MIXED PICKLES
12 april 2006 84ejaargang nr. 12
ingelegd door Willem Adriaansz
w.adriaansz@zonnet.nl
ZUILEN
Het werd tijd, dat onze zondagse hoofdmacht weer eens voor de (drie) punten ging. En waar zou dat beter kunnen gebeuren dan bij het Utrecht
se Elinkwijk? AFC kwam daar eerder in vaak spectaculaire wedstrijden niet onfortuinlijk weg. Het bleek ditmaal een jubileumtreffen: de 50-ste
keer tegen elkaar in de hoofdklasse.
Pickelaar had zichzelf beloofd er een leuk dagje van te maken en al vroeg in Utrecht bleek hij de eerste betalende bezoeker van de dag te zijn.
Tijd te over derhalve om de eerste zondagse gehaktbal sputterend in de pan onder te zien gaan.
Tot voor kort lag het complex van Elinkwijk terzijde van een Zuilense woonwijk, voornamelijk bebouwd met blokken sociale woningbouw; die
inmiddels om voor Pickelaar onduidelijke redenen geheel gesloopt bleek te zijn. Het was daardoor nog een heel gedoe om het Elinkwijk-veld te
bereiken. Wat nog wel recht overeind bleek te staan was slot Zuilen, dat Pickelaar via een gedwongen omleiding passeerde. Daar werd in 1740
Isabelle Agnès Elisabeth van Tuyll van Serooskerken van Zuylen geboren, die in Frankrijk tijdens haar ongelukkige huwelijk door het leven
ging als madame de Charrière. In Nederland bleef zij - een originele en intelligente schrijfster - beter bekend als Bellle van Zuylen. Dat 'Belle'
zal wel niet alleen afgeleid zijn van Isabelle, maar ongetwijfeld ook duiden op haar aanmerkelijke schoonheid.
U begrijpt hieruit dat Pickelaars gedachten even afdwaalden in het matig bezochte Elinkwijk-clubhuis toen hij de inmiddels voor consumptie
gereedgemaakte gehaktbal nuttigde. Niet alleen de fraai gerenoveerde kantine bleek matig bezet. Ook Elinkwijk-AFC zelf trok weinig belang
stellenden (van beide kanten). Dat zal echter niet de reden geweest zijn om de wedstrijd op een ver bijveld te laten spelen. Maar het kon wel: het
voldeed aan de KNVB-normen en het had zelfs een bescheiden tribune.
Het werd - halleluja - ietwat gelukkig 1 -2; waarover elders in deze Schakel meer door een voetbaldeskundige. Pickelaar kent zijn plaats en
volstaat met de opmerkingen dat AFC veel vrije schoppen tegen kreeg en dat de viering van de 50-ste jubileumwedstrijd kort voor het einde
bijna besloten werd met een spontaan handgemeen. De scheidsrechtersfluit verhinderde dat.
CITAAT
"Moedig is niet alleen hij die zijn vijanden overwint, maar ook hij die over zijn lusten weet te zegevieren
(Democritus, Grieks wijsgeer en natuuronderzoeker, ca. 460 v.C. - ca. 370 v.C.).
PUBLIEKE BELANGSTELLING
Het Hoornse Hollandia, een historische tegenstander van AFC, werd 2 weken geleden thuis met overmacht kampioen van IA en keert daarmee
na luttele jaren afwezigheid terug in de hoofdklasse. Zestien overwinningen, een gelijkspel en geen enkele nederlaag: dat liegt er niet om. Krap
800 toeschouwers waren er getuige van.
Zes dagen later, dus op zaterdag, vond in Spakenburg de burentwist IJsselmeervogels-Spakenburg plaats. Als altijd een beladen duel tussen de
rooien en de blauwen. Het bleef 0-0 voor bijna 8000 toeschouwers! De wedstrijd werd geleid door de Zwaagse arbiter Johan Terwijn (38), die
pas zijn zesde hoofdklasse-wedstrijd floot. Na drie opstootjes, vier gele kaarten en een afgekeurde treffer van de thuisploeg sprak hij zelf -
ondanks 90 minuten slecht voetbal - van de "mooiste wedstrijd van Nederland met afstand".
