KNVB-veteranen
Zaterdag 9 september
Verzamelen om negen uur, voor vertrek per
bus naar Deventer, toernooi bij de 125-jarige
Koninklijke Utile Dulce, afgelopen sei
zoen gepromoveerd naar de Hoofdklasse.
In twaalf jaar van de onderbond naar de
hoofdklasse, zonder het aankopen van
allerlei dure spelers, de basis is een hechte
groep geweest, één en ander vernomen van
hun vice-voorzitter Lou Hartong, wel bekend
in de cricketwereld.
Zo'n dag moetje zeer voorzichtig beginnen
het instappen dient met de grootste zorg te
gebeuren, voordat je het weet, heb je een
hamstringblessure. Ben benieuw wie de
laatste wedstrijd haalt, zo'n toernooi is na
tuurlijk heel gezellig, maar die pauzes tussen
de wedstrijden breken je zo op. De cricket
wereld is sinds enige tijd in grote beroering
vanwege omkoopschandalen; spelers worden
door bookmakers zeer veel geld aangeboden
om onder hun kunnen te presteren, waardoor
de uitslag beïnvloed wordt: match fixing
genaamd. Zou dit ook bij de AFC-veteranen
kunnen voorkomen, zult U zich nu ongetwij
feld afvragen. Jazeker! Maar wij spreken
onderling zelf wel af, dat wij onder ons
kunnen zullen spelen, omdat wij vier wed
strijden van een half uur al twee teveel vin
den, vooral als de voetbalschoenen weer voor
het eerst worden aangetrokken, voor ons
geen finale, ben je gek. De eerste twee wed
strijden fluitje van een cent, twee keer winst.
Droomdebuut van één van onze laatste aan
winsten: Ad Westerhof, vanaf de aftrap bal
diep op Ad. en dat bij de veteranen, éénmaal
raken: goal, wat een binnenkomer! Hopelijk
blijft hij wel bescheiden en met zijn beentjes
op de grond. Gezien zijn commentaar na de
wedstrijd vraag ik me dat af: "Zo'n dure
aankoop als ik moet veel meer in het spel
betrokken worden". Na de traditionele over
vloedige toernooilunch; een zak met broodjes
en de krentenbol en natuurlijk een fruit, hé
een peer dit keer, daarbij een prachtige melk,
toch even op de datum kijken, lunch werd
namelijk aangeboden door de plaatselijke
supergrutter, werden de bordjes volgens
afspraak verhangen, of konden we gewoon
niet meer of waren de tegenstanders echt te
jong voor ons. Tweemaal kansloos verlies.
Alleen onze andere nieuwe aanwinst: Martin
Verburg, alias De Spijker, werkelijk geen
grammetje vet is erbij gekomen, hield zich
staande tegen het aanstormend jong vetera-
nengeweld, je hoort hem niet, je ziet hem
bijna niet, maar hij is er wel! Rob Bianchi
tegen zo'n jong veteranenteam: "Zeg jongens
staan jullie scooters wel goed op slot
Afijn dat werd dus strafschoppen nemen om
de vijfde en zesde plaats. André Wijnand
hield het voor gezien, Hesdy Sanchez onder
de lat met als weddenschap voor elke gestop
te penalty een biertje. "Dan word ik dron
ken", riep hij nog, dan word je dat wel heel
gauw! Uiteindelijk werden we dus zesde. Na
afloop zeer gezellig, we waren toch met de
bus Tijdens de terugreis, noodzakelijke
stop, Ad Westerhof en Hennie Cruijff stor
men de winkel binnen, overval van voetbal
hooligans of grote order zal de benzine
pomphouder gedacht hebben, gezien de
touringbus, die ineens voor zijn deur stond
Acht blikjes fris en wat koeken werd het.
Met het aantal aanwezigen in de bus hadden
we zo dat televisieprogramma kunnen over
nemen. Volgende week maar weer met eigen
vervoer.
