Jeugdjournaal
3 mei 2006 84e jaargang nr. 13
Als bruggetje met de vorige aflevering starten we met de laatste
ellende, maar dan schakelen we over op leukere zaken. Dus we
beginnen bij de E12 "...Na alle onheilsberichten over gips, kon dit
er ook nog wel bij, verlies tegen de hekkensluiter. Didier in zijn
rolstoel en Tom op krukken langs de kant: het kan verkeren, maar
wat geweldig dat ze er stonden! Mark geheel in het zwart als keeper
en Christiaan en Navin vanuit F4 in hun oude team. Dat was leuk...
Hoewel ook trainers kunnen virtuele, tegenslag hebben. Als ze een
verslag willen plaatsen...de D5 "...De in de regel zo onuitputtelijke
UPC modem te huize trainer liet even weten een paar dagen vrij af te
zijn. Door een teveel aan wandcontactdoosjes kon het intemetsignaal
na eens onder de 35 mb gevallen te zijn haar weg niet terugvinden,
Tsjah. Klonk logisch, dus ik nam het maar aan. Nu, een ruime week
na de laatst gespeelde pot van de D5 denk ik terug. Of liever gezegd,
word ik herinnerd, geconfronteerd, aan/met het feit dat de zo onnodig
geleden verliespunten heel kostbaar blijken...". Heel belangrijk, want
verslagen willen wij zsm zien
Begaan AFC'rs wel eens bewust een overtreding Natuurlijk niet, er
staat toch "Be Friends" bij de ingang. Of toch, misschien weieens, bij
toe val... Hoort bij het spelletje hoor... E4 Senna beging volgens
sommige waarnemers een smerige overtreding maar Alex B.
verklaarde zonder een spoor van twijfel: 'ik heb niets gezien'Het
was een topwedstrijd", aldus Alex B. Senna zelfwas genuanceerder:
'Hij dolde mij en toen gaf ik hem een zetjeHoe diep de speler van
Roda23 daardoor onder het maaiveld terecht kwam kon hij zich niet
echt herinneren...
Komen we nou eindelijk bij leuk Nou ja met omweg wel bij de C4
"...Wat was er leuk Nou eerst de winst voor de competitie. Helaas
ontsierd door twee rode kaarten en ik geef bijna nooit een kaart.
Maar dit kon echt niet, van beide kanten raak slaan èn schoppen,
daar is maar één straf voor. Terwijl het verder wel pittig maar
sportief was. En nou niet zeuren dat ik het spugen niet zag. We waren
gewoon beter en maakten dat keurig af vooral met een scherpe
JeroenDe bekerwedstrijd verliep geheel anders. Dat wil zeggen,
eigenlijk sportiever, maar toegegeven, dit DWS was meestal op onze
helft. Nou viel dat doelpunt bij toeval. Ik had allang rekening
gehouden met penalties (er wordt alleen in de finale verlengd). Maar
helaas. En Boris was nog zo dichtbij de gelijkmaker. Hindert niks.
Maar die jongen die stond te plassen voor het begin van de tweede
helft in de bosjes (dat was jullie spuger schrok zich wel even te
pletter toen ik hem rood toonde. He, he...! Hij dacht dat ik het
meende. Dus die is wel genezen van met "water" rondstrooien...
En dan komen we een stukje tegen bij de C2 dat met stip in de top 3
van dit seizoen belandt. Dus dat gaan we u niet onthouden, maar,
mede omdat de oogst dit keer wat mager was, nemen we voor een
keertje een stukje integraal over Er zit alles in "...Tam Tam met de
TomTom. Vandaag een stukje over richting zoeken, de weg kwijt
raken en hem dan weer vinden. Maar het leek vanmorgen eerst bij het
ontbijt thuis wel Back to the Future. Terwijl de voorpagina van de
Telegraaf al repte van een matpartij bij Stormvogels-Telstar zagen
wij het bij aankomst op het sportcomplex nog gebeuren. We waren er
niet bij betrokken, maar het moet nu niet gekker meer worden met al
die korte lontjes op de velden. Duurde overigens even voordat
iedereen het had gevonden vandaagEr zijn twee Stormvogels-
Telstar en zelfs met de automatische wegwijspiet die in de auto 's zit,
bleek dat een lastige opgave. Een enkeling stond bij het andere
stadion en kwam dus iets later en in een andere auto werd zo
enthousiast door de TomTom heen gepraat, dat een toeristische route
door IJmuiden het gevolg was. Dat wordt nog wat volgend jaar.
