MIXED PICKLES
ingelegd door Pim Adriaansz
VOORSPEL
Een zondag in december. Op het programma staat AFC-VCS en dat betekent dan tijdig naar 'Goed Genoeg'.
Alvorens Pickelaar echter de kans krijgt de voordeur achter zich te laten gaat nog juist de dingdong
en - jawel - daar staan ze weer: twee uitverkorenen die van Jehova komen getuigen.
Pickelaar blijft beleefd, maar monkelt toch iets van 'aan de deur wordt niet gekocht of van geloof
veranderd'
Gelukkig is hij nog ruim op tijd bij AFC voor ontvangst van de pers. Merkwaardig: het aantal opdravende
journalisten, radio- en TV-verslaggevers neemt duidelijk niet af; in tegenstelling tot de publieke
belangstelling voor de thuiswedstrijden van ons eerste elftal. Wat informatie-verstrekking betreft
staat Pickelaar er niet alleen voor, want kompaan Gerard Trebert is er ook nog. Gerard ziet zijn werk
echter kamerbreed. Even verderop in de achterzaal ontwaart hij aan een bescheiden tafel Pickelaarse.
Voor uitwisseling van welke informatie dan ook neemt hij daar ruim de tijd.
Om 8 minuten voor half drie besluit Pickelaar eveneens de perstafel te verlaten. Het werk lijkt immers
gedaan. Maar nee, daar komt als laatste man technisch directeur en trainer/coach Pim van de Meent nog
even aanlopen. Ook hij vraagt een exemplaar van het bulletin met de AFC-opstelling en wisselspelers.
Pickelaar reikt hem het laatste A-viertje aan en laat van zijn verwondering niet blijken. Hij denkt wel:
"Umwertung aller Werte".
Kort daarna komen de basis-elftallen van AFC en VCS het veld op. AFC blijkt zwarte kousen aan te hebben.
Pickelaar verwerpt de gedachte aan een oud-vaderlandse kerkrite snel, maar omdat hij zojuist nog even
aan de macht heeft mogen ruiken prevelt hij - in zichzelf gekeerd - "mijn jongens".
CITAAT
"Ik zou niet bij een club willen horen die mij als lid wil".
(Groucho Marx,
Amerikaanse filmkomiek
1895-1977).
SPEL
Het was koud; bitter koud zelfs. Het viel Pickelaar op, dat behalve doelman Edwin HeUink negen van de
tien veldspelers het AFC-shirt met lange mouwen hadden verkozen. Alleen Peter de Waal bleek een waag a
met korte mouwen. Pickelaar kon het dan ook niet nalaten om Peter de Waal bezorg te ïjven vo gen.
ontging hem dan ook niet, dat diens onderarmen van mooi zacht rose allengs via rood verkleurden in paars.
Na rust bleek Peter tot inkeer gekomen te zijn: ook hij droeg nu lange mouwen; met de volledige Adi a
streepjescode derhalve. Gelukkig maar, dacht Pickelaar die niet houdt van gedonder in de glazen.
Michael Kandhai was van de ene op de andere dag wat dikker geworden, maar bij nadere beschouwing bleek hij
onder het AFC-shirt een zwarte coltrui te dragen. Even dacht Pickelaar ten onrechte dat Michael een oge
schijnlijk overgewicht er in de eerste speelhelft wel af zou lopen. Maar na de hervatting bleek hij nog iets
molliger te ogen, zonder aantoonbare tweede (col-)trui. Pickelaar hield het toen maar op een extra wol
leef hier geen woorden gewijd aan het wedstrijdverloop. Pickelaar laat de;voeltbalverslaggevin Schakel,
graag over aan zijn Schakel-baas Machiel van der Woude, want een beetje inferieur loopt een superieur
Maarf n°de Jweedefpèelhelft viel het Pickelaar op, dat door de kou in de iuchtkennobjkookde akoestiek
op ons hoofdveld veranderd was. Het gebruikelijke verbale krakeel ging langzamerhand steeds ijler klinken.
En dat bood Joey (spreek uit: Dzjowie) Zebeda de unieke kans op een glansro „n__ „ianH in een
Wij houden van het sonore stemgeluid van Joey, maar stilaan hoorde Pickelaar een ron 8 viiande-
immens groot woud. De goeddeels lege overdekte tribune bleek een prachtige klankkast. Achter het vijande
lijke doel - waar anders - hoorde Pickelaar het met welbehagen aan.
En zo werd het - mede door de 1-0 zege - een aangename lente in een onaangename winter.
NASPEL
Voor het geval Pickelaar u op zondag a.s. - wederom thuis - tegen S.C. Feijenoord mocht mislopen: een goede
jaarwisseling toegewenst en maak er wat van in 1998.
