23 januari 2008 86e jaargang nr. 8
en ondergetekende bepaalde de eindstand op 3-1 met een schuiver
binnenkant paal. Ondanks de regelmatige overwinning was enige
frustratie, niet op de laatste plaats vanwege het veld, bij een enkeling
zichtbaar.
De middag werd benut om bij te komen van de vliegreis en de wed
strijd en natuurlijk bood het de nieuwelingen de kans zich voor te
bereiden op de avond, die traditiegetrouw in het teken stond van de
"silver spoon": de prijs voor de nieuwkomer met de beste speech
tijdens de eerste avond. Allemaal in rode polo gekleed begaven we
ons dit keer niet naar La Casa Viega (het restaurant dat jarenlang het
decor vormde voor de silver spoon avond), maar naar een Hollands
eethuis. Hoewel de omgeving even wennen was en de mogelijkheid
tot speechen een stuk lastiger bleek, aangezien we met z'n allen aan
één lange tafel zaten, kwam de avond langzaam maar zeker op gang.
Alle nieuwelingen bleken uitstekend voorbereid, maar twee jongens
staken erboven uit. Wout Meulemans viel op met zijn bijzonder per
soonlijke en mooie toespraak, maar de prijs ging uiteindelijk naar
Garrett MacDonald vanwege zijn complete en humoristische verhaal.
Ook Henk van der Jagt, Ger van Caspel en Ruud Mantel maakten van
de gelegenheid gebruik om zich door middel van amusante toespra
ken nader voor te stellen aan de meegereisde AFCers. Tenslotte zorg
de Chris Schroder met zijn schitterende gedicht, waarin een ieder
kritisch onder de loep werd genomen, voor een daverend eind van de
avond.
De schoonheidsfoutjes vallen in het niet bij zo'n prachtige reis, dus
begaven we ons 's avonds gezamenlijk naar de stad om een drankje te
drinken, slechts een enkeling nam nog een drankje...
Zondag 6 januari
"Goeiemoggel, met Cótje" klonk het om 07:45 door de telefoon. Na
een kort ontbijt aan het uitgebreide buffet vertrok de bus wederom
richting FC Balos. Na een warming-up en een flitsende rondo stonden
daar ineens de pionnen voor de piepjestest. Ook Johan Dol, Ronald
Koster en Nicolaas van Ommeren hadden zich in trainingskleding
gestoken om hun conditie te toetsen. Ondanks de aanmoedigingen
van publiek en technische staf bleek de loop geen gemakkelijke opga
ve. Raymon van Emmerik, dit seizoen één van de waardevolste krach
ten van het elftal, heeft het niet zo op dit soort lopen, maar na de
aanmoediging 'kom op Freddie Heineken' perste hij er toch nog
enkele meters uit, waardoor hij Johan Dol achter zich kon houden.
Peter Post, in het algemeen bezitter van een sterke conditie, kon het
zojuist genuttigde ontbijt na deze inspanning niet meer binnenhou
den. In de partij die volgde kon het normaal zo hoge trainingsniveau
niet worden gehaald, de minst slechte partij wist dan ook te winnen
door een doelpunt van Robert Gehring, na een mooie combinatie met
Johan Dol. Maar deze winst was niet bepaald iets om trots op te zijn
(nb: ondergetekende zat bij de verliezende partij...). De training had
echter dusdanig veel van de groep geëist dat 'du Chat' besloot om de
middagtraining te laten vervallen: een welkome verrassing.
Sommigen maakten gebruik van de mogelijke verzorging door Co en
Frank, die gedurende de hele reis voortdurend het beste uit zich naar
boven haalden om iedereen zo fit mogelijk de wedstrijden en trainin
gen te laten beginnen. Daarna werd aan de rand van het zwembad de
vrije tijd gebruikt om lekker te ontspannen. De immer goedgemutste
Joey Esionye, die na Robert Gehring de meeste wedstrijden in AFC 1
achter zijn naam heeft staan van deze selectie, etaleerde zijn niet
aflatende voetbalkennis. Wouter Kloes, ook AFCer van het eerste uur,
won met overmacht een potje kaarten en menigeen deed zich te goed
aan de lekkere hapjes en drankjes die het Hotel verzorgde. Mohad
Zaoudi zorgde met zijn voetbalhumor voor de slagroom op de taart
voor deze gezellige middag.
's Avonds wandelde de selectie, ditmaal uitgedost in witte polo, langs
de kust richting het schitterende restaurant Ciao. Onder het genot van
onder andere heerlijke knoflookgarnalen en uitmuntende biefstukken,
was de sfeer uitstekend. Mendel vertelde, zoals alleen hij dat kan,
schitterende verhalen over zijn tijd bij Ajax en Jong Oranje. Bobby
Gehring, die weer terug is na zijn stage in Amerika, toonde zich niet
alleen in het veld een welkome versterking, maar ook daarbuiten een
echte sfeermaker. Inmiddels had ook Ad Westerhof, naar wie bijzon
dere dank uit gaat voor het mogelijk maken van onder andere ver
schillende heerlijke diners, zich ook bij de groep gevoegd. Nadat
Henk Bijlsma de sfeer naar een hoogtepunt had gebracht, door zijn
(voor de meeste) bekende mopjes, verlieten we het restaurant. We
besloten de dag met één drankje in de stad, sommigen namen een
tweede...
