AFC-selectie
op Gran Canaria
Jaardiner
18 januari 2001
De prijs voor het meest complete team ging
naar zondag 10, maar had ook naar zaterdag
6 kunnen gaan want zij traden maar liefst
met 12 man aan.
Uiteraard liep alles ook organisatorisch weer
op rolletjes door de medewerking van
scheidsrechters en toernooileiding. Frans
Jüch, Jan Koomen, Lex Roos, Hans Elias,
Lukas ten Berge, Steve van Loggem, Marcel
Koster, Michael Gossler, Wim Draisma,
Hans Coorengel, Stanley van Loggem, Fred
ten Nijenhuis en Jaap Draisma, allen zeer
bedankt. Hartelijk dank ook aan Kappé In
ternational, op welk AFC-vriendelijk bedrijf
voor de prijzen weer een beroep kon worden
gedaan.
Volgend jaar, zondag 6 januari 2002, weer
een zaalvoetbaltoernooi van AFC in de
Emergohal. Graag even in de agenda note
ren, want een jaar is zo voorbij!
Machiel van der Woude
Het is zaterdagochtend 6 januari als de dikke
mist samen met ons optrekt; gesterkt door
een kop koffie en gehuld in het prachtige
clubkostuum maken wij ons los van de
grond. Vliegangst allerminst, van waar dan
toch die strakke smoelen en knikkende
knieën? De AFC-selectie lijkt bevangen door
de tragiek van haar rijke clubtraditie; het
begin van het jaarlijkse trainingskamp op
Gran Canaria betekent immers het einde van
de goede voetbalprestaties van het eerste
elftal. Dat kan er nog wel bij; ook deze eerste
seizoenhelft wisten we tenslotte wederom
geen enkele derby te winnen
Turbulentie; het heftig protesterende
vliegtuig schudt een ieder wakker; de
realiteit van de eerste 10 wedstrijden leert dat
we in het nieuwe seizoen geen enkele derby
verloren en gewoon op de goede weg zijn.
Zou het dan misschien ook zo kunnen zijn
dat deze trip zich juist uitstekend leent als
fantastische voorbereiding op de tweede
seizoenshelft??
De warme zon heet ons van harte welkom.
Héééééérluk. Zo'n vijf dagen bijkleuren, af
en toe een cocktailtje en vooral niet te veel
bewegen. Wat wil je nog meer?
Die vraag hadden we beter niet aan Ton du
Chatinier kunnen stellen; het bestuur had het
nodig gevonden ook hem uit te nodigen voor
deze trip, met als gevolg dat we binnen twee
uur na 'arrival' over het mulle zand sjokten.
Vermoeid togen wij dan ook die eerste avond
naar een Spaans restaurant; gelukkig zijn er
voldoende kannen Sangria om de eerste dorst
te lessen. Alle nieuwkomers binnen de groep
drinken zich moed in; het jaarlijkse hoogte
punt vormt zich rond de strijd om de Zilveren
Spoon. Deze trofee wordt uitgereikt aan de
beste spreker van die avond. Genomineerden
zijn alle spelers die hun debuut op Gran Ca
naria beleven. Met grote overmacht weet Ri-
vellino Sleur de eer voor zich op te eisen; op
humoristische wijze licht hij zijn persoonlij
ke relatie met alle spelers toe en kijkt terug
op zijn eerste maanden bij AFC; komende
vanuit het Oostenrijkse profvoetbal heeft hij
zich via het tweede elftal knap naar het eerste
geknokt. Het officiële gedeelte van de avond
wordt afgesloten met het clublied. De reis
kent een fantastische start.
Wij verblijven tot woensdagochtend. De da
gen kennen een haast identiek ritme; 9 uur
gezamenlijk ontbijt (blauwe polo, trainings
broek), 10 uur eerste training (wit shirt,
zwarte broek, zwarte sokken), rusten van 12
tot 3 uur tweede training om 16 uur (blauw
shirt, zwarte broek, zwarte sokken) en ten
slotte, stipt 19.30 uur gezamenlijk diner (bei
ge polo, wit shirt, blauwe spijkerbroek). Met
Spartaanse discipline worden de tijdslijnen
en kledingcode gehandhaafd; enkel de kleur
van de onderbroek staat ons vrij. Laat dat nu
net niet belangrijk zijn; we zijn tenslotte met
de boys onder elkaar, alle indianenverhalen
ten spijt.
Maandagochtend lijkt dit ritme wreed te
worden verstoord; of we die middag even
een oefenpotje tegen PSV willen spelen. Ge
lukkig lagen we de avond daarvoor keurig op
tijd in bed; met een gerust hart treffen wij
dan ook de PSV-selectie. Zij treedt aan met
een tweede keus. aangevuld met de internati
onals-Bruggink en Bouma. Wij treden aan
met het klamme zweet op de voorhoofden;
de geur van drank bedwelmt de jonge profs.
We spelen dan ook een relatief gemakkelijke
wedstrijd, waarbij we met name in de eerste
helft een aantal goede kansen om zeep hel
pen. PSV wint met 3-0; AFC weet weer wat
verliezen is.
