Vliegende kiep
AFC-Veteranen
AFC 12
heid. Hoogtepunt vormt de redding van onze
geel getruide keep, een spiderman waardig.
Met de voet, een reflex, onhoudbaar, toch
gehouden. SV 2000 is perplex, weet wanneer
verder aandringen geen zin meer heeft. 2-1
was het, 2-1 blijft het. SV 2000 bijna kampi
oen, de AFC'ers zijn zich er van bewust dat
er dit seizoen veel, heel veel meer in had
gezeten. Onder het genot van de lekkerste
frites van Noord e.o. worden afspraken ge
maakt over het kampioensfeest in april 2003.
Met zo'n selectie is succes gegarandeerd.
MvdW
Zaterdag 13 april, en "Het publiek is de
grote winnaar," uitgesproken halverwege de
wedstrijd? Halverwege al? Jazeker!
Quick thuis, ruststand 3-3, wat een wedstrijd,
de ene mooie combinatie na de ander, wat
een verschil met de vorige wedstrijden, mes
scherpe passes, het spelde golfde heen en
weer, of had het publiek het gewoon over
golf?
Welk publiek? Zal ik U uitleggen. Het pu
bliek bestond uit drie veteranen op een bank
je, in het zonnetje, een plaatje, zo uit een
Corsicaans bergdorpje en zij hadden de
grootste lol. Even voorstellen een al reeds
lange tijd gestopte veteraan; een al reeds lang
geblesseerde veteraan en een reserve vete
raan. De wedstrijd, laten we het kort houden,
als Henk scoorde, deed Quick dat ook. Ik
geloof dat we zelfs achter hebben gestaan,
zou zo maar kunnen, klopte achterin niet
helemaal. Maar wat wil je als je op een step
pe moet spelen. Of is men al bezig met het
aanleggen van de nieuwe afrit? Tweede helft
duidelijk anders, coach Hein gooide er een
stuk of wat verse invallers erin, tenslotte was
de tegenstander slechts met tien man komen
opdagen wat tot de rust blijkbaar niemand
was opgevallen. En zowaar het werkte, eind
uitslag 6-3, maar speelden wij op het eind
eigenlijk ook niet met tien man? Misschien
was het ook wel aardig geweest om iemand
van ons aan Quick af te staan, of zijn we
ineens helemaal geobsedeerd door de stand
van de competitie? Volgende week tegen de
koploper Kampong, slechts drie punten voor
op ons, maar wel met een wedstrijd minder
gespeeld.
En tegen Kampong "That's different!"
André Wijnand
7 april: AFC 12 - WVHEDW 5 3-0
'Wat een fantastische overwinning'!
Waar vorige week WVHEDW 5 de koploper
Swift 6 met 4-0 van de mat had gespeeld
deed AFC 12 dit dunnetjes over door
WVHEDW 5 alle hoeken van het veld te
laten zien.
Vanaf het eerste fluitsignaal zocht AFC 12
met keurig verzorgd voetbal de aanval. Met
veel felheid werd WVHEDW terug gedron
gen op eigen helft. Aanval op aarival werd
ingezet waarbij afwisselend de linker of
rechtervleugel werd gebruikt. Het eerste
doelpunt kon niet lang op zich laten wachten.
De verdediging van WVHEDW had de
handen vol aan onze beweeglijke spitsen en
dit resulteerde in de 29c minuut in het eerste
doelpunt. Een overtreding op onze kilo
metervreter Onno van Grondelle werd op 25
meter van het vijandelijk doel beloond met
een vrije trap. Deze buitenkans werd benut
door onze vrije trappen en corner specialist
Pieter Aalbers. Hij wist de bal met veel
gevoel over de muur en in de verste hoek te
krullen: 1-0! Het enthousiasme was groot
langs de zijlijn waar onze trouwste sup
porters Lutze en Edwin een spontane vreug
de dans inzetten.
Tot de rust hield AFC 12 de voorsprong vast,
na rust ging de tegenstander wat energieker
van start. AFC 12 kwam er een aantal keren
goed uit en dit resulteerde in de 50e minuut
in de 2-0 van Frank Wubben na een mooie
voorzet vanaf de linkerkant van Paul Bol.
Het was opnieuw de linkerkant die aan de
basis stond van van het derde AFC doelpunt.
Onze snelle en technisch zeer begaafde
linkerspits werd gelanceerd en spurtte alleen
op de keeper van WVHEDW af. Onberis
pelijk werd de bal in de verste hoek gescho
ven. De wedstrijd was beslist.
Ondanks zware druk van WVHEDW in de
laatste 20 minuten bleef onze verdediging
fier overeind. Onder leiding van Gert Buist
als sobere libero werd de nul gehouden en
kon de derde overwinning van AFC 12 wor
den gevierd!