Maandag 7 januari
"Wakker worden, wakker worden" Robert Gehring schrikt wakker en
ziet dat hij nog twee minuten heeft voordat hij bij het ontbijt wordt
verwacht. Snel wekt hij kamergenoot Mendel en roept hij naar de
buren Bobby en Gideon "Snel: broek aan, shirt aan, rennen! Zijn
jullie al wakker?" "Ja" roept Bobby terug. "Wij niet..." antwoordt
Robert. Te vieren snellen ze naar de ontbijtzaal, maar daar aangeko
men is de zaal nog helemaal leeg. Robert kijkt op zijn horloge; de
wijzers tonen precies acht uur, terwijl om negen uur was afgesproken
voor het ontbijt.
Een dik uur later heeft iedereen ontbeten en zijn de koppies gecon
centreerd in de bus: de wedstrijd tegen de amateurs van Feyenoord
staat op het programma. Een tegenstander waar je net een stapje meer
tegen wil doen. De wedstrijd is in alle opzichten het tegenovergestel
de van de eerste wedstrijd: er wordt in een hoog tempo gespeeld, AFC
is dominant maar Feyenoord sterk in de counter, onze verdediging is
solide, ons middenveld aanspeelbaar en onze aanval is snel en komt
tot enkele kansen. Halverwege de tweede helft komt Feyenoord tegen
de verhouding in door een afstandsschot op 0-1. Vervolgens zet AFC
aan voor een indrukwekkend slotoffensief, dat leidt tot meerdere
uitgespeelde kansen maar tot een doelpunt komt het niet. Ondanks het
goede veldspel overheerst het gevoel over het resultaat. De beste man
van het veld is Ronald Koster, die niet alleen 's avonds een gezellig
reisgezel bleek maar zich in beide oefenwedstrijden een uitstekende
scheidsrechter toonde!
Mountainbiken stond als middagactiviteit op het programma, bij het
fietsverhuurbedrijf aangekomen bleek echter dat het alleen mogelijk
was om een fietstocht van 35 kilometer bergop te maken (hellingsper
centage tegen de 12%, voor de wielerliefhebbers). Daarop besloot
Cees Thomas, die zijn deel van de organisatie wederom prima invul
de, het fietsen af te blazen: we zouden immers nooit voor het donker
terug zijn.
Een spelletje aan het zwembad op initiatief van Laurens Bianchi bood
soelaas. In tweetallen werden bekende en minder bekende mensen
omschreven en nagedaan. Scheidsrechter bij dit spel was Saïd Mou-
mane, die zich na een vervelende griep tijdens de eerste dagen geluk
kig weer wat beter voelde. Yama stal de show door kick-bockser Peter
Aarts na te doen, helaas dacht teamgenoot Robert dat het Karl Nooten
moest voorstellen. Ook Mendel Witzenhausen waagde zich aan een
imitatie, in zijn geval ging het om Monica Seles. Helaas zag Wout
niet wie het moest zijn en na een kleine minuut tennisslagen en mes
steken besloot Mendel: "ik geef de beurt door, dit is gênant".
Om acht uur vertrok de groep naar een Argentijns restaurant, alwaar
we ons voornamelijk tegoed deden aan heerlijke vleesgerechten,
sangria en mooie wijnen. Johan de Bie kreeg iedereen op de grond
van lachen met zijn mopjes en het clublied klonk uiteindelijk uit volle
borst. Tenslotte ging een grote groep nog even naar de stad om een
klein glaasje te drinken, een paar namen een iets groter glaasje.
Dinsdag 8 januari
Na een vroeg ontbijt reden we naar 'de trap' aan het eind van het
strand. Bijna een uur lang werd een rondo en een partij gespeeld in
het zware zand. Daarna liep de hele selectie (inclusief technische staf
en een aantal bestuursleden) een duurloop (7 km) richting de vuurto
ren. "Het leek wel of die toren achteruit liep" zei Tonnie Cusell na
een dik half uur, hij was als één van de eersten binnengekomen. Op
vallend genoeg liep Sjoerd Jens, herstellende van een hardnekkige
blessure, bij de voorsten mee. Ook Gideon Coronel liep meer dan
verdienstelijk, hoewel hij halverwege moest lossen uit de kopgroep
bleef hij 'aan het elastiek' en werd zijn achterstand nooit groter dan
enkele honderden meters. Ook de prestatie van Nicolaas van Omme
ren is bewonderenswaardig: hij eindigde als achtste!
's Middags ging een grote groep, moe maar voldaan, aan de kust een
drankje drinken. Een rondvraag over muziekinstrumenten leerde ons
dat we een speler in de gelederen hebben die eens blokfluit speelde en
dat onze aanvoerder op een blauwe maandag achter de drums zat.
Een heerlijk visrestaurant was het decor voor de laatste, warme avond
op Gran Canaria. Cees Thomas bood namens de groep aan Rinus van
9
