AFCoryfe^^j^van Osch!
23 januari 2008 86e jaargang nr. 8
Gedurende vijfjaar tafelpraeses van het Jaardiner, gedurende twintig
jaar rots in de branding bij de Veteranen, zorgde voor het eerste AFC
Vriendelijke Bedrijf, erelid van ACC, oud cricketinternational, ver
diende ooit zijn brood als muzikant, oud CEO van Olivetti, medeop
richter en voorzitter van de ASGS, bestuurslid van de Orange All
Stars. Zowaar geen saai leven, wat houdt deze grijze eminentie nu
bezig?
Vraag: Niet alleen was je tafelpraeses, maar je was ook voorzitter
van de Veteranen. Welke van de twee was het lastigst?
Antwoord: Ja, wat moet ik daar nou van zeggen? Laat ik het er op
houden dat tafelpraeses minder beladen is dan voorzitter van de Vete
ranen. Als tafelpraeses probeerde ik de programmapunten zodanig in
te leiden dat de volgende spreker zich op zijn gemak voelde. Ik heb
de functie altijd als ceremoniemeester beschouwd. Ik kwam dan ook
niet met een eigen verhaal, van wat ik er allemaal van vind, dat deed
niet ter zake. En voorzitter van de Veteranen, ja dat was toch wel iets
anders, daar moest je ook wel eens handelend optreden. Laat ik het
daar maar bij houden. Overigens, ik heb beide met plezier gedaan.
Maar zoals altijd, er komt een moment dat je moet opstappen, dan is
het tijd voor een nieuw geluid, een nieuw gezicht. Ik heb dan ook al
tijdig aan het Bestuur kenbaar gemaakt, dat ik niet meer beschikbaar
zou zijn als tafelpraeses.
Vraag: Kan jij je nog herinneren dat we ooit samen naar de Vetera
nen zijn gegaan?
Antwoord: Zeker, wel een tijdje geleden. Dat moet in 1982 geweest
zijn. Ik kwam na een lange periode in zaterdag 1 in het tweede te
recht. We speelden Flora Boys uit, die konden kampioen worden. Dat
hebben we geweten. Wat een schoppartij werd dat, ze molesteerden
nog net niet hun eigen scheidsrechter. Na afloop keken we elkaar aan
en "zeiden tegelijk: 'en dat nooit meer'. Maar we hadden wel gewon
nen. Mooie jaren gehad bij de Veteranen. Absoluut hoogtepunt was
zeker het Veteranentoernooi in het kader van het Honderdjarig be
staan. Als afsluiting het, voor alle deelnemende teams, grandioze feest
in het Rijksmuseum. Daar wordt nog over gesproken. Jaap Pluim was
toen de grote initiator. Maar de weekenden in Groningen zijn ook het
vermelden waard, het beroemde Be Quick toernooi. Vooral het toer
nooi voor hun honderdjarig bestaan. Wat hebben we daar toen onge
lofelijk gelachen om het cabaret van Hans Geusebroek. Alleen het
repeteren was al één en al hilariteit. ïk zie nog Joep Hesseling in zijn
balletpakje plotseling tijdens de voorstelling voorbij komen Huilen
van het lachen. Of de eerste trips naar Londen, avonds uit eten en op
stap en tussendoor een zware wedstrijd. Alleen de terugweg naar het
hotel was al een belevenis op zich. Luid de Yellow Submarine zin
gend in een dubbeldekker. In Engeland heb ik ook op mijn 65e mijn
laatste wedstrijd gespeeld. De benen deden niet meer wat werd opge
dragen, bovendien ik had ook veel last van een blessure. Ach, we
hebben zoveel leuke dingen meegemaakt.
Vraag: Wat niet veel AFC'ers weten dat jij ook voor het Nederlands
cricketelftal hebt gespeeld. In welke periode was dat'
Antwoord: Dat waren nog eens andere tijden. Tussen 1974 en 1978
speelde ik voor het Nederlands elftal. Ik moest het van mijn bowlen
hebben, niet zozeer van mijn batten. Ik speelde bij ACC, onder andere
met Tonnie Disselkoen, mooie jaren. Maar het is nu wel even anders,
nu reist het Nederlands elftal de hele wereld over. Geheel verzorgd en
betaald. Wij speelden een uitwedstrijd in Denemarken. Je moest voor
je eigen vervoer zorgen. Ik geloof dat slechts de helft van de reiskos
ten vergoed werd. Kom daar nu eens om! Ik ben zelfs nog lid van de
keuzecommissie geweest Nu ben ik onder andere secretaris en pen
ningmeester van de Orange All Stars. Een club van allemaal oud
internationals, met een verschillende achtergrond, maar wel met een
gezamenlijke passie: golf. Met leden zoals: Tom Okker, Ties Kruize
en Guus Hiddink. Allemaal bijzondere mensen, met het daarbij beho
rende karakter, niet altijd even makkelijk.
Vraag: Naast voetbal, cricket en golf is ook pianospelen een grote
passie voor je. Je bent zelfs beroepsmuzikant geweest. De vraag is:
hoe is het nu met de muziek gesteld?
