Het is echt on-mo-ge-lijk om hem te passeren! Amos verdeelt het spel
goed, waarna Mendel ineens explodeert richting het vijandelijke doel:
een heerlijke 0-2! En Jimmy maakt even later nummer 3. Toch is het
Jerry, die uiteindelijk de hoofdrol opeist. Een meesterlijke redding,
horizontaal gestrekt door de lucht. Ook Mees staat in dit stadium van
de wedstrijd monumentaal te verdedigen. Geen man komt hem voor
bij. Stijn passt nog eens naar Rogier, die sober en onberispelijk speelt.
Een halve minuut later redt Jerry alwéér! En alwéér! En wéér! De ene
onvoorstelbare redding na de andere! Jerry is onze man of the match\
En... we hebben bewezen dat we zelfs zonder Ismail en Philip kunnen
winnen!
Roel van Dalen
5 april: Legmeervogels F2 - AFC F3 5-3
Een stevige wind en geen beschutting op het terrein van Legmeervo
gels, alwaar de F3 boys aantraden om hun 2e plek in de competitie te
verdedigen.
De eerste helft, wind mee. AFC overtuigde door Legmeervogels
onder constante druk te zetten met aanvallen over links en rechts.
Resultaat was een terechte 2-0 voorsprong (doelpunten van Marek en
Tony). Een van de spaarzame tegenaanvallen leidde tot een onver
wacht tegendoelpunt. 1-2 bij rust. Naar later bleek, hadden we de
overmacht nadrukkelijker in doelpunten moeten uitdrukken.
De tweede helft, wind tegen, - er was al voor gewaarschuwd bij rust
- verliep van aanvang af volledig anders. De tegenwind was een sterk
bepalende factor waar legmeervogels goed mee omging. Vanaf het
fluitsignaal kwam AFC volledig onder druk te staan. Geen bal kregen
we meer weg. Legmeervogels kreeg meerdere mogelijkheden om te
schieten en binnen een minuut of 7 kreeg AFC 4 tegendoelpunten
te verwerken. Dit hadden we dit seizoen nog niet eerder meegemaakt.
Ons complete team was de kluts kwijt; niemand had dit verwacht.
Langzaam maar zeker kreeg AFC toch weer vat op de wedstrijd en
drong Legmeervogels terug. Het hele team zonder uitzondering vocht
zich verbeten terug in de wedstrijd, hetgeen leidde tot vele kansen
voor AFC met vele mooie solo's. Helaas iets te veel behoefte om het
doelpunt zelf te maken. Iets slimmer in de afwerking en er had zeker
meer in gezeten. Nu bleef het beperkt tot 1 doelpunt van Tony. Een
tweede doelpunt werd om onduidelijke redenen afgekeurd. De meege
reisde supporters maakten zich op voor enkele spannende slotminu
ten, maar het mocht niet zo zijn. De scheidsrechter kreeg het signaal-
tje van de kant om dit niet af te wachten en blies ruim drie minuten
voor tijd af. Jammer, er had voor onze AFC'ers zeker meer in kunnen
zitten, maar deze eerlijke kans werd hen ontnomen. Nu bleef het
beperkt tot een goed gevoel over de geweldige vechtersmentaliteit van
onze jongens. Op naar de volgende wedstrijd tegen koploper Aals
meer!
Coach
12 april: AFC F3 - Aalsmeer F1 3-1
Het eerdere verlies (1-2) uit bij Aalsmeer was niet nodig. Dit was de
algemene conclusie van toeschouwers en spelers. Nu dus thuis de
gelegenheid om tegen de koploper te laten zien wat de F3 werkelijk in
huis had. Welnu, dat was niet mis. Het werd verreweg de beste wed
strijd van de voorjaarsronde. De instelling was goed en iedereen hield
zijn positie; als logische consequentie daarvan liep het spel van meet
af aan goed. AFC speelde grotendeels op de helft van de tegenstander,
hoewel iets te nadrukkelijk de rechterkant werd gezocht waar het af
en toe overvol was. De kracht van Aalsmeer zat voornamelijk in hun
goede keeper en de twee voorhoedespelers, waarvan met name eentje
de typische rol van balletjeswachter op zich had genomen. Gelukkig
trapte AFC daar dit keer niet in en werden de uitvallen van Aalsmeer
niet gevaarlijk. Thom scoorde snel, echter Aalsmeer kwam terug tot
1-1, hetgeen de ruststand werd.
In de tweede helft was AFC nog meer in balans en werden aanvallen
over links en rechts netjes afgewisseld. Een hoge trap van Tony werd
verkeerd ingeschat door de Aalsmeerse keeper en ging in het doel, 2-
1Thom rondde een mooie individuele actie zelf af en het werd ver
diend 3-1Een prachtig resultaat voor AFC dat zich daarmee weer op
1 punt van de koppositie nestelt en nog steeds meedoet voor het
voorj aarskampioenschap
De coach
23 april 2003 81e jaargang nr. 17
12 april 2003: SDZ F1 - AFC F4 5-2 (2-1)
Het was weer zover! Drie weken geleden werd SDZ F1 met maar
liefst 10-0 aan de zegekar gebonden en betekende dat de vierde
nederlaag van SDZ in successie en stond met 0 punten stijf onderaan.