André Wijnand
wist te melden, omdat z'n voeten niet goed
staan. 0-0 dus en bij het kopje thee toverde
de captain (of was het z'n tweelingbroer?
een serie harde maatregelen uit de aanvoer-
derhoed. Drie wissels, waaronder natuurlijk
baardmans die werd vervangen door Ron P.,
een diepgaande spits bij uitstek. Verder
maakte Marcel K. (die van die voeten) plaats
voor Nico C. en mocht Jan K. het veld rui
men voor Bob v.d. B. Het was duidelijk, met
Het eerste veteranenteam nog in oude opstelling. Deze foto gaat "van hand tot hand" in Brussel.
Het nieuwe seizoen is begonnen, óók voor de
KNVB-veteranenteam. In vrijwel dezelfde
samenstelling (één mutatie: de transfer van
de spits naar de gouden ballen, die overigens
nog moet worden goedgekeurd door de
Europese Commissie in Brussel, werd ge
compenseerd door het aantrekken van een
dynamische linkspoot op het middenveld) zal
dit team opnieuw een gooi doen naar eeuwi
ge roem. Het oefenprogramma zag er over
zichtelijk uit. Een wedstrijd van 8 tegen 8,
die na 10 minuten werd gestaakt vanwege het
noodweer, vormde ruim voldoende basis
voor de eerste competitiewedstrijd tegen het
altijd lastige Wartburgia. Op sportpark Drie
burg was al voor de wedstrijd sprake van een
wonder. De captain, nog in de ochtenduren
geconsulteerd in New Delhi, ving enkele
uren later zijn spelers aan het hek van het
sportpark op met het gebruikelijke enthousi
asme. Wonderen bestaan, we weten het
allemaal, maar hoe was dit mogelijk? Had
het vliegtuig wind mee? In ieder geval was
een ruime selectie beschikbaar om de eerste
3 punten binnen te halen. Omdat deze groep
oudere jongeren over 2 razendsnelle buiten
spelers in de gelederen had werd door het
teammanagement logischerwijze gekozen
voor een 4-3-3 opstelling. Ajax is kennelijk
nog steeds de maat der dingen en dus werd
het duidelijk geïmponeerde Wartburgia met
combinaties over drie, vier, en nog veel meer
schijven bestreden. Het was zonder enige
overdrijving oogstrelend wat AFC achter het
Amstel station liet zien. Effectief was het
natuurlijk niet, maar dat doet er in de eerste
helft van een openingswedstrijd niet toe.
Desondanks had AFC met de rust ruim voor
kunnen staan als enkele dotten van kansen
benut waren. Baardmans faalde echter jam
merlijk en dat kwam, zoals een teamgenoot
deze knalharde ingrepen stond niets een
ruime zege van AFC nog in de weg. Terwijl
zich op het naastgelegen veld van alles en
nog wat afspeelde bij de dameshoofdklasse
wedstrijd Wartburgia-Velocitas kabbelden
AFC en Wartburgia in het zelfde tempo
voort, totdat Jan V., uithaalde voor de ope
ningstreffer. Het AFC-feestje werd 2 mi
nuten later wreed verstoord. Een slimme bal
van Nico werd niet op juiste waarde door
zijn teamgenoten geschat en Wartburgia
profiteerde dankbaar. Op dat moment ge
schiedde wonder nummer 2. Bob v.d. B.,
bruinverbrand en vol energie, als rechts
achter geposteerd met beperkte opdracht,
stormde naar voren en krulde de bal achter
de wanhopig om zich heen grijpende keeper.
Een doelpunt om van te watertanden en zo
liet het zich aanzien, van beslissende beteke
nis. De blijdschap was groot en de violiste
zou het veld in zijn gerend. Helaas had het
buitengebeuren nog meer wonderen in petto.
De spitsen van Wartburgia werden uit hun
diepe slaap gewekt en voor dat de feestende
AFC'ers het beseften stonden ze achter met
5-2. Met nog maar een paar minuten speeltijd
werd furieus de aanval gezocht, maar meer
dan een intikkertje van George zat er niet. In
de kleedkamer werd, zoals te doen gebruike
lijk, de 5-3 nederlaag haarscherp geanaly
seerd. De oorzaak werd volledig in de schoe
nen van baardmans geschoven, want hij had
voor rust moeten scoren. Volstrekt terecht
natuurlijk, want met drie doelpunten meer
win je met 6-5. Voetbal blijft, ondanks alle
wonderen, gewoon een kwestie van optellen
en aftrekken.
MvdW
6