Antwoord: Muziek maken begon al in mijn schooltijd. Ik zat op het
Ignatius College. Mijn vader wou trouwens dat ik bij AFC ging voet
ballen en bij ACC zou gaan cricketen. Nou dan had hij niet op de
paters gerekend. Je werd gewoon bij je oor genomen. Zo jongen, jij
gaat bij RKAVIC voetballen en bij Cric cricketen'. Dat deed je dan.
Na mijn schooltijd heb ik twee jaar muziek gestudeerd als voorberei
ding op het Conservatorium. Toen ontdekte ik ook de stad. Ik maakte
kennis met muzikanten uit Cuba, die niet van plan waren om terug te
keren. Fidel Castro werd in die tijd een beetje lastig. Zij hadden een
contract voor vier maanden in Noorwegen! Maar wat zij niet hadden
was een pianist! Eenmaal raden wie er tot zeer grote ergernis van zijn
ouders mee wou gaan. Mijn vader was daar dus niet echt over te
spreken. Uiteindelijk kreeg ik van hem toestemming om mee te gaan,
maar na die vier maanden direct terugkomen voor de studie. Dat werd
dus vier jaar later en getrouwd! Door heel Europa gezworven, veel op
Amerikaanse basissen gespeeld, zelfs nog een tijd in Marokko geze
ten. Bij terugkomst, dat moet in 1967 geweest zijn, direct lid gewor
den van AFC en ACC. Muziek is nog steeds belangrijk. Ik had 44 jaar
niet meer in een band gespeeld. Werd ik benaderd om met een stel
muzikanten mee te doen. Een mix van amateurs, ik dus nu ook, en
professionals. noot samenstellerwww.secondchanceband.nl, mana
ger Rob Ruis) Nou, laten we maar eens kijken of het klikte. En dat
was het geval. We repeteren sinds februari vorig jaar elke week en
worden steeds beter. In april spelen we op AFC tijdens een besloten
feest, op 31 mei in de Zotte Wilg te Aalsmeer. Onze bassist had ooit
een droom, toen hij als jong ventje door de straten van Parijs zwierf
met zijn gitaar onder zijn arm: 'om met een echte band op straat in
Parijs te spelen'. Dat was dus gauw besloten: we gaan! Op 21 juni is
het: 'Le Jour du Music' in Parijs. Dan mag iedereen op straat muziek
maken. Nemen we onze eigen generator mee.
Vraag: In plaats van dat je allerlei commissariaten vervult, je was
tenslotte CEO bij Olivetti en verantwoordelijk voor Europa, Noord-
Amerika en Zuid Afrika, richt je de ASGS op en maak je weer muziek.
Vanwaar die keuze?
Antwoord: Als je commissariaten goed wilt vervullen, dan wordt het
weer een dagtaak, dan ben je weer aan het werk en dat wou ik dus niet
meer. Ik had het druk genoeg gehad. Ik wilde over mijn eigen agenda
kunnen beschikken. Dan heb je tijd om andere dingen te doen. Zoals
het oprichten van de ASGS. In feite komt de ASGS uit de Veteranen
voort. Als we stoppen met voetballen: 'Hoe blijven we elkaar dan nog
zien?' Dat was dus niet zo moeilijk. De toenmalige Veteranencom-
missie, bestaande uit Paul Koster, Jan Hein Lans en ik, zijn allemaal
enthousiast golfers. Zodoende hebben we samen de ASGS in 2003
opgericht. Bijna alle leden van de ASGS hebben dan ook een AFC
achtergrond en anders krijgen ze dat wel. We spelen tien wedstrijden
plus een clubkampioenschap per seizoen. Na afloop blijven eten is
verplicht, het sociale staat bij ons hoog in het vaandel. Meer dan
veertig leden willen we niet. Daarnaast heb ik weer tijd om piano te
spelen in een band. Met allerlei commissariaten was dat niet mogelijk
geweest. Ik heb het dus toch weer druk!
Samensteller: André Wijnand
Vraag: Dat feest in het Rijksmuseum, daar heb jij nogal een grote
rol in gespeeld. Je komt voor zoiets toch niet zo makkelijk het museum
binnen, zeker voor een feest met de Nachtwacht als achtergrond
Antwoord: Nee, dat klopt. Maar Olivetti was de eerste in Nederland
om een tentoonstelling te sponsoren. Dat was in die tijd hoogst onge
bruikelijk. We hebben toen 'Fresco's uit Florence' en later 'De Schat
ten van San Marco' gesponsord. Er was dus via Olivetti een ingang
bij het Rijksmuseum om daar ons feest te houden. Olivetti en Interlea-
sing zijn trouwens de eerste AFC Vriendelijke Bedrijven geweest.
Jarenlang heeft Olivetti op het dak van het clubhuis gestaan. Daar
naast waren we ook actief in de golfwereld. Wat nu het KLM Open is,
was toen het Olivetti Open. Maar tja, hoor jij nog van Olivetti?
20
