OM
IS EE
RS'
fE
CAPTAINSOVERLEG
AFC-ER
PERSOONLI JK (2)
9 JANUARI 1997
8.30 uur. Ontbijt. Luid het spreekwoord niet:
"s avonds een man 's ochtends een man", de
eerste twee 25 gulden konden in de boete
pot. 9.30 uur. Verzamelen voor de eerste
grastraining. De bus bracht ons naar een van
de beste grasvelden op Gran Canaria, die van
Vecindario. De training stond in het kader
van pasen, trappen en afwerken. De zon brak
door terwijl 2 ballenjongens (Marcel Koster
en Peter Brans) verwoede pogingen onder
namen om de ballen die naast en over de
goal gingen weer op het veld te krijgen. Op
de tribune genoot een klein groepje (Kees,
Amel, Johan en Edwin) van het zonnetje en
de training, terwijl Ko en Ron hun dagelijkse
rondjes liepen. 12.30 uur. Aangekomen in
het hotel kregen we vrij tot 15.30 uur en wat
gebeurt er bewolking. 15.30 uur. Begin
van de 2e training. Partijspel. Oranje tegen
Geel. Na 2 uur kon de balans opgemaakt
worden: Oranje won van Geel met 1 goal
verschil (Toch geen slechte ploeg die Gele).
Het diner wordt in het hotel genuttigd waar
na we met z'n allen nog een afzakkertje in
het centrum gingen halen.
10 JANUARI 1997
8.30 uur. Iedereen was present in een nieuw
polo-shirt beschikbaar gesteld door Koster
Parson (heren bedankt). 10.00 uur. Op naar
Mas Palomas, waar iedere jaar de AFC club-
kart kampioenschappen worden gehouden.
De welverdiende nachtrust had een ieder
goed gedaan. Zeker Roy Tular, die het pres
teerde om 6 autobanden uit een onmogelijke
bocht te slingeren. De strijd was verbeten,
bijna op leven en dood. De podium plaatsen
Op de 3de plaats Maarten Jurriaans 2de
Frank Keijzer en de nieuwe clubkampioen
Cees Thomas. Was dit wel de juiste uitslag?
(Henk B). Voordat hierover gedebatteerd
kon worden, waren we al lang en breed op
weg naar Puerto Mogan. De weg (29 haar
speldbochten) was voor 2 van onze selectie
een beproeving van jewelste. Na over de
plaatselijke markt gelopen te hebben konden
we nog een lid van de AFC familie aan de
groep toevoegen n.l. Yvette Kuikens. Samen
met vriendin c.q. collega op het eiland van
wege hun werk. De details van het visrestau
rant zal ik u besparen, daar anders het water
in uw mond loopt Amel wederom top). Na
uitgegeten te zijn werd bij de haven een foto
geschoten van broer en zus Kuikens en daar
na was de groep aan de beurt. Gedwee werd
de terugreis aanvaard. 24.00 uur. Op de ka
mers was het licht gedoofd en heerste er een
tevreden rust.
11 JANUARI 1997
8.30 uur. Ontbijt en prepareren voor de och
tend training. Pascal, Rogier en Ulrich gaan
naar de sportschool om krachttraining te
doen. De rest van de groep ondergaat een
zware training van Henny op het mooiste
veld van Gran Canaria. Maarten geeft na de
training nog een interview weg, maar dat
duurt de groep te lang en men neemt vast
plaats in de bus. De middag zijn we vrij, lek
ker luieren in het zonnetje aan het zwembad.
16.30 uur. Groepswandeling onder leiding
van Amel door de buurt en over het strand.
20.00 uur. Voor de laatste maal gezamenlijk
diner in een Grill House. Waar we uit volle
borst het 2de couplet van het clublied zingen
(Voorzitter!!!). Waar gabbertje (Manuel) tot
gekte werd gedreven door de bestelde kan
nen sangria. Waar mensen even emotioneel
worden en een arm om hun heen krijgen. Is
dit het AFC gevoel? Yes dit is AFC. 23.00
uur. Op weg naar het hotel, waar een ieder
zich op frist voor de lange nacht, want als je
weet datje om 6.00 uur moet ontbijten heb je
2 keuzes:
12 JANUARI 1997
6.45 uur. De bus vertrekt naar het vliegveld.
