L'Affizione Assoluta
Weekend naar Bakkerland
met AFC 4 5
22 september 2004 83e jaargang nr. 3
dat Dick van der Klaauw in 30 jaar lidmaatschap aantoonde
dat "VEEL in een relatief korte tijd KAN" ....keeper -libero- voor-
stopper- spielmacher en spits in EEN PERSOON"Petje af!
dat Marcel Koster in topelftallen met Robbie Duis heeft ge
speeld maar ook op school; in de jeugd en in het bestuur BE
FRIENDS heet dat!
dat Jan Meijer voor de AFC koosomdat hij dat een "nette"
club vond begrijpelijk want Jan is ook absoluut een heer waar
AFC trots op is
dat Hans Mulder lid werd van de AFC vanwege de "gezellig
heid" en dan te bedenken dat hij al 25 jaar lid van de Kas-
Commissie is!
dat onze penningmeester Bob Neseker AFC iets minder "mega
lomanie" toewenst grootheids-waanzin....) interessante visie!
dat Lex Rimini t.g.v. zijn "barmitzwah" lid van AFC mocht
worden; heet daarom Ajax misschien"AFC AJAX?"
dat Peter Roosenschoon helaas minder op "Goed Genoeg" komt
vanwege zijn verhuizingdat probleem ken ikmaar AFC '34 -
AFC hoeft hij niet te missen
dat Chris Schroder zegt dat sinds hij meer vrije tijd heeft AFC
altijd een beroep op hem kan doennog meer?
dat Hans Slaap ooit een (1) oefenwedstrijd in het eerste elftal
speelde dat is altijd nog meer dan veel andere AFC-ers, moet
Hans dan maar denken
dat Fred van Soomeren de stabiliteit van het bestuur van de
AFC speciaal vermeld "a good point" zou ik willen zeggen
de juiste volgorde is namelijk vreemd genoeg eerst een
goed bestuur dan een goed Elftalbij veel clubs wordt anders
om gedachtgelukkig maar denk ik dan
dat Jan Steensma (de meest aimabele man van AFC) helaas
weinig meer kan komen en dan wel nog even bedenken dat
zijn mooie Herma destijds onze shirts waste scoren in een ge
wassen shirt van Herma deed ik nog liever dan
dat Henk van Teunenbroek zich terecht een echte "clubman"
voelt en dat wat mij betreft zijn Kinny zich een echte "club
vrouw" mag noemen
dat Hans de Wijs Sr. een heel scherp antwoord geeft op de
vraag: Wat wil je verder nog kwijt Hans?"AFC in ieder geval
niet!"
dat Bob Wildeboer vergeet te vermelden dat hij een uitsteken
de "back" was in de junioren Al wonnen wij ooit met 1-0 van
Blauw-Wit Al Bob zorgde voor de NUL, ik voor de EEN
geweldige happening was dat op het veld bij de houten keet op de
Wandelweg winnen van Blauw-Wit (vroeger altijd sterker dan
de Ajax-jeugd) voelde als "een kus van Sophia Loren"!
en dat Machiel van der Woude een traditie in ere houdt:
zonen van voorzitters houden niet "echt" van voetbal!
De AFC-Persmapeen juweeltje!
robertduis@euronet.nl
Wie kent ze niet? Op uitnodiging van dit selecte gezelschap
(bestaande o.a. uit Joep Noordman, Henk Zandbergen en de
gebroeders Nico en Theo van Seggelen) bevonden wij dwz Jan van
Dijk, Roy van Dijk, Edwin Ludwig, Hans Brouwer en
ondergetekende ons afgelopen zondag rond 12.00 uur bij de kantine
van UVS, waarna, na een korte wandeling in 't zonnetje
plaatsgenomen werd bij het THEEhuis Leidse Hout. Een prachtige,
doch wonderlijke lokatie want er werd van alles geschonken behalve
thee! De witte wijn, rose en/of bier smaakte prima, evenals de perfecte
sandwiches. Uiteraard werden de nauwe banden tussen div. UVS
aanhangers en AFC tot in detail besproken. Mooie verhalen kwamen
los, nog uit de tijd dat enkele AFC-ers samen met Theo en zijn
vrienden het Leids Ontzet uitbundig vierden, en we keken natuurlijk
vooruit naar de wedstrijd. Tijdens de wedstrijd, zoals gewoonlijk
achter het vijandelijk (niet voor de UVS-ers) werd met de nodige
expertise en met veel humor geanalyseerd en het was duidelijk (vrij
naar Theo) datie moest vallen, alleen nog" wanneer")
Het werd tenslotte 0-2 voor de onzen, een verdiende overwinning
daar was iedereen het over eens. Na wat biertjes in de bestuurskamer
van UVS en nog een paar aan de bar in de kantine togen wij weer
richting huis. 3 punten in de knip en een mooie ervaring rijker. WAT
KAN VOETBAL DAN MOOI ZIJN!
