Veteranen 2
AFC 12
Gul Real Sranang verslaat Veteranen-twee: 4 - 1
Stel u voor. Een grauwe miezerige zaterdagmiddag. We spelen uit bij
Real Sranang dat tegenwoordig haar thuiswedstrijden speelt op de
velden waar ooit het roemruchte O VVO furore maakte. De opkomst
van de Vet-tweeën is zoals die altijd in dit soort donkere maanden
rond de Kerst bij uitwedstrijden is: minimaal. Als ik een halfuur te
voren de vrijwel lege kantine binnenkom, ben ik "nummer zeven". Er
wordt me ruimhartig een basisplaats aangeboden. Ik voel me vereerd,
maar besef dat ik geen keuze heb.
Ruim vijf minuten voor de aanvang stapt nummer elf binnen en deelt
aanvoerder Joop Nieuwenhuys vlot de basisposities uit. Even is er
nog verwarring als blijkt dat non-playing elftalleider Marcel Koster er
in de kantine ook opstelling die nogal afwijkend is, heeft gemaakt.
Daaruit blijkt dat "cap" Joop rechtsachter zou moeten spelen in plaats
van de centrale spitspositie die hij zelf in gedachte had. Maar daar
waren we als spelers snel uit: Joop's opstelling kreeg zonder verdere
discussie de voorkeur. Dus moest ondergetekende via de rechter spits
positie voor gevaar zorgen. Kennelijk werd er daarbij nog gedacht aan
14 dagen terug. Toen liep ik tegen een corner aan en kaatste de bal het
doel in. Het daarmee behaalde gelijkspel was ons eerste punt uit 10
wedstrijden. Vertwijfeld vroeg ik me af of ze zich dan echt niet
herinnerden dat mijn voorlaatste doelpunt alweer drie [of was het
vier?] jaar geleden scoorde.
Bij de gang van de kleedkamer naar het veld werd ik indringend
aangesproken door de elftalleider van Real Sranang: of we a.u.b. wel
van ze wilden winnen!?. Ze hadden zo'n grote mond in de kleedka
mer, dat hij vond dat ze een lesje verdienden. Onder de toezegging
dat als ze daar zelf ruimhartig aan mee zouden werken, beloofde ik
die optie bespreekbaar te maken. Immers, hun ploeg, met veel oud
bekenden (n.b.: wel gemiddeld op tweederde van onze leeftijd) doet
het goed. Ze nemen de 3e positie in, verloren slechts één van hun
negen wedstrijden en dromen stiekem van een kampioenschap.
De wedstrijd zelf zal ons nog lang heugen. Niet vanwege het eindre
sultaat. Tenslotte werden we in de 2e helft, na een 2-1 score bij het
aanbreken van de rust, kansloos weggespeeld. Op hun 4-1 overwin
ning was weinig af te dingen. In de eerste helft was Real Sranang al
duidelijk sterker. Maar dankzij goed verdedigen van ons centrale
verdedigingsduo (Henk Foppen en Bas Polling) bleven we lang over
eind. Op rechts werden ze daarbij goed gesteund door Jan Koomen,
maar op links werd Nico Cohen keer op keer door een dartele licht
gewicht voorbij geflitst. Schande is dat niet als bedacht wordt dat
deze speler circa 5 jaar jonger was dan de helft van Nico's leeftijd.
Prettig was dat onze tegenstander de onuitroeibare gewoonte had elke
passeeractie nog tenminste een keer te herhalen. Herstel was hierdoor
vaak net weer mogelijk. Zo niet bij het eerste tegendoelpunt dat na na
circa 30 minuten viel. Zo'n eerste doet altijd het meeste pijn en wel
licht daardoor is het uit mijn geheugen gewist. Dat moet maar zo
blijven. Een paar minuten later echter was het al weer gelijk. Via een
goede aanval over links kreeg Jan Verhagen een schietkans. Zijn lage
harde schot werd door de keeper wel gekeerd, maar die kreeg de bal
niet klemvast. Zelf was ik doorgelopen, maar de keeper kon in de
scrimmage mijn inzet toch nog tot corner verwerken. Jammer, maar
alweer een doelpunt van mijn voet was ook te mooi voor woorden
geweest. De daarop volgende comer daalde fraai neer in een kluwen
spelers bij de penaltystip. R.S middenvelder Kanu-2 (of zijn broer)
waande zich kennelijk bij het nationale Surinaamse volleybalteam en
smashte de bal beheerst het strafschopgebied uit. De toegekende
"pingel" was een buitenkansje voor "cap" Joop die de keeper naar
rechts liet uitvallen en de bal a la Panenka door het midden en via de
benen van de goalie in het net deed belanden. 1-1: wat een luxe! Maar
niet ten onrechte. Vooral Jan Verhagen en zeker ook Wim Crouwel
(een paar ongelukkige balaannames in de eerste helft) strooiden kwis
tig met fraaie passes, waar de voorwaartsen te weinig mee deden.
