EVEN OVER VIJF
3ÖWpX dPOC/
Erik Borgmans bezig met zijn act!
gangers het cocktailglas. Na de cocktail
gingen de voetjes van de vloer en kon Jack
van Gelder, vaardig als altijd, na midder
nacht bekend maken wie de fraaie prijzen,
waaronder een vliegreis van Neckerman
(Amel Vroege), hadden gewonnen. Om 2 uur
was het uit met de pret en was het gezellige
Bollen-Bal, voor jong en oud en zonder een
enkele wanklank, weer ten einde. Alle aan
wezigen kregen een bloeiende bol mee (met
dank aan Ger Bogaers) en een schitterend
certificaat van de immer actieve Lex Rimini
('U bent er geweest, op het lentefeest'). De
dit maal met Map Nihom en Ron Limburg
aangevulde PPE, het moge duidelijk zijn,
was in haar nopjes, en gaat natuurlijk al weer
aan de slag voor het volgend jaar, want het
Bollen-Bal 1999 mag niet meer op de eve
nementen-kalender ontbreken. Rest nog alle
Er was een heus casino!
Edwin Geluk, Marcel Koster, alsmede Kappe
(Jacques Parson), Festina (Paul Koster),
Duis Cycling(Gebr.Duis), Derrick Grot, Four
Fellows, Smit-Cruyff, adidas, Gassan (Benno
Leeser) en Bellini hr.Triolo) voor de prij
zenregen en de familie van de Meent plus
staf voor goede zorgen.
De lente, zo veel is duidelijk, kan na zo'n
feest natuurlijk niet meer stuk.
MvdW
Trots als een pauw liep aanvoerder/caoch
Dick Huisman twee weken geleden het veld
af. Niet alleen had hij in één helft een onver
valste hattrick gescoord, maar ook had het
De Midlifre 5 in actie!
niet genoemde 'medewerkers' te bedanken.
Allereerst Michael van Praag en de andere
leden van de Midlife 5 voor hun unieke
bijdrage, de licht- en geluidsploeg, Erik
Borgmans met zijn pas-de-deux met Patrick
Preuter, de Casino-cast, de onmisbare elec-
tro-technicus William en de heer Ludenhof,
Bart v.d. Bergh, Rogier en papa De Boer,
Vijfde gewonnen van het gevreesde DVVA.
Deze tegenstander, die halverwege het sei
zoen de competitie kwam versterken, doet
naar verluidt buiten mededinging mee, maar
weet wel wedstrijd na wedstrijd te winnen.
Het gerucht gaat nu dat de club alsnog offi
cieel wordt ingedeeld, hetgeen dan zou bete
kenen dat het terstond een medekampioens-
kandidaat is. De eerste confrontatie was
desastreus: AFC werd destijds met 10-0 van
het veld gespeeld. Des te verheugder waren
de AFC-spelers met de revanche van 6-4,
waarmee gedemonstreerd werd dat Zami
Cinque toch wel kan voetballen als het echt
moet. Maar AFC stond in de beginfase onder
grote druk en keeper Ronald Koster zag een
bal op de kruising belanden of wist ter
nauwernood zelf het doel schoon te houden.
Bert de Rooij zag nog wel kans de opening
streffer te scoren, maar DVVA kwam daarop
snel langszij. Uit een vrije trap op de rand
van het zestienmetergebied werd de bal fraai
binnengeschoten en moest AFC alle zeilen
bijzetten om niet van kwaad tot erger te
geraken. Dat de Buitenveldertse formatie er
op dat moment niet in slaagde getuigen de 1-
2 en 1-3 die DVVA binnen tien minuten in
de boeken wist te krijgen. Een verdedig-
ingsfout linksachter, respectievelijk een
mislukt poortje van Hans Hulst op het mid
denveld (tegen Dukla Praag kostte zo'n
geintje Frits Soetekouw destijds zijn basis
plaats in de hoofdmacht van Ajax waren
hieraan debet en allengs kreeg AFC het
gevoel op weg te zijn naar wederom een
grote nederlaag. Niettemin speelde AFC
uitstekend, zelfs bij vlagen briljant (heel raar,
dat gebeurt altijd tegen opponenten die ook
goed voetballen) en gaf niet zo gauw op.
Vlak voor rust resulteerde dit in een goal van
Anton van Broekhuysen en ging AFC na de
thee ijverig opzoek naar de gelijkmaker.
Daartoe had de in de eerste helft sterk vlag
gende Eddy Meijer de plaats van Guido
Albers ingenomen (die overigens, correctie,
vorige keer in de 2.5 en niet een 2.0 liter 16V
Opel Omega Station van Frank de Boer
kwam aangesuisd). De sterk spelende Ron
van Doesburg Circus Sarasani was weer in
het land) was uiteindelijk degene die via een
listige trap AFC weer op gelijke hoogte met
DVVA bracht. AFC voelde nu in de prille
lentezon dat een overwinning in de lucht zat
en handhaafde moeiteloos het hoge spelpeil.
Het was Bert de Rooij die vanaf links de bal
hoog voorbracht en vervolgens Dick Huis
man die, een op zijn lip staande tegenstander
ten spijt, in een keer uithaalde: 4-3. Daarna
werd de spits, gesteund door de in uit
stekende vorm verkerende Tom Egbers, twee
maal vanaf de rechterachterlijn op maat
bediend en werd de 6-4 overwinning een feit.
De volgende wedstrijd ging tegen het in de
top van de ranglijst meedraaiende Wartbur-
gia. Echter de avond tevoren was een groot
deel van het team aanwezig op AFC's Bol-
lenbal en maakte de coach zich dus al meteen
zorgen over de wedstrijd, niet in de laatste
plaats vanwege het vermoede buitensporig
alcoholgebruik der feestvierende spelers. De
volgende dag echter bleek dat allemaal nog
wel mee te vallen. AFC kwam flitsend uit de
startblokken en wist druk op Wartburgia's
doel uit te oefenen. Een verdedig-
ings/keepersfout zorgde er voor dat de ene
keer dat Wartburgia in de buurt van AFC's
doel kwam er ook daadwerkelijk gescoord
werd 0-1 achter! Daar zakte AFC's broek,
gelijk die van Bill Clinton, even van af. Hij
was er mooi klaar mee, maar AFC nog niet.
4
