Even over Vijf
Max, Poka en de
violiste
bij 3 x geel, 1 x rood of 15 overtredingen een
penalty. Vergt iets meer administratie, maar
je kijkt als bikkelaar wel wat meer uit om
iedere actie in de kiem te smoren. AFC had
in dit systeem wel een penalty tegen gehad
want Dennis Klein liep na een minuut of
twintig tegen rood aan nadat hij een speler
een zet had gegeven. Natuurlijk was er het
nodige aan vooraf gegaan en mogelijk was er
ook sprake van fraai acteerwerk van het
slachtoffer, maar daarmee poets je de over
treding, en het gegeven dat het elftal hierdoor
behoorlijk gedupeerd wordt niet weg. Enkele
AFC'ers waren furieus, een tikkie minder
zou ook hebben gekund. Nadat de gemoede
ren in de kleedkamers weer volledig tot be
daren waren gekomen ging de wedstrijd 5
minuten later weer verder. AFC deed er met
10 man nog een schepje bovenop en scoorde
via een schuiver van Robert Gehring (assist
Pascal Kamp). Op basis van de kansen was
deze openingstreffer niet helemaal verdiend
(Quick miste in het eerste kwartier 2 dotten),
op basis van het vertoonde spel wel. Hoewel
niet hoogstaand, was AFC technisch toch een
stuk beter. Na de thee veranderde er niet veel
aan dit beeld, zij het dat AFC nu ook de beste
kansen kreeg. Quick hield het op de lange bal
en daar bleef het bij. Robert werd nadat hij 2
tegenstanders had 'gepoort' tussen de be
nen ddorspelen) gewisseld voor Liam Wes-
terveld, die hiermee z'n debuut maakte in de
hoofdmacht. Liam, 12 jaar geleden was ik
(samen met Dick Huisman) zijn leider in een
onverslaanbare F 1, viel op de rechterflank
goed in en leverde aldus een bijdrage aan de
nuttige 1-0 die tenslotte op het scorebord
prijkte. Nuttig, omdat AFC zich hiermee bij
na in veilige haven speelde. Nog 2 wedstrij
den (DCG thuis op 2 april, EDO uit op 9
april) en 1 puntje; dan kan het vizier worden
gericht op het volgende seizoen met volop
nieuwe kansen.
MvdW
Met zoveel lacunes op de zaterdag vragen
wij ons wel eens af of het zin heeft om bij
wijze van een onregelmatigheidsrestitutie
iets van de contributie terug te vragen aan de
AFC, de KNVB of het KNMI. Sporadisch
wordt er in 2000 tot nog toe gespeeld. Veel
vrij, veel afgekeurd. Op het ogenblik een
gemiddelde van een keer per maand voetbal
len. De wedstrijd van januari beschreven wij
reeds vorige keer. Die van februari ging te
gen OSC uit en was niet om over naar huis
te schrijven. Verloren, met 7-4, na nog lange
tijd met 4-4 te hebben gelijkgestaan. Zand
erover en verder spelen. In de wedstrijd van
zaterdag sloeg het Noodlot voor de verande
ring niet toe. De uiterst sportieve ontmoeting
tegen Kismet (dat betekent dus Noodlot) eer
der in dit seizoen, uit, in de stromende re
gen, gaf reeds hoop op wederom een lekker
potje. En dat werd het ook op het kaalgetrap-
te Wetra-veld. Na de winterstop resten op het
semi-kunstgrasmatje nog een paar onechte
grassprietjes. De klevende modder heeft ech
ter de overhand en dat maakt het voetballen
zwaar. De videolessen van Billy Blanks - we
hebben het hier over Tae-Bo - werpen nog
geen vruchten af en sommigen moeten nodig
in training, al was het alleen maar om niet al
te zeer te detoneren met onze atletische en
fitte Ruud. Ondanks de brede selectie kwam
speler coach Dick Huisman met een sterk
uitgedunde spelersgroep op de proppen. Rein
Akkerman vertoefde in New York, Aijan
Anderiesen was niet-fitte toeschouwer, Tom
Egbers moest werken, Cees Thomas kwam
net terug van wintersport, superspits Guido
Albers en Anton van Broeckhuysen waren
met vakantie en ook Alphons Peters, Alfie
voor de intimi, zat nog in de sneeuw in het
Oostenrijkse Zürs. En zoals u misschien wel
vermoedde, in Zürs worden ook kranten ver
kocht. Naast de Telegraaf en het Algemeen
Dagblad is daar ook een kwaliteitskrant ver
krijgbaar en die heet Süddeutsche Zeitung.
Even ter herinnering, vorige keer repte uw
scribent over het Engelse boulevardblaadje
waarin onze wedstrijd tegen OSDO werd
beschreven. Het accent lag daarbij natuurlijk
op onze meervoudige international. Dat arti
keltje werd nu in het Duits vertaald en ver
scheen in de eerder genoemde Süddeutsche
Zeitung. Even een passage daaruit: "Recht-
saussen Alfons startet ein grossartiges Solo
und trifft. "Alfiel Er ist fit und giftig schreit
Einde citaat. In het hele artikel wordt
Alfie niet meer genoemd. Guido wel. Meer
dan Alfie. En wat doet Alfie dan? Juist, die
koopt heel Zürs, Lech en omstreken leeg en
geeft bij wijze van boekenweekgeschenk een
ieder die het maar lezen wil een exemplaar
van de SZ weg. De skileraressen moesten er
letterlijk en figuurlijk aan geloven, voorts de
meisjes van de hotelreceptie, de kamermut
sen, de Stubesnollen, kortom heel Arlberg
moest het weten. Haider was even geen we
reldnieuws. Want Alfie was giftig.