Lang duurde de gelijke stand evenwel niet. Amper twee minuten later
wilde keeper Ruud Mantel snel uittrappen naar rechts waar Jan
Koomen even buiten het strafschopgebied rustig op de bal stond te
wachten. In zijn haast raakte Ruud [die verder een puike partij keepte]
de bal veel te zacht die daarna tergend rustig naar de rand van het
3 december 2003 82e jaargang nr. 8
strafschopgebied hobbelde. Zowel Jan als Ruud bleven de bal gebio
logeerd en vooral roerloos volgen, waarna deze mim een meter bin
nen de lijn van het strafschopgebied door een tegenstander werd op
gepikt. Deze plaatste bekeken naar een vrijstaande medespeler die
vanaf de rand van het strafschopgebied zorgvuldig inschoot: 2-1.
Beheerst protest van onze zijde werd door de scheids vanuit de mid
dencirkel weggewuifd en ook het vlagsignaal van lijns Marcel werd
genegeerd.
De rust brak dus met een 2-1 achterstand aan. In de kleedkamer werd
vastgesteld dat het toch niet hopeloos was. Fouten horen er nu
eenmaal bij: die maken we allemaal. Het was best een leuke partij en
de tegenstander speelde uitermate sportief. Dan wordt er geklopt op
de deur en komen de aanvoerder van Real Sranang en de scheids
rechter binnen. Ze zeggen dat ze tot de conclusie gekomen zijn dat het
doelpunt ongeldig is. Ze laten ons weten dat de ruststand dus 1-1 is,
sluiten de deur en laten 12 verblufte AFC'ers een minuut lang
sprakeloos achter. Het gebulder dat daarna opstijgt, moet waar
schijnlijk aan een DC-10 hebben doen denken.
Over de tweede helft kan ik kort zijn. Na tien minuten wordt de bal
via links weer in het spel gebracht en daar knullig verspeeld. De
aanvaller kan vrij doorlopen en voor de tweede keer in deze wedstrijd
valt de 2-1 te noteren. Nog is er enige hoop. Helaas niet lang. Real
Sranang combineert er lustig op los en er is van AFC-zijde veel kunst
en vliegwerk nodig. Na circa 20 minuten leidt dat tot de zoveelste
gevaarlijke situatie voor ons doel. Of om precies te zijn bij onze
rechter doelpaal waar drie AFC'ers en twee tegenstander, onder het
toeziend oog van "keep" Mantel, in een hilarische doelworsteling
raken. Tenslotte ziet Quintus Abeln (puike partij, zeker toen de diesel
eenmaal op gang was) geen andere oplossing dan de bal dan maar uit
het doel te slaan. Nu krijgen wij dus een pingel tegen. De R.S.-keeper
komt helemaal over en pegelt de bal voorbeeldig en onhoudbaar in de
rechter hoek. AFC leeft nog even op als Joop N ontsnapt en alleen op
de keeper afgaat. Uitermate beheerst plaatst hij de bal langs die kee
per maar ook tegen de rechter paal. Dat het tenslotte nog 4-1 wordt na
een fraai schot van de bonkige spits van Real Sranang is alleen nog
voor de statistiek van belang.
Terug in de kleedkamer is de conclusie dat de overwinning van R.S.
terecht is, alhoewel we toch nog even op wat meer gehoopt hadden.
Immers, verliezen is niet erg. Maar verliezen terwijl je ook nog een
doelpunt terugkrijgt, laat een bittere smaak na. Gelukkig spoelde het
cognacje ("die is eigenlijk alleen voor het bestuur van Real Sranang
meneer, maar voor AFC maken we graag een uitzondering") rondge
deeld in de kleedkamer, die nare smaak doeltreffend weg. Het bleef
nog lang onrustig rond Middenmeer.
Wim Ringe
30 november: AFC 12 - WVHEDW 8 3-2
Weer Michel de Hond
De wedstrijd tegen WVHEDW vertoonde twee helften. De eerste helft
had WVHEDW overwicht en kwam vlak voor rust op een 1-0 voor-
sprong.Na rust startte AFC voortvarend uit de startblokken en kwam
mede dankzij een doelpunt van de TOPSCORER en goalgetter Mi
chel de Hond (met alweer tig wedstrijden in de benen) snel op een
voorsprong.Nadat een speler van WVHEDW rood kreeg, kreeg AFC
tegen tien man legio kansen om de voorsprong uit te bouwen maar
verzaakte.WVHEDW scoorde verrassend uit een counter 2-2.Vlak
voor tijd was het wederomMichel de Hond die het winnende
doelpunt scoorde. Door deze overwinning stijgt AFC naar de top van
het klassement .Dankzij wilskracht en doorzettingsvermogen werd de
ongeslagen status van de laatste weken behouden.M ocht iemand een
blauw trainingspak hebben gevonden gaarne contact opnemen met
ondergetekende.
Max Flam
