MIXED PICKLES
ingelegd door Pim Adriaansz
DAGJE DELFT
Deze Pickles-inleiding gaat over de Delftse combinatie DHC en dan denkt u wellicht, dat Picke-
laar zijn verhelderend licht gaat laten schijnen over de tobbende hoofdmacht van AFC, die in de
eindfase van de wedstrijd tóch weer tegen een (2-1) nederlaag opliep.
Maar nee, van hem geen kritisch woord over AFC 1 in De Schakel. Ten eerste heeft hij "de ballen
verstand" van voetbal en ten tweede vindt hij dat onze in potentie vaardige selectie voetbal-
technisch en -tactisch dient te communiceren met onze eveneens capabele begeleiders. En dus niet
met de 'men in the street' waarvan Pickelaar er ongetwijfeld één is.
Dit gezegd zijnde leutert hij niettemin nog even voort over DHC, waar hij graag komt in het nostal
gische - ex-betaald voetbal - stadionnetje, dat helaas voor hoofdklasse amateurvoetbal inmiddels
een maatje te groot is.
Nog niet eens zo lang geleden zag Pickelaar met lede ogen DHC degraderen naar de eerste klasse.
Niet in het minst omdat daarmee zijn jaarlijkse uitzicht op de lekkerste gehaktbal van hoofdklasse
A wegviel. Gelukkig keerde DHC weer snel terug op het hoogste niveau en daarmee kon Pickelaar
weer profiteren van de kwalitatief hoogwaardige versnapering.
Ondanks de slecht-weer voorspelling had Pickelaar zich verlekkerd vroeg naar de Brasserskade be
geven. Als één van de eerste bezoekers meldde hij zich aan de kassa, waar hij voor zijn bevraagde
'kinderkaartje' 3 guldens neerlegde, maar er één teruggeschoven kreeg. Dat leek een goed binnen-
komertje: een basis voor financiering van de gehaktbal was toch maar mooi gelegd.
De oude cantine van DHC bleek inmiddels vervangen te zijn door een fonkelnieuw clubhuis, waar
Pickelaar in afwachting van de bestelde bal even keek naar zijn entree-biljet, waarop vermeld was
een prijs van 1 gulden. Vreemd, dacht Pickelaar die daarbij toch even het gevoel kreeg voor 1 piek
getild te zijn.
Helaas bleek de lachende bal gehakt kwalitatief een stuk minder. Was het clubhuis wellicht duur
der uitgevallen dan begroot en moest het tekort terugverdiend worden op de warme bal?
Pickelaar zal het nooit weten, maar die bal beloofde toch weinig goeds voor de rest van de mid
dag. Het is zo gegaan, maar Pickelaar wanhoopt nog niet.
Er volgen nu twee thuiswedstrijden achter elkaar, waarvoor hij allen oproept, die het goed menen
met AFC: massaal naar 'Goed Genoeg'!
CITAAT
"De ver zwevende hoop geeft aan menigeen wat hij verlangt; maar lichtzinnige begeerten stelt zij
altijd teleur".
Sophocles,
Grieks treurspeldichter,
ca. 496 v.C. - 406 v.C.).
OLYMPUS
Hoe het u voor de kijkbuis is vergaan bij de winterspelen weet Pickelaar uiteraard niet, maar zelf
heeft hij visieel weinig olympisch geconsumeerd. In beginsel heeft hij weinig op met sneeuw en ijs.
Niemand heeft hem ooit betrapt op wintersportgenoegens in Alpine-recreatiegebieden. En zelfs de
lust om kille sportiviteiten per TV thuis met een glaasje binnen handbereik aan te zien is bij
hem niet apert aanwezig.
De mooie dagen wintersport zijn definitief voorbij en liggen al geruime tijd achter ons. Pickelaar
kon genieten van de Zwitser Franz Krienbuhl op de 10.000 meter, gecoached door zijn toenmalige
echtgenote. Hij genoot zichtbaar van elke slag of misslag en eenmaal aan de finish aangekomen
straalde hij dankbaarheid uit omdat hij - wederom - niet door het ijs was gezakt. Hoewel hij op de
sympatie kon rekenen van gans het schaats volkje heeft hij het op de duur toch moeten afleggen
tegen de latere Engelse skischans-springer, die als Eddy Eagle geschiedenis heeft geschreven.
Hij sprong niet van de schans, maar viel er min of meer van af, overbrugde daarmee een meter of
veertig en kwam na iedere (bijna-)doodsmak juichend op omdat hij weer een sprong(etje) had over
leefd. Dat waren nog eens tijden.
Nu tellen alleen winnaars, die op honderdsten van seconden hun goud halen en de wereld onmiddel
lijk laten weten te koop te zijn voor de meest biedenden. Ach, zij hebben Pickelaars zegen, daar
niet van. Maar waar is de romantiek gebleven? En, meneer Sonneberg, de gulle humor?
TAAL
Pickelaar bezocht een AFC-vriendinnetje en schafte zich daartoe vooraf een bloemetje aan.
In de Fleurop-winkel bleek zelfbediening eenvoudig door prijsvermelding per emmer. Onbekommerd
meldde hij zich dan ook bij de toonbank.
"Goedenmiddag"zei Pickelaar. "Hallo", antwoordde het winkelmeisje, daarbij even haar kauwgom
verschuivend. "Astublieft"zei Pickelaar, toen hij het verschuldigde bedrag neerlegde. "Okay",
riposteerde het lieve kind.
Met het aangereikte boeketje in de hand nam Pickelaar afscheid van haar: "tot ziens maar weer".
"Doei", riep ze hem na.
"Hallo, okay en doei". Is dat wat vandaag de dag 'een goed gesprek' mag heten?
