Van de Medische
Commissie
ZAP - AFC
AFC-Stormvogels
5-2 J
The Gunners te passeren. Na rust kwam
Guido Albers in het veld en kon na driekwar
tier vier doelpunten laten noteren, inclusief
een onvervalste hattrick! Arsenal deed nog
wel wat terug via onder andere een prachtige
kopbal, die een pass vanaf links over 30
meter verzilverde. De ontmoeting eindigde
echter in een 6-2 overwinning voor de Reds,
waarbij naast onze aanvoerder ook Alphons
Peters een hoofdrol vertolkte. Een week later
ontmoette het Vijfde het sportieve AMVJ.
Op een veld als een biljartlaken en met af en
toe een moesson over ons heen, ontpopte de
wedstrijd zich tot 'een leuk potje'. AMVJ
wist uit een klutsende bal een voorsprong te
nemen, maar AFC diende rap van repliek en
schoot via briljante doelpunten van o.a.
Herman Drenkelford en assists van Anton
van Broeckhuyzen door naar een 1-2 voor
sprong. Vlak na het begin van de tweede
helft wist AFC enorm veel kansen te crëeren:
Herman alleen op het doel af, Eddy Meijer
met een kopbal net naast. Jammer dat de
kansen niet benut werden anders was de
wedstrijd zeker in het voordeel van AFC
beslecht. En als het niet lukt dan vallen de
doepunten aan de andere kant, volgens een
oude voetbalwet: een klein foutje van de
overigens prima spelende Bernie Frankfort
werd afgestraft, een penalty werd door
AMVJ ingeschoten en zo kon het zijn dat
AFC tegen een 3-2 achterstand aankeek. Dit
lag echt niet aan de keepende Cees Tho
mas, die met een paar briljante staaltjes en
voor AMVJ zeer gevaarlijke geplaatste
uittrappen liet zien waarom hij ooit de vaste
keus voor AFC's hoofdmacht was. Gelukkig
was het nieuwkomer Rob Groenteman die de
overmoedig ver uit zijn doel gelopen AMVJ-
keeper met een zeer mooie lob verraste en de
AFC langzij trok. De 3-3 was tevens eind
stand, maar winst was meer terecht geweest.
Karei Baarschers, die eenzaam langs de lijn
een en ander gadesloeg kon dat beamen. En
zijn hond ook.
Nicky Hekster n.s.hekster@nl.ibm.com
Linda de Mol stagiaire bij Pim van der
Meent
Diep blauwe ogen kijken je aan als je met
Linda de Mol praat. Weet alles van de TOP
40, speelt gitaar en houdt zich in conditie met
aerobics en body-shape. In haar weinige vrije
tijd studeert Linda aan de Hoge School van
Amsterdam sportfysiotherapie.
Linda de Mol zal dit jaar 2000, samen met
Frank Tilmans (sen. 2), Maarten Bröring
(jun. Al) en Jerry Macintosh (jun. BI), onze
bloeiende jeugdafdeling paramedisch gaan
ondersteunen. Pim van der Meent en zijn
jongens zullen daar zeker nog plezier aan
beleven.
Zoals bekend bestaat de Medische Com
missie uit huisarts Ruben van Coevorden en
de fysiotherapeuten Reinier van Dantzig en
ondergetekende.
Door een maandelijkse bijeenkomst zal deze
Commissie een kritisch beleid voeren t.a.v.
het fitheidprofiel van onze A-selectie, het
maandagavond inloopspreekuur en het
woensdagmiddag jeugdspreekuur (van 16.00
tot 17.00 uur).
Hierdoor wordt er een aanzet gegeven naar
moderne sportmedische begeleiding in het
jaar 2000. Je ziet, AFC blijft onder alle
omstandigheden een "gezond bedrijf'.
Wim Crouwel, fysiotherapeut
18 SEPTEMBER 1999
Dat dit mij nou weer moet overkomenNet
gearriveerd in Breezand (of all places) werd
ik aangeklampt door Machiel v.d. Woude, of
ik een aardig stukje wilde schrijven over de
te spelen wedstrijd. Nou ben ik daar nooit te
beroerd voor, maar naarmate de wedstrijd
vorderde wist ik bij god niet meer hoe ik
hierover toch iets aardigs en vooral iets
positiefs kon schrijven.
Na een prachtige tocht door geheel Noord-
Holland (zaterdagavond vertrokken, in de
buurt van Schagen overnacht en na enkele
uren rijden uit Hyppolytushoef een goede
uitgebreide lunch genuttigd hebbende) kwa
men wij in Breezand aan. Chauffeur Benno
Leeser redde zichzelf en ons nog van een
wisse dood omdat de chauffeur meer met het
landschap en routebeschrijving bezig was
dan met het verkeer zelf. Enfin, aangekomen
in Breezand. Een waarlijk heerlijke omge
ving, prachtig "beschut" veld en verdomd,
toch altijd weer de bekende getrouwen die de
rally tot een goed einde volbracht hadden.
Helaas waren wij net te laat voor de door
ZAP uitgegeven seizoenskaarten. De beste
plaatsen op de lange zijde in het midden
waren reeds verkocht en met minder namen
wij geen genoegen.
