MIXED PICKLES
I
fSÉK; 19 november 2003 82e jaargang nr. 7
ingelegd door Willem Adriaansz
w.adriaansz@zonnet.nl
EEN LOCATIE
AFC-vrienden, opgelet. Deze MP-aflevering heeft een historisch karakter en mag dus gezien worden als een les in geschiedenis. Wie meent dat
AFC slechts nu en hier bestaat en dat alles - ook buiten AFC - uit voorgaande jaren van nul en generlei waarde is geweest kan zich verder lezen
besparen. Wie daarentegen enig besef heeft van - of interesse heeft voor - het verleden van AFC wordt aangeraden er nog even bij te blijven.
Pickelaar nodigt de volhouders uit terug te gaan naar een voorbije tijd en tenslotte naar het kalenderjaar 1946.
Sportpark 'Goed Genoeg' was een onbekende verre toekomst en de AFC-terreinen lagen nog aan de Zuidelijke Wandelweg, die van de
Amstelveenseweg lommerrijk doorliep tot de Amstel. Een klein stukje van die weg bestaat nog (terzijde van de begraafplaats Zorgvlied). De rest
sneuvelde op de tekentafel voor stadsuitbreiding. Aan de westzijde van die Wandelweg sloten de 3 AFC-velden aan op de begraafplaats
Buitenveldert. Plet middelste veld was het hoofdveld, waarlangs de overdekte houten tribune (later afgebrand) stond, die heden ten dage nog
wordt afgebeeld op pagina 1 van de AFC-Schakel. Op die velden en in het - eveneens houten - clubhuis speelde het AFC-clubleven zich af van
1921 tot 1962. AFC 1 kwam er met uitzondering van de eerste twee seizoenen (tweemaal degradatie) uit in de 2-de klasse. Een hoofdklasse was
nog niet uitgevonden. Op die toenmalige Zuidelijke Wandelweg is bestuurlijk en organisatorisch de basis gelegd voor het AFC van vandaag de
dag.
CITAAT
"In 't voorleden ligt het heden; in het nu wat worden zal".
(Willem Bilderdijk,
Nederlands dichter en geleerde, 1756-1831).
EEN GEBEURTENIS
Terug naar het jaar 1946 en - concreter - terug naar de tweede helft van seizoen 1945/1946. AFC was in 2A ingedeeld met Alcmaria Victrix,
Alkmaarse Boys, DWV, KFC, OSV, Volendam, West-Frisia, WFC, ZVV en ZFC. Hoewel AFC als titelfavoriet was gestart leek KFC fluitend
op weg naar het kampioenschap; getuige de tussenstand KFC 9-15 en AFC 9-8. Maar KFC raakte de weg kwijt en AFC herstelde zich. Op 26
mei was de stand KFC 19-30 en AFC 18-26. Voor AFC nog 2 thuiswedstrijden: KFC en WFC. Op die laatste zondag in mei had KFC voor
de titel genoeg aan een gelijkspel. Zou AFC winnen van KFC (en vervolgens van WFC) dan zouden KFC en AFC gelijk eindigen en nog een
beslissingswedstrijd moeten spelen.
AFC-KFC was compleet uitverkocht en op de Wandelweg bracht een 'overdekte' zwart 25 gulden op! Voor KFC leek het na 0-2 rust en ver
volgens 0-3 20 minuten voor tijd kat in bakkie. Toen tekende Henk Sonnevelt 1-3 aan en 9 minuten voor het einde scoorde Chris Geluk (vader
van Edwin) 2-3. Dick Disselkoen (vader van wijlen Ton) maakte er 4 minuten later zowaar nog 3-3 van, maar nog altijd zat KFC op fluweel en
de Koogse horeca lachte. Twee minuten voor tijd kreeg kanon Henk Sonnevelt op 30 meter afstand de bal voor zijn vrije voeten. Hij loste een
verschrikkelijk hard schot dat in de kruising eindigde: 4-3 eindstand! Vervolgens won AFC met 4-0 van WFC en eindigde zo alsnog gelijk met
KFC.