In de eerste helft kreeg AFC de wind mee en
wist via de goed spelende Rob Groenteman
1-0 te scoren. Kismet bood dan wel weer
stand maar vond achterin bij AFC de souve-
reine Gullit, die samen met Eddie Meijer de
zestienmeter bij een aanval schoon veegde.
Na de rust kwam AFC moeizaam, maar sterk
uit de startblokken. Na tien minuten was het
de ingevallen rechtsback Berney Frankfort
die met een fraaie passeerbeweging de lin
kerspits van Kismet het nakijken liet en ver
volgens met een perfecte lange pass Herman
Drenkelford op de rechterflank op pad stuur
de. Herman trok de bal voor en deze beland
de na een keepersfout voor open goal bij
spits Dick Huisman: 2-0, tevens eindstand.
Jammer voor Dick dat de voor Ruud bedoel
de en op de achterlijn opgestelde camera net
ingepakt was, anders was zijn actie op de
Amerikaanse televisieschermen te zien. Voor
diezelfde camera beantwoordde hij overigens
na afloop namens het team een paar vragen.
Interviewster: "Dick, now Ruud is part of
your team, has this team become something
special within the club?" Dick: "It always
has been a special AFC-team!". Weet die
interviewster veel. De overwinning was be
langrijker na de paar nederlagen op rij. Ten
slotte kwam Eddie 'Canonball' Meijer nog
met een krantenartikeltje uit de Deense NRC:
de Politiken. Want ook in Denemarken heeft
men lucht gekregen van wereldnieuws AFC
5. De elftalfoto uit de Panorama vergezelde
een aantal alinea's waarvan uw jouralist, het
Deens immers niet machtig, verder geen
chocola kon maken. Dus Alfie kan jij Sören
even bellen voor de vertaling?
Nicky Hekster
n.s.hekster@nl.ibm.com
Het was koud en het sneeuwde. Winterse
omstandigheden in maart, in Frankrijk, Zwit
serland en het land van Haider in deze (win-
tersport)tijd heel normaal, maar in Haarlem-
Noord? Captain Hans had de wedstrijd tegen
De Tweede Jeugd hoog boven de oceaan
goed voorbereid. Op het verder verlaten
sportcomplex druppelden onder het toeziend
oog van een verslaggever van Euro Sport (in
A'dam helaas niet op de buis) steeds meer
talent binnen en om half drie stond een com
pleet AFC-elftal 2 reserves paraat om alles
en iedereen te trotseren. Met op de linker
flank ene Max, zeer bekend in kringen van
het zevende, onmiskenbaar bezig met zijn
eerste jeugd, integraal door Rob L in de rug
gedekt en wintersportspecialist Ad aan zijn
zijde. Van zoveel dynamiek had De Tweede
Jeugd (>50) natuurlijk niet terug en nog bijna
voor het eerste fluitsignaal was het 0-1 via,
hoe kan het anders, Max die zijn van trai
ningsbroek voorziene onderstel uitdrukkelijk
de sporen gaf na een balletje in het
niemandsland tussen libero en keeper. Er
volgden nog veel meer balletjes in de diepte.
Ron P., die zich spaarde voor een veldloop
(ook op Euro Sport) later in de middag, gaf
zich over aan 'one touch-voetbal' en alles
liep gesmeerd. Met name de buitenspelval
van de Haarlemmers werkte bijzonder goed
en de AFC-aanval werd binnen 30 minuten
40 keer teruggefloten. Een moment van on
achtzaamheid van de assistent-scheids
rechter was genoeg om Ad 0-2 aan te laten
tekenen en toen Baardmans eindelijk een bal
voor het wist te brengen kopte Max a la John
Bosman (iets voor het jubilerende Ajax?) de
bal knalhard in de touwen. Was het alleen
AFC wat de klok sloeg? Eigenlijk wel, want
de superspits van de Tweede Jeugd, stond
nog op de lange latten. Zijn plaats werd in
genomen door de buitengewoon gezellige
griek Pokapapolos, die net als zijn landge
noot in de Arena, niet opviel door productivi
teit. Ruud M., met een extra verschoning in
de tas, bleef in de modderpoel aan zijn voe
ten zonder moeite overeind en haalde on
danks een onvervalste donder- en bliksembui
in de laatste minuten spie en span de rust en
naar even later bleek het eind van de wed
strijd. De kaarten waren geschut, de omstan
digheden bar en iedereen vond 0-3 wel ge
noeg voor een zaterdag in maart. De Tweede
Jeugd hees de witte vlag en de tweede helft
werd in de kantine afgehandeld. Nadat deze
eclatante zege net niet in het Haarlemse res
taurant Delphi van orakel Poka was gevierd
(gaat aan het eind van dit of een van de daar
opvolgende seizoenen gebeuren) begon de
voorbereiding op de return een weekje later.
Beide ploegen troffen elkaar nu onder een
lentezonnetje aan in totaal andere samenstel
ling. De Tweede Jeugd kon o.a. beschikken
over z'n superspits. Ad, Max en Rob L. ont
braken aan AFC-zijde op het appèl. AFC,
4