RIDDERS
Het moest er toch een keer van komen: een jaarlijkse samenkomst van AFC-ridders (tenminste 50 jaar lid). In het verleden was er al aan gedacht
en over gesproken, maar niemand had het initiatief genomen. Max de Bruin (70) deed dat wel en hij trad daarmee in het voetspoor van zijn
vader Max de Bruin, die aan de wieg stond van de Zilveren Ploeg van AFC (tenminste 25 jaar lid). Die Z.P. is inmiddels uitgegroeid tot een
gezelschap van bijkans 250 leden. Het spreekt vanzelf, dat het aantal AFC-ridders aanmerkelijk beperkter is.
Maar toch: na inventarisatie bleken er 58 oer-AFC-ers te zijn, die aangeschreven werden voor een ridderlunch op dinsdag 4 april 2006. Daarvan
vonden 46 old soldiers de weg naar het clubhuis, waaronder twee genode gasten: onze huidige voorzitter en diens voorganger. Het werd een
zeer geslaagd experiment, dat in principe jaarlijks zal worden herhaald op de eerste dinsdagmiddag van april. Omdat er dus sprake is van toe
komstige geschiedenis volgen hier de namen van de aanwezigen:
Rein Akkerman, Bob v.d. Berg, Hans de Bie, Johan de Bie, Cees Bouwens, Wil Brommelcamp, Max de Bruin, Coen Colijn, Robert Domhof,
Jaap Draisma, Rob Duis, Jan van Dijk, Henk de Groot, Hans Honsdrecht, George Horn, Rob de Jong, Cor Kerker, Dick van der Klaauw (vorige
voorzitter), Frits van Klinken, Marcel Koster, Lou van Kranendonk, Nol Kuikens, Jos Lonnee, Jan Meijer, Paul Meyer, Tom Nooij, Willem van
Oort, Pickelaar, Gerard van Poorten, Frank Reddering, Arthur Reddering, Roel Ridderikhoff, Hans Rooze, Chris Schroder, Ger Smit, Fred van
Soomeren, Donald Speelman, Tom Swart, Cas Tromp, Jip Vogel, Jaap Wildschut, Bob Wildeboer, Machiel van der Woude (voorzitter), Hans
Woudstra, George Wijnand en Hans de Wijs.
Het ontvangstcomité bestond uit Max de Bruin (die de tafel aimabel leidde), Hans Honsdrecht en Johan de Bie. De recent overleden ridders Jan
Steensma en Henk van Weelde werden herdacht. Daarbij werd terecht ook betrokken Mirjam van Kranendonk als echtgenote van Lou van
Kranendonk, ridder met het grootste aantal dienstjaren (samen met Jan Meijer overigens). Behalve de tafelvoorzitter sprak Machiel van der
Woude (over de ontwikkelingen rond AFC en de Zuidas), Hans Rooze (die jarig bleek te zijn <70> en het toetje aanbood) en Donald Speelman
(die alle ridders een exemplaar van zijn boek 'De tas van Eva' offreerde).
Na de maaltijd - en voor het toetje - werd op de overdekte tribune een foto van de ridderschare gemaakt door Hans Elias; ter publicatie in de
volgende persmap.
Alle aanwezigen bleken het ridderlijke samenzijn als geslaagd ervaren te hebben en (nog) plezanter dan het grootschaliger zilveren ploeg diner.
Pickelaar duidt het verschil tussen ploegers en ridders aan als het verschil tussen de jonge honden van de Tweede Kamer en de bezadigde sena
toren van de Eerste Kamer.
DEBUUT
In een zwak moment van mijmerij dacht Pickelaar aan zijn AFC-entree. Jong en meeslepend als hij was vond hij al gauw dat er in AFC het
nodige moest veranderen; te beginnen in het 7-de elftal waarvan hij deel uit maakte. Verder reikte zijn blik nog niet. Op een avond besloot hij
vrijmoedig aan te gaan bij zijn captain Siep Kinsbergen, die dentaal praktiseerde aan de Ferdinand Bolstraat. De oudere Siep ontving hem gast
vrij. "Ga zitten jong", zei hij, wijzend op de tandartsstoel. "Een sherry'tje"? stelde hij voor. Even later zat het jong met de eerste gifbeker van
zijn leven, waaruit hij nipte als de Griekse wijsgeer Sokrates; die daartoe 25 eeuwen eerder was veroordeeld wegens ondermijning van de jeugd.
Het kwam niet meer tot het beoogde gesprek. Met AFC ging het voorspoedig en met het jong is het tenslotte ook min of meer goed gekomen.
8