Olaf Morel
14 april: AFC 12 - Sporting Martinus 10
Na de daverende overwinning op 7 april en
dientengevolge onze redelijk goede uitgangs
positie op de ranglijst (althans, ten opzichte
van de vier ploegen boven ons), stonden we
zondag 14 april rond elf uur optimistisch aan
de koffie. Toen bleek dat een zeer attent
iemand in de kleedkamer de stand nogmaals
had opgehangen. Om ons nog maar es even
alert te krijgen. Daarbij stond ook opge
schreven dat we nog makkelijk voor de
achtste (in plaats van de laatste) plaats kon
den gaan, gezien ons aantal gespeelde wed
strijden en ons relatief gunstige doelsaldo. Er
stond dus vervolgens een zeer gemotiveerd
elftal in de wei.
Na het eerste fluitsignaal duurde het onge
veer vijf minuten voordat onze machine op
stoom kwam. Maar toen het eenmaal zo ver
was, was er geen houden meer aan. Mooie
aanvallen, over links, rechts en gewoon
dwars door het midden. Prachtige voorzetten,
diverse doelpogingen en goede aansluiting
tussen verdediging, middenveld en aanval.
Aldus voelden we wat elke voetballer graag
mag voelen: het doelpunt hing in de lucht.
Na een kwartiertje verzond Pieter vanaf links
de bal met een prachtige afdraaiende krul
naar de andere kant van het strafschopgebied.
Daar stond Sidje klaar en schoot de bal
achter de keeper. Onze druk hield aan en tien
minuten later Pieter op maat aangespeeld
door Onno. Weer volgde zo'n weergaloze
voorzet naar de andere kant van het veld.
Ditmaal poeierde Olaf hem schuin in de
linkerhoek.
Met een royale 2-0 voorsprong de kleed
kamer inEr heerste een beetje een
onwennige stilte. Zo'n beetje dezelfde als de
week ervoor, toen we er ook zo mooi voor
stonden na één helft spelen. We vonden dat
we ons wat tactische wissels konden
veroorloven.
Sporting Martinus had waarschijnlijk wat in
de thee gekregen want zij begonnen de twee
de helft met een stevig offensief. In verwar
ring gebracht door dit contrast met de eerste
helft moesten we even hergroeperen en
elkaar bij de les schreeuwen. Helaas konden
we de druk niet aan en scoorde Sporting
Martinus na een wat rommelige situatie. Wat
de eerste helft zo goed lukte (druk uit
oefenen, aanvallen, doelpogingen, aan
sluiting tussen de verdediging en aanval) was
de tweede helft compleet veranderd. De
tegenstander kon daarvan dan ook danig
profiteren en wij konden flink oefenen in het
'ruimen'. Maar het tweede tegendoelpunt
(dat helaas ook nu behoorlijk in de lucht
hing) bleef uit. De spanning steeg, we zou
den toch niet weer...
(Nee, we zouden niet nogmaals winnen. Wie
vaker de verslagen van AFC 12 leest, weet
wat hierna gebeurde en in welke fase van de
wedstrijd. We schrijven het dan ook niet
meer op).
Wat was dat ook weer, een vliegende kiep.
De wat oudere onder ons kunnen zich het
nog wel herinneren. Een kieper die redelijk
ver voor zijn doellijn stond en goed kon mee
voetballen.
Sinds dit weekeinde hebben wij bij AFC ook
zo'n fenomeen onder ons.
Zijn naam is Gregory Martin. Afgelopen
weekend heeft hij iets unieks gepresteerd.
Zaterdag zijn goal tegen Volendam met de
BI schoon gehouden. Bij de stand 3-0 voor
AFC mocht hij de laatste 20 minuten van die
wedstrijd in de spits staan. Hij scoorde 2
maal.
Later op de middag zat hij op de reserve
bank bij de Al. De Al kan kampioen worden
maar dan moeten de laatste 2 wedstrijden
gewonnen worden. Met nog een kwartier te
spelen was de stand tegen DOVO echter 0-0
en moest er iets gebeuren volgens waar
nemend coach Rinus van Leyenhorst. Hij
zette Gregory in de spits en de wonderen zijn
inderdaad de wereld nog niet uit. 3 Minuten
voor tijd scoorde hij op schitterende wijze de
1-0. Eenhonderdste seconde voordat de
scheidsrechter affloot scoorde hij nogmaals,
maar deze treffer werd afgekeurd.
Zondagochtend mocht Gregory in de A2
meedoen. Ook de A2 kan kampioen worden.
Zij wonnen keurig met 4-0 tegen Voorland.
U raadt het al Gregory scoorde weer.. Niet
éénmaal maar alle 4 de goals!!!
GEWELDIG
7