Vrienden van UVS, vrienden van de l'Affizione Assoluta: Hartelijk
dank en graag tot 16 januari 2005 bij de thuiswedstrijd van AFC
tegen UVS Wij beloven U, alleen het weer zal minder zijn
Tim Timmerman
27 augustus 2004. De wekker gaat, het is 5:30, ik voel me brak. Wat
ga ik ook alweer doen, wat is er aan de hand? Oh JA, VLIELAND!!
6:30, inmiddels iets hersteld. Een onstuimige, koude parkeerplaats bij
ons duppie. Uit het niets duiken schimmen op met potjes jam, pinda
kaas en andere primaire levensbehoeften. Alle wacht hen een warm
onthaal door Dick Bakker en An, zijn vrouw.
We duiken de bus in op weg naar Harlingen, sommigen kaarten,
anderen slapen - bijvoorbeeld omdat ze de hele nacht in de disco
gewerkt hebben. Na een inspirerende busrit met Jan, de chauffeur,
komen wij aan in het beruchte Harlingen alwaar een knetterende boot
op ons ligt te wachten. Aan boord komt de stemming er goed in,
Jenny bedankt, en werken de koffiedames zich voor ons in het zweet.
- prima!
In Vlieland regent het pijpestelen, we lopen snel naar het dichtbijge
legen hotel Zeezicht, waar we worden verwelkomd door een perfecte
crew. Plotseling duikt uit het niets een prachtige, ruwe zeebonk op die
door het leven gaat als Jan van Vlieland. Deze legendarische man
vertelde ons met noeste handgebaren en getergd gelaat over de ge
schiedenis van Bakkerland, en het vrouwelijk schoon dat er heden ten
dage rondloopt. Sommigen van ons zaten aan het bier, het was ten
slotte al een uur of elf, en raakten zowaar in een handgemeen met
onze gastheer (Dave?).
Die middag zijn we gaan trainen, wat ook moet gebeuren op trai
ningskamp. Het (enige) veld van Vlieland lag er mooi bij en er werd
heerlijk gevoetbald. Aan de kant stuurlui Dick en Theo, de mannen
wie er echt verstand van hebben. Eenmaal terug in het hotel even
ontspannen om vervolgens 'fris' aan te schuiven bij het avondmaal.
Door een ongelukje kreeg een aantal van ons biefstuk in plaats van
een Mexicaanse spies: foutje, bedankt! Het eten was voortreffelijk,
met name het zoontje van Chris was er erg over te spreken, 's Avonds
naar de disco en voorlopig alleen naar bed.
Na een all you can eat ontbijt de volgende morgen zijn we door
prachtige natuur naar de vuurtoren gewandeld. De eerste vier
strebertjes (Eran, Lex, Peter en Sars) wonnen een biertje dat zij
uitgereikt kregen in strandpaviljoen 't Badhuis. Daar werd ook
geluncht, gezwommen in de zee en gevoetbald. Toen terug naar het
hotel om ons voor te bereiden op een zaalvoetbal-confrontatie met De
Vlielanders. Met gevulde buiken traden wij aan in de (enige) sporthal
van Vlieland, alwaar we zes korte partijtjes hebben gespeeld.
Heerlijk!
6