De wedstrijd was nog niet koud begonnen of
Uli Landvreugd profiteerde van een onacht
zaamheid in de verdediging, veroverde de
bal, kapte en draaide 2 man uit, waarna een
der verdedigers het karwei afmaakte door
zijn eigen keeper feilloos te omspe
len...echter kwam onze creatiefste man hier
bij zelf zodanig vervelend met de grond in
aanraking, dat hij er een zeer pijnlijke schou
derblessure aan overhield. Deze noopte hem
naar het ziekenhuis te gaan alwaar een kap
selblessure werd vastgesteld die hem zeker
een tijdje van de velden zal houden hetgeen
voor ons elftal in mijn ogen een behoorlijke
aderlating is.
Pascal Kamp kwam voor hem in het veld
nadat AFC het grote beginoverwicht uit
handen liet nemen. Kamp maakte na 25
minuten handig gebruik van zwak uitver
dedigen. Hij passeerde zijn man prima en
haalde zijn uiterst betrouwbare, maar de
afgelopen seizoenen nog niet uitgeprobeerde,
linkerbeen verwoestend uit in de verste hoek.
0-2. Hierna bracht Robert Gehring Frank
Aboikoni nog in de kansrijke stelling, maar
deze laatste had zijn kruit vorige week volle
dig verbruikt, hetgeen helaas in de rest van
de wedstrijd meermalen bleek. Gelukkig
zorgde keeper Bloem middels een schitteren
de reactie ervoor, dat wij de rust met een 0-2
voorsprong konden opzoeken.
Wat ik over de 2e helft moet schrijven is mij
absoluut een raadsel. Of het moet zijn, dat de
aan de seizoensstart beginnende "ouder
wetse" rechtsbuiten Laurens Bianchi 2 prach- I
tige gecreëerde kansen miste, een kopbal van 1
Roy Tular door de ZAP-keeper uitstekend
verwerkt werd, Joey Zebeda er voor een 1
rustdag nemende Frank Aboikoni inkwam, I
Jack van Gelder naast mij ca. 200 handteke- 1
ningen gratis weggaf (graag je eigen pen 1
meenemen volgende keer Jack, elke keer I
verdween mijn Waterman in jouw zak, echter
hield ik hem steevast in de gaten), het weer I
steeds milder en lekkerder werd, er geen I
verandering in de stand kwam (0-2 dus) en I
wij na een voor AFC ongekende seizoens- I
start vorstelijk aan de leiding gaan en ik
tenslotte om kwart voor vier uitgeZAPt was.
Hans Loonstijn
Ondanks de frustrerende nederlagen tegen I
"Angstgegner" Stormvogels aan het eind van
het vorig seizoen, waren de verwachtingen
aan AFC-kant vooraf hooggespannen. "Wij" I
stonden na een uiterst vlotte seizoenstart
(drie overwinningen op rij, doelsaldo 13-3) i
immers bovenaan, terwijl onze tegenstanders
uit IJmuiden na drie wedstrijden de één-na-
onderste plaats op de ranglijst bezetten. Voeg I
daarbij dat de "Vogels" de week daarvoor J
thuis met 2-1 van Hercules hadden verloren,
terwijl wij daarvan uit met 5-2 gewonnen
hadden, en de optimistische prognoses van
onze bestuursleden Kees Gehring (3-1) en
Amel Vroege (3-0) en van Eurosport- I
commentator Frank Kramer (6-1, maar dat I
was 10 minuten voor tijd) waren alleszins
begrijpelijk. Ook elftalleider Henk Bijlsma
zag de wedstrijd met vertrouwen tegemoet:
"Wij zijn niet bang", zo vertrouwde hij mij
kort voor de wedstrijd toe, want "bij ons ziet
het er gewoon goed uit en zij hebben slechts
één puntje".
Aanvankelijk zag het er echter niet naar uit 1
dat bovengenoemde insiders het gelijk aan
hun kant zouden krijgen, want ondanks een
zogenaamd "optisch overwicht" speelde j
AFC - wellicht met de eerder gememoreerde
nederlagen toch in het achterhoofd - de eerste
twintig minuten duidelijk "verkrampt", zoals I
trainer Rob Bianchi het na afloop treffend
formuleerde. Toch ontstonden er in deze fase
wel een paar kansjes (schot op doel van
Robert Gehring, kopbal van Pascal Kamp),
maar daartegenover stonden enkele minstens
zo gevaarlijke acties van de "diepe spits" van
de IJmuidenaren, Lars de Kort. In de twintig- I
ste minuut namen "de Vogels", tot schrik van
alles wat AFC was, een voorsprong middels
hun laatste man Dennis Kort, die de bal na j
een corner op links en een daaropvolgende I
onoverzichtelijke scrimmage tegen de tou- I
wen wist te werken. Door deze treffer raakte
AFC duidelijk van slag en toen Robert Ge- I
hring vijf minuten later, door te lang aarzelen
op de rand van de zestien, een goede kans
verprutste en onze keeper Dobias Bloem kort j
daarop door goed uitlopen nog maar net een
tweede treffer wist te voorkomen, waren we j
even bang onze gasten uit IJmuiden ons voor
de derde keer de das om zouden doen. Tot
grote opluchting van de
AFC-aanhang bracht Moad Zaoudi in de
5
