na, is afgelopen
is ook het AFC-inloopspreekuur in de praktijk van AFC-1 fysiothera
peut Frank Tilmans afgelopen.
Afgelopen seizoen is weer veel gebruik gemaakt van deze voor AFC-
ers gratis mogelijkheid om een blessure te laten bekijken.
Uiteraard blijft de mogelijkheid bestaan uw blessures te laten bekij
ken door de fysiotherapeut alleen dan moet er wel even een afspraak
worden gemaakt.
Aan het begin van het nieuwe seizoen zal het gratis inloopspreekuur
weer open zijn. Dat zal zijn vanaf: maandag 4 augustus 2008, 19.00
uur.
Prettige vakantie namens de medische staf van AFC.
Voor A.F.C.ers bestaat vanaf 4 augustus weer het maandagavond
inloopspreekuur in de fysiopraktijk van Nijenrodeweg 914.
Vragen richten aan: wim.crouwel@xs4all.nl
Lex Swaan(arts) tel: 020-6731337
Fysiotherapeuten; Wim Crouwel/Frank Tilmans tel: 020-6440070
Verzorger A-selectie.
Co GroszeNipper tel: 06 44352970
Daar stond hij dan: op de schuine helling van de dijk achter het nieu
we hoofdveld. De sokken omlaag. Het shirt uit de broek. Twee
scheenbeschermers in zijn handen. "Begin je in de basis?" Nee, toch
maar niet, zei Nils Adriaans, ook al had zijn trainer hem in de begin
opstelling opgenomen voor zijn laatste officiële wedstrijd ooit voor
een selectieteam van AFC. Maar Nils wilde invallen. "Is veiliger," of
zoiets, mompelde hij, zinspelend op zijn kwetsbare hamstrings die
hem al twee seizoenen dwars zitten, net zoals de gedachten om te
stoppen: hij had er een haatliefde verhouding mee. 'Niet meer hoe
ven', maar vooral 'mogen': het was één van de zoveel redenen ge
weest om voor de zaterdagafdeling te gaan spelen - alweer zeven jaar
geleden - en niet door te gaan bij zondag 1
Op zaterdag werd hij kampioen in de derde klasse. Ontpopte zich tot
spelmaker op het middenveld. Sierde de kleedkamer met zwijgend
leiderschap. Kreeg daarom de aanvoerdersband, die soms als gegoten
zat - ook Nils is een ijdel mens - maar soms - zo liet hij weten -
knelde om de arm. Dan wilde hij gewoon voetballen, maar gewoon
was het bij Nils nooit en gewoon zal het nooit worden en gewoon
eindigde het dus ook niet.
Er werd gespeeld op het hoofdveld. Twee weken geleden. Nils viel de
tweede helft in. Er was al snel een assist, maar ook een steek in zijn
hamstring. Pijn. "Maar niet genoeg pijn om er uit te moeten," zei hij
later. AFC had inmiddels een achterstand verwerkt tot een voor
sprong. De zon scheen fel. Op de tribune zaten vrienden, speciaal op
uitnodiging. De scheidsrechter keek op zijn horloge. Nog één minuut,
gaf hij aan. De bal viel net buiten de zestien. Kwam in de voeten van
Nils, die met zijn rug naar het doel stond. Hij wilde afspelen maar
veranderde nog net op tijd van gedachten. "Ik moet gaan," flitste er
door zijn hoofd. "Gaan."
Nils draaide open. Liep een verdediger voorbij. Hij voelde zijn spie
ren. Nog een verdediger afgeschud. Bijna. De keeper zette zich
schrap. Nog één meter sprokkelen. De seconden tikten weg. Nog één
schot. Nog één schuiver. Nog één poging. De allerlaatste. De bewe
ging. Uit de heupen. Snel. Op instinct. Met gevoel. Een rollertje.
Door een woud van benen. De keeper staat vast. De bal rolt. En ver
der. En verder. Ver genoeg. Ja. Echt. Ver genoeg, voorbij de keeper.
In het doel. Doelpunt. Zijn laatste. In de laatste minuut. Van zijn
laatste wedstrijd.
Daar stond hij dan: Nils Adriaans. De vraag: "Stop je er echt mee?"
Zijn antwoord: "Dit is niet normaal. Ik vrees dat ik nu wel moet."
Thomas Rijsman, speler AFC Zaterdag 1