Dankzij de overwinning van de Cl van gisteren zal een deel van dit
team volgend jaar het land door mogen. Voor sommige ouders
betekent dat wellicht dat ze beter op vrijdagavond al kunnen
vertrekken. Heel mooi resultaat natuurlijk van de Cl, namens de hele
C2 en aanhang feliciteren we het team en begeleiding met het
kampioenschap. De laatste competitiewedstrijd tegen de IJmuidense
C2 stond op het programma. Hoewel er nog wel wat toernooitjes
volgen is dat een afsluiting waarbij het zeker is dat het team niet bij
elkaar blijft. Mitchel, Kay en Justin gaan de B categorie versterken,
Iljaas gaat op zoek naar een basisplaats in de ArenA en Geraldo
zoekt zijn heil in Utrecht. Daarnaast is het een selectieteam en zal de
rest natuurlijk moeten afwachten of ze erbij zitten. Maar dat is ieder
jaar zo. Camiel had na zijn blessure de weg terug weer gevonden,
dus behoudens de zieke Jack, was het team compleet. De eerste helft
was bij vlagen echt lekker om naar te kijken. Het combinatievoetbal
was niet gemakkelijk op het hobbelige veld en ik vraag me afwanneer
de aardappeloogst gerooid gaat worden. Ondanks dat gegeven vond
de C2 elkaar goed. Een pass in de diepte werd opgepikt door Wessel
die - nadat hij de keeper had omspeeld - de 0-1 kon aantekenen. Ook
de 0-2 volgde nog in de eerste helft toen Kay zich door de
verdediging heen worstelde en de keeper kansloos liet. En toen
volgde de tweede helft. Het is opvallend dat een patroon uit het begin
van de competitie weer in het team geslopen is. Een tweede helft
wordt als er een voorsprong is veel slechter gespeeld dan de
eerste helft. De weg even kwijt dus. Een voorsprong lijkt eerder
verlammend te werken dan opbeurend. Dat is jammer, want zo valt er
over de tweede helft niet veel goeds te schrijven en zorgde een
tegengoal nog voor de 1-2 ook. Een overwinning om mee af te sluiten
is natuurlijk altijd leuk. Tijd ook om de balans op te maken voor dit
seizoen. Als je de verslagen terugleest, blijkt dat het behoorlijk
wisselvallig was. Af en toe raakte de C2 dus van de weg af.
Opvallende winstpartijen (EDO, Koedijk) en knullige verliespartijen
wisselden elkaar af. De tweede helft van het seizoen kende nog een
trainerswissel en een flink aantal blessures. Rommelig was het dus
wel af en toe. Toch moet je het ook beschouwen als een
opleidingsjaar en vrijwel iedere week tegen ""een maatje groter""
zou leerzaam moeten zijn. Het resultaat zien we volgend jaar wel. De
opdracht was in eerste instantie lijfsbehoud en dat is ruimschoots
gelukt. Een vijfde plek had aan het begin van seizoen wel goed
geklonken, maar is nu uiteindelijk toch nog een klein beetje
teleurstellend. Wel de hoogst geklasseerde C2 in deze competitie en
dat is weer wel knap. In het afsluitende stukje ook aandacht voor de
twaalfde man. Ook de supporters hebben hun best gedaan. Zichtbaar
in twee groepen verdeeld. De schare senioren (opa's en oma's) en de
ouders, broertjes en zusjes. De laatste categorie altijd kritisch en niet
snel tevreden, de eerste categorie met een heilig geloof in eigen
kleinkind en team. Levert een mooie balans op. De vaste grensrechter
Peter werd af en toe vervangen door zijn immer ijverige assistent Rob
en zonder hen was het ook niet gelukt. Alles bij elkaar een mooi
jaartje dat nu alleen nog wordt afgesloten met de toernooien. Als
daar iets bijzonders gebeurt, volgt er nog een stukkie, maar anders is
dit echt de laatste van dit seizoen. Voor alle spelers, waar ze ook
gaan spelen volgend jaar: veel succes, we hebben met plezier naar
jullie staan kijken, probeer nog wel even een toernooitje te winnen!
Dank ook aan de hele technische staf, Rinus en Marco en natuurlijk
ook Bep, die de jongens weer verder hebben gebracht in hun
voetbalcarrière. Wat viel verder op vandaag? De ouders van
Stormvogels waren erg onder de indruk van de nette outfit van onze
coach Dezelfde ouders zagen in een druk schrijvende man in
een blauw pak een ijverige scout, maar ik denk dat die volgend jaar
toch wel vaker bij AFC te zien is. En de dj in de kantine van
Stormvogels zette Jantje Smit nog maar eens op. Werd het toch weer
gezellig...
Het seizoen zit er vrijwel op. Maar we blijven natuurlijk benieuwd
hoe het onze jeugd op de toernooien vergaat!
Frank de Munnik
15