Eenmaal in het vliegtuig is iedereen het er
over eens: dit waren 5 dagen om nooit te
vergeten. Menig tegenstander mag, kan en
moet na de winterstop dit AFC vrezen, want
wij zullen er staan de tweede helft van de
competitie. Wij zijn na deze 5 dagen tot de
tanden gewapend. 14.55 uur:
DE LEEUWEN, ZE ZIJN TERUG.
Namens de selectie wil ik het AFC Bestuur,
de Reds en Neckermann Reizen, in het bij
zonder Amel Vroege, bedanken voor het or
ganiseren van wat wederom een onvergete
lijke trainingstage is geworden.
Joey Zebeda
Langs de lijn
Ron Susan staat beneden aan de flat. "Ga je
mee naar Holland"? Ja, zeg ik. Waarom zeg
ik ja! Het zal de eerste keer zijn sinds lange
tijd. Later langs het veld zegt Jack van Gel
der, de laatste keer dat ik ben geweest was
Papendrecht en toen wonnen we. Ik denk ja
dat klopt, de laatste keer dat ik ben geweest
was ook Papendrecht; echter enige jaren ge
leden met Martin Duinker, toen won AFC
ook. Ron en ik staan beneden en doen alle
mogelijke moeite om Gé van Dijk mee te
nemen. Lukt niet. We zijn in het Holland
"stadionnetje". Het lijkt op het AFC van de
Zuidelijke Wandelweg. De mensen langs de
lijn ken ik wel, maar in het veld moet ik me
laten voorlichten. 'Appie Koning' maakt me
toch een paar doelpunten die je op het veld
bijna niet meer ziet. Hij heet anders maar
vergeef me de bijnaam, (redactie: Aboikoni
wordt bedoeld).
Wat viel me nog meer op: een vrouwelijke
grensrechter wat mij niet stoort. Ik vraag me
alleen af wat een vrouw bezielt om deze taak
op zich te nemen. AFC supporters, laten we
zeggen onder de 23 jaar heb ik, uitzondering
daargelaten, niet gezien. Otto van Rijn en
Henk Kappelhoff waren er wel. 'Willem',
de hond van Ron Prins was er ook. Valt er
een doelpunt dan komen de telefoons te
voorschijn, valt er geen doelpunt dan rookt
(bijna) iedereen een sigaar(tje).
Oh ja, AFC won met 3-1. Het derde doel
punt was een assist van 'Appie Koning'.
AFC speelde gewoon goed, met een heel
goede keeper. Als AFC degradeert krijg ik
weer haar op mijn hoofd.
Bobo
verslag van 9 december 1996
In het captainsoverleg, waarin de aanvoer
ders van de senioren-teams regelmatig praten
over AFC-zaken van 'gemeenschappelijk
belang', stonden dit keer o.a. de volgende
drie items op de agenda: de sixes, een zaal
voetbaltoernooi tijdens de wintermaanden en
een slottoernooi. Ten aanzien van de sixes
werd afgesproken om op 1 januari om 12.00
uur te starten en via de commissies, captains
en Schakel meer gerichte aandacht voor dit
evenement te genereren. De idee om in de
wintermaanden een zaal-voetbaltoernooi te
organiseren voor de recreatieteams werd en
thousiast ontvangen. De voorbereiding zal
door de B- en zaterdagcommissie gezamen
lijk ter hand worden genomen. Tenslotte
werd gesproken over een toernooi ter af
sluiting van het seizoen 1996-1997. De be
doeling is dat zowel de zaterdag- als de zon
dag-teams mee doen aan dit spektakelstuk.
Verschillende varianten passeerden de revue.
E.e.a. zal in het komende captainsoverleg
van 27 januari a.s. nader worden uitgewerkt.
M. v,d. W.
DE VIJFDE ELFSTEDENTOCHT,
DIE CAS TROMP UITREED
Cas Tromp (63) reed de Elfstedentocht op 4
januari jl. voor de vijfde keer uit, van de zes
keer dat hij startte. Slechts één keer lukte dit
niet. Dat was in 1963 (die barre tocht van
Reinier Paping). Cas en vele anderen werden
toen wegens lijfsbehoud door de politie voor
de finish van het ijs gehaald. Cas met enkele
bevroren vingers, die hij daarna weken lang
niet heeft kunnen gebruiken. Cas was toen
dertig jaar. Nu met meer dan het dubbele
aantal levensjaren waagde de onverschrok
ken Cas zich opnieuw aan de "Tocht der
tochten". Na zo'n tien jaar, want in 1986 was
er voor het laatst dik ijs genoeg voor de Elf
stedentocht. Over zijn ervaringen in 1963
