GRAN CAMARIA
hoezen, samengebonden met een zwarte
strik. Het geheel ziet er buitengewoon fees
telijk uit.
Terwijl het orkest Dixieland-muziek speelt,
zitten wij allemaal te 'kwekken' en wachten
af tot de eerste aan tafel het parfumpakje
openmaakt. En ineens zit iedereen te scheu
ren! "Wat heb jij?, laat eens ruiken". Het is
altijd feest!
Omdat Janny Rimini, die vanaf de eerste
keer bij de organisatie betrokken was, door
ons allen erg gemist wordt is er een grote
plant gekocht, die Henny maandag aan Lex
zal aanbieden. Wij hebben allemaal een
blanco kaartje met een ijzerdraadje eraan (dat
heeft iemand dus ook allemaal geprepareerd)
waarop we onze naam kunnen schrijven. De
ze kaartjes gaan aan de plant voor Lex. Een
ontroerend gebaar!
Mia de Vries zingt twee liedjes uit de
Nieuwjaarsshow van 1996 en veilingmeester
Diederik van Westerhuis van Sotheby veilt
op onnavolgbare wijze ("Tuuttuut dames,
even opletten, niet zo kwebbelen") een
enorm aantal artikelen variërend van 6
maanden 10 verse eieren per wwek tot een
nacht in de Yoko Ono en John Lennon suite
in het Hilton en een 8-daagse Neckermann
reis voor twee naar Kreta.
Meisjes van de commissie: CHAPEAU! Ik
kijk uit naar het 25° jaardiner.
Ineke Trebert-Geluk
Lieve dames, bedankt!
Zondagochtend, de regen tikt tegen het raam
en ik zit te mijmeren hoe heerlijk mijn week
end is begonnen op vrijdagavond en dat er
morgen weer een volle werkweek wacht.
Wat was het een 'geweldig' moment, het
binnentreden van de zeer sfeervolle en
prachtig aangeklede zaal in het Hilton hotel.
De tafels in rood met wit, de flonkerende
lichtjes naast de borden, de kroonluchters
erboven, de pakjes keurig verpakt in rood en
natuurlijk zwart met daarin weer een heerlij
ke geur, het prachtig verzorgde menukaartje
van Lex, dit tezamen dames, in één woord:
"het was af'. Ik persoonlijk voel me dan rijk
en ben blij dat ik zoiets mag meemaken.
Een persoonlijk dankwoord aan Henny wil
ik ook nog even kwijt. Zij opende als van
ouds de avond, maar ditmaal niet met Janny
aan haar zijde, ook Janny's begroeting in de
ontvangsthal, zoals zovele jaren, miste ik.
Henny memoreerde dit in haar speech, waar
bij zij ook onze andere vriendinnen, die ons
het afgelopen jaar ontvallen zijn, herdacht.
Het even 'stil zijn' was een heel 'goed' mo
ment.
De avond ging toen van start en wat mij be
treft was het door ons dames-comité weer
uitstekend georganiseerd. Het is toch ieder
jaar maar weer wat. (Weten we het nog, het
13c jaardiner met het zwarte katje voor om de
nek en een scherf bij ons bord voor de verlo
ting?). Ach, mijmerend komt er een hele boel
naar boven, maar de heren van de AFC
Schakel zullen al heel wat copy te verwerken
hebben, dus stopt deze dame met haar dank
woord en hoopt zij er nog vele jaren bij te
zijn. Oh ja, aan het einde van het diner waren
daar weer de heerlijke bonbons van Ton
Glas, kusje hiervoor, Ton. Jammer dat Elly,
zijn dochter, er niet bij kon zijn.
Nu het absolute einde, nogmaals: "Dames,
bedankt".
Een gen ietster
8 JANUARI 1997 - 12 JANUARI 1997
Het vroor dat het kraakte. De kraag ging
omhoog. Diep voor over gebogen over het
kofferkarretje druppelden de spelers van ons
eerste en bestuursleden langzaam maar zeker
binnen in de aangename warme vertrekhal
van Schiphol. De thermometer gaf buiten -7
graden aan. Een vraag hield dit gemeenschap
bezig. Het weer op 42 uur vliegen.
De Timetable van Sal van Gelder gaf 7.30
uur verzamelen aan. Een ieder was op tijd.
Had het programmaboekje al een verrassing
prijs gegeven? Zou Dennis dan toch voor 1
keer alle moed bij elkaar hebben gevat om
mee te gaan? 7.40 uur. Helaas, Dennis zou
deze keer ook niet van de partij zijn. Het ge
rucht ging dan Jan van Baal niet kon komen
vanwege een kort geding. (De hakkelaar?)
De voorzitter kwam afscheid nemen, hij kon
niet mee vanwege privé omstandigheden.
Daar ging het gezelschap, weliswaar zonder
Jan en Dennis, maar met een nieuweling on
der haar gelederen. Ton van Dijk, radio
verslaggever van Radio Noord-Holland, die
vanaf Gran Canaria elke dag verslag zou
doen van onze trainingsstage voor het thuis
front. Na het gebruikelijke See and Buy werd
het tijd voor Fly. De GG 353 van Air Hol
land met bestemming Las Palmas stond
Klaar. Na 40 minuten vertraging sprak ge
zagvoerder Arigem de legendarische woor
den: "Cabine crew ready for take off'
De deur van het vliegtuig ging open en de
warme Spaanse lucht (23 graden) kwam ons
tegemoet. De transfer van het vliegveld naar
ons hotel Buenaventura verliep voorspoedig.
Op snelle professionele wijze werden de
sleutels van de kamers door Amel Vroege en
Sal van Gelder verdeeld. 16.30 uur. Verza
melen voor het hotel voor de eerste training.
Me de gehele groep vertrokken we naar het
strand. Na wat huishoudelijke mededelingen
van Henny en Henk moesten we er toch aan
geloven. Strandloop van totaal 6km in een
moordend tempo. De gedachte dat Ko aan de
finish met een ijskoude kan Gatorade zou
staan hield de groep op de been. Moe maar
voldaan deden we onze rekkings-oefeningen.
Ook werd er een traditie in ere gehouden,
Henk werd gejonast in de zee. 19.30uur. Op
naar het restaurant "La Casa Vieja". Zou
hier, net als andere jaren de trend voor het
verloop van de stage gezet worden? Het ant
woord werd De uitstekende Spaanse
hapjes, de guitaristen, Ulrich die de Spaanse
vogeltjesdans doet, het tot nieuwe clublied
verheven "He Aboikoni" (op de melodie van
de Macarena) en de sangria haalden het beste
van ons boven. De trend was wederom gezet.
Daar ging het illustere gezelschap, op weg
naar bar/dancing Pacha, want was het niet zo
dat Hennny om 24.00 uur jarig was? Het
was/werd gezellig, Henny gefeliciteerd, ge
proost en gedronken. Langzaam werd het
rustig op het plein, want zei de timetable van
Sal niet, 1.30 uur naar Bed!
De A-selectie met begeleiding op Gran Canaria.