Cees Thomas krijgt last van de zon; geïnspi
reerd door PSV-keeperstrainer Joop Hiele,
die Waterreus tijdens de keeperstraining zo'n
65 keer tussen twee pionnen laat razen, stelt
hij voor om de volgende training op alterna
tieve wijze in te vullen. Zo wandelen we met
de gehele selectie de volgende dag als een
kudde berggeiten zo'n kleine 3 uur lang 15
kilometer bergopwaarts. Gelukkig treffen we
op de kale bergtop een hok met mountainbi
kes aan die ons na 3 minuten afdalen weer
terug bij de bus brengen. Bedankt Cees, goed
idee!
"Ik heb u lief, mijn AFC"met grote re
gelmaat galmt deze passage uit ons clublied
tijdens ons verblijf door de hotelgangen. Hoe
kan het ook anders? Wij voelen ons bevoor
recht dit mee te maken. Wij realiseren ons
dat dit alleen kan omdat anderen AFC ook
zeer liefhebben. Als spelersgroep danken wij
een ieder die in dit verband zijn deel heeft
bijgedragen.
Nog heel even: "Zou het dan misschien ook
zo kunnen zijn dat deze trip juist uitstekend
leent als fantastische voorbereiding op de
tweede seizoenshelft"??
Op het moment dat deze Schakel uitkomt,
weet niemand het antwoord nog. De eerste
wedstrijd tegen Stormvogels werd helaas
afgelast. Wellicht volgende week tegen Hol
land. Wij hebben er ongelofelijk veel zin in!
Daniel van Meer
Nog niet echt ons tweede clubhuis, maar
AFC begint er een beetje aan gewend te
raken: le Méridien Apollo, wederom toneel
van het AFC Jaardiner afgelopen 18 januari.
Een traditionele avond met veel lange
speeches, naar later bleek. In de sneeuw
kwamen zo'n 150 pinguïns af op de geur van
de Terrine van gerookte zalm met groene
asperges. Maar deze kon niet eerder
weggeprikt worden nadat de obligate
bitterballetjes en kaassoufflétjes met bier
tijdens het apéritief weggespoeld waren.
Praeses Tabulae Bas Rachman verbleef
wegens werk in de V.S. en deed de honneurs
over aan vice-voorzitter Machiel van der
Woude. In zijn openingstoespraak
verwelkomde hij uiteraard alle AFC-
notabelen en representanten van AFC-
vriendelijke bedrijven. Maar ook zij die van
ver kwamen (een Karei kwam bijvoorbeeld
helemaal uit Stuyvenberg en een ander van
Osch. En dat ligt heel ver.) Daarnaast, zo
doceerde hij, was dit het 101ste AFC
jaardiner, waarmee de AFC-wederhelften
vanuit het Hilton Hotel met een symbolische
cadeautje (een gerijpte grand cru St. Emilion)
de AFC-ers feliciteerden. Na de zalm was het
de beurt aan praeses Van der Klaauw. Hij
vermeldde dat Het Eerste sinds 22 februari
2000 ongeslagen door het voetballeven gaat.
Een memorabel wapenfeit. Voorts was daar
het uiterst merkwaardige verhaal van Rocky
Terracotta Een megalomane gek die het
plan had opgevat AFC voor 200 tot 300
miljoen dollar op te kopen. Dick verklaarde
tevens dat Ton du Chatinier als trainer voor
het volgende seizoen ook aanblijft. Het door
Stadsdeel Zuid toegezegde geld voor het
Wetraveld bleek eindelijk binnen en AFC
werkt aan de toekomst, Plan Zuidas
indachtig. Doelbewust en zonder franje.
Aldus Dick. Na de Roseval crèmesoep, een
luxe champignonnensoepje, was het woord
aan Jan Stoutenbeek die de stand van zaken
rond de ontwikkeling van de Zuid-As
ontvouwde. Hij bleek zeer positief gestemd
over de ingenomen positie van de
Amsterdamse gemeenteraad, welke daags na
het jaardiner over AFC's voorstel vergaderen
zou. AFC werd een fraaie aquarel
geschonken, genaamd Cascade, geïnspireerd
op de kaft van AFC's boekje Cadeau aan de
Zuidas. Deze prent zal ongetwijfeld zijn weg
naar De Sociëteit vinden. Om 22.55 uur
kwam dan eindelijk het hoofdgerecht door,
een voortreffelijke Lamsfilet a la Pastrami,
waarmee acute een BSE handig omzeild
werd. Garni werd node gemist, maar dat kon
natuurlijk niet anders voor de 135 gulden,
waarvan het merendeel aan drank was
opgegaan. Voor de erop volgende
Sinaasappelparfait deelde de AFC-praeses
eerst versierselen uit: oud eerste-elftalspeler
Roy Tular werd tot speler van het seizoen
1999/2000 uitgeroepen, terwijl Ron
Voskamp voor zijn bijdrage aan het
Zuidaswerk de mr. Henne Boskamp
Nobelprijs in ontvangst mocht nemen.