De beslissingswedstrijd werd gespeeld in het Olympisch Stadion voor - hallo bent u daar nog - 43.000 toeschouwers, die AFC na 4-2 winst
alsnog kampioen zagen worden! De AFC-gladiatoren waren Dodo Bothe Geisler, Johnny Claus, Wim Pogge, Gerry ter Horst, Gerrie Stallmann
(captain), Cor ter Horst, Chris Geluk, Karei ter Horst, Dick Disselkoen, Henk Sonnevelt en Jaap Disselkoen.
Automatische promotie bestond nog niet, maar in de nacompetitie redde AFC het niet meer (AFC-'t Gooi 2-4 en TOG-AFC 5-0). Eén ding bleef
echter recht overeind: de lel van Sonnevelt op de Zuidelijke Wandelweg had AFC na grote financiële zorgen in één klap boven Jan gebracht.
EEN MENS
Woensdag 29 oktober 2003: na voorafgaande telefonische afspraak krijgt Pickelaar bezoek van de hem niet persoonlijk bekende Henk
Sonnevelt; inmiddels 80 jaar en wonende in Krommenie. Eerder had hij contact gezocht met AFC. Hij beschikte over foto's en documenten
waarvan hij meende dat AFC wellicht interesse had. Dat had Pickelaar, die schielijk zijn AFC-archiefpet over de oren trok.
Vooraf had Pickelaar er rekening mee gehouden een killer te ontvangen. Trefzekere schutters van allure behoren immers een onaangenaam
karaktertrekje te tonen. Maar Pickelaar had zich deerlijk vergist. Henk Sonnevelt bleek een sympathieke en bescheiden man te zijn. Af en toe
zelfs op het verlegene af. Ooit begon hij als geboren Krommeniër in KW te voetballen. Maar omdat zijn moeder - onderwijzeres en weduwe -
in het onderwijs zat en werd overgeplaatst naar Amsterdam kwam ook Henk in 1940 in het Amsterdamse terecht. AFC was hem als nette club
aanbevolen. Hij begon in de junioren Al en speelde daarna aanvankelijk in de senioren 4 waarmee hij kampioen werd. Na één seizoen in het
tweede elftal kwam hij tot 1949/1950 in de hoofdmacht. Als 'provinciaaltje' had hij het niet altijd gemakkelijk gehad tussen al die goedgebekte
Amsterdamse AFC-ers. Toen zijn elftal uiteen viel had hij het wel gezien bij AFC en hij meldde zich bij Ajax, waar hij kort in het eerste elftal
speelde, zich niet thuis voelde, al gauw bedankte en terugkeerde naar zijn KVV-bron waar hij afbouwde tot in de veteranen. KW heet
tegenwoordig overigens Sporting Krommenie.
Dat hij AFC ooit financieel uit de zorgen schoot had hij zich nooit gerealiseerd en waarom hij later overstapte naar Ajax begrijpt hij nu nog niet
helemaal.
Zijn bijzonder waardevolle aanvullende AFC-documenten - keurig geordend en gedateerd - heeft Pickelaar voor ons clubarchief in ontvangst
genomen. Met dank aan Henk Sonnevelt, een integere en bijzonder aardige man. Pickelaar vond het een voorrecht met hem in gesprek te
kunnen zijn.
EPILOOGJE
Twee uitspraken uit de dynamische en moderne tijd. Pickelaar noteerde voor u: "Het weer wordt mogelijk gemaakt door Beemsterkaas" (Ster
reclame) en "Daar komt toch even een elleboog om de hoek kijken" (TV-voetbalverslaggever).
Pickelaar stak zijn elleboog uit het venster, die zag dat het weer ook vandaag weer mogelijk was gemaakt.
10