Waarschijnlijk werd toen de transfermarkt opengegooid en maakte het
SDZ niet meer uit met welke speler(tjes) zij het veld in kwamen.
Waar de KNVB zorgvuldig de spelerscategorieën rangschikt in A t/m
F heeft de SDZ Jeugdcommissie waarschijnlijk moeite met de volgor
de van het alfabet.
AFC F4 -als ongeslagen koploper- weerde zich kranig tegen de SDZ
spits die qua postuur de zoon van 'Dick Nanninga' had kunnen zijn.
AFC bleef voetballen en schuwde het duel beslist niet. De kleine
Calvin Scholten werkte zich kapot op het middenveld en het is dan
ook niet leuk datje als 8 jarige twee spelers van 10-11 jaar in de gaten
moet houden. Luca Vrijhoef speelde wederom een puike partij en
Julien Peschar was als een rots in de branding. Keeper Steven Web
bers verdedigde zijn doel als "de Zwarte Panter". Na een snelle 1-0
achter scoorde Bob v.d. Driesschen de gelijkmaker. Vlak voor rust
werd het toch 2-1.
AFC kwam in de rust tot de conclusie dat het toch minimaal een
gelijkspel in de wacht moest slepen. Dat lukte helaas niet. Binnen
twee minuten in de tweede helft was het 4-1 en gingen de koppies
enigszins hangen. Na een donderspeech van vader Ham tegen zoon
Jasper, die daarna de sterren van de hemel speelde kwam AFC nog
dichterbij door een tweede treffer van Bob v.d. Driesschen. 4-2. In
een alles of niets offensief waarin nog twee grote kansen werden
gecreëerd bleef de counter op de loer liggen en scoorde de SDZ spits
de vijfde en zijn vierde treffer.
Goed gewerkt jongens. We gaan gewoon verder. Nog twee wedstrij
den te gaan; vier punten nodig voor het kampioenschap!
Coach
5 april: Nigeria-Brazilië
Jammer! De Nigeriaanse superarenden verloren met 3-0. Benjamin
was er niet en tegen Argentinië moet je echt op volle oorlogssterkte
zijn, anders maak je geen schijn van kans. Het is leuker om te vertel
len over de wedstrijd tegen Brazilië, het grootste voetballand ter
wereld. Al na twee minuten verschijnt trainer Joris langs de lijn.
Vreemd genoeg begint het bij Nigeria dan ineens te lopen. Joris weet
zeker dat dat door hem komt, gewoon, omdat-ie daar is gaan staan.
'Niks hoor', zegt een Nigeriaanse vader. 'Dat doen onze jongens zélf!
Daar hebben ze écht niemand voor nodig!'
Samuel speelt feilloos naar Stijn, maar zijn lange solo wordt door de
paal in schoonheid gesmoord. 'Helpen, jongens!', schreeuwt Marco
als Mats en Allard achterblijven. Ze moeten aansluiten, vindt hij.
Anders verliest Nigeria mankracht op het middenveld, waar Mick,
Stijn en Jamie adembenemende gevechten leveren. Dan krijgt Nino
van Brazilië een wereldkans. Nino is dapper, want vorige week is-ie
van het garagedak afgevallen. Hij heeft een losse tand, maar is tóch
gekomen! Héél knap! Daarom is Nino nu al the man of the match
Plotseling haalt Benjamin hard uit: 1-0! Ik ben heel blij, maar voor
Nino vind ik het jammer. Een paar harde poeiers van de Braziliaanse
nummers 8 en 10 worden door Joseph tegengehouden. Zijn collega
van Brazilië heeft minder geluk, want hij laat de bal uit zijn handen
glijden, waardoor Buck de 2-0 kan intikken.
In de rust geven de vaders van Marco, Benjamin en Jamie aanwij
zingen aan hun zoons. Allard's vader schenkt intussen limonade in en
de vaders van Buck en Stijn staan er gewoon een beetje bij te kijken.
In de tweede helft wurmt Jamie de bal over de lijn, maar de keeper
tikt 'm snel weg. Zit-ie nou wel of niet? De Brazilianen schreeuwen
van niet en de superarenden kijken gespannen naar de (Braziliaanse)
scheidsrechter. Die wil het doelpunt natuurlijk liever niet goedkeuren,
maar eerlijk is eerlijk. Het is 3-0! Daarna wordt nog een loepzuivere
goal van Benjamin afgekeurd. De scheidsrechter zag hands. Volgens
Nigeriaanse vaders was het inderdaad hands, maar van een Brazili
aan! Het maakt allemaal niets meer uit als Benjamin en Buck op de
keeper afrennen en Buck 4-0 maakt. Hoe lang duurt de lijdensweg
van het ooit zo machtige Brazilië nog? Niet lang, want daar klinkt het
eindsignaal: Toetttttttü!
Roel van Dalen
20
