EEN VERSLAG VAN DE REÜNIE
van het roemruchte 'tiende' elftal van AFC (uit de jaren
'80) en een verslag van de speciale ere-wedstrijd tussen
ex AFC 10 en AFC 11 op vrijdag 12 mei 1995
Ze waren er bijna allemaal, niet alleen voor een gezellige
reünie en een lekker etentje, maar juist ook ter gelegenheid
van het 100-jarig bestaan van AFC, moesten de voetbalschoe
nen maar weer eens (voor de meesten van ons na zo'n zes
jaar) uit het vet gehaald worden, voor een 'echte' jubileum
wedstrijd.
Het sterke 11e elftal van AFC werd bereid gevonden om als te
genstander op te treden en op vrijdag 12 mei om 19.00 uur pre
cies klonk het beginsignaal.
In een speciale 'ex AFC 10' outfit kwam het (ex) tiende onver
wacht sterk uit de startblokken. Coach Theo van Broekhuizen
had moeite genoeg om alle 15 spelers in bedwang te houden,
want menigeen scheen vergeten te zijn dat maar met maxi
mum elf spelers het veld betreden mag worden.
Het was opvallend en zo vertrouwd om te bemerken dat een
ieder eigenlijk zo herkenbaar was in zijn manier van spelen
(echte stijl verloochend zich niet)., want wie herkende niet
- de 'lichte zenuwtrek' van Nico Gianotten in de kleedkamer,
voor het begin van de wedstrijd;
- het felle 'van de bal afzetten' van een tegenstander door
Wim van Duin;
- het 'onverzettelijke 'blokken' van welke aanvaller dan ook,
door Hans Krul;
- de 'slidings' en inzet van Rik de Boer;
- het'krachtig'ingrijpen van GerlofWielinga, onze enige ech
te 'laatste man' (bij afwezigheid van Theo);
- de 'offensieve-nijgingen' van onze voorstopper Joost Vel-
lenga;
- de 'baltechniek en dribbels' van Jacques van der Glas;
- de 'passeer- en slalom techniek' van Tom Blok;
- de 'afstandsschoten en corners' van Jan Willem Bronwas
ser;
- het spelinzicht en de traptechniek van Appie Springer;
- de 'doeltreffendheid met koppen' van Coen den Os (hij was
het weer die voor het enige doelpunt zorgde);
- de 'snelle rushes' van Jan van Broekhuizen (al had Jan
zich deze avond wat aan onze snelheid aangepast);
- de 'verrassende pegels' van Michael Kahn (en natuur
lijk zijn moppen in de kleedkamer);
- de 'banana-shots en rushes' van Dennis de Wit;
- het spelinzicht en telvermogen van onze coach Theo
van Broekhuizen.
Allemaal vertrouwde en herkenbare zaken, net of we vo
rige week nog gewoon gespeeld hadden voor de compe
titie tegen DCG (of tegen RAP of SLTO, om er zo maar een
paar te noemen). Alleen, iets langzamer, iets minder fel
misschien, iets minder ver die bal wegkrijgend en iets
minder controle, maar wat geeft het. De uitslag van de
wedstrijd was niet zo belangrijk, twee dieptepasses in de
eerste helft waren net iets te diep, maar gelukkig ook een
verdiende tegentreffer, door een fraaie kopstoot van
Coen en net toen het ex-tiende op weg naar de gelijkma
ker leek te zijn, sloeg het 11e toe met een derde treffer.
Even lichte opwinding want dit doelpunt was zeker 10 of
misschien wel 15 meter buitenspel, maar de scheids
rechter die toch al hinderlijk goed tot 'elf' wist te tellen
was onverbiddellijk. Maar, zoals al gezegd, de uitslag
was niet van echt belang, het feit weer eens een echte
wedstrijd met alle (oude) makkers te hebben gespeeld telde
het meest.
Na het voetbalgebeuren een gezellig samenzijn in eetcafé
Dopey's Too, alwaar Frank en Frederick Schroder zich bij het
gezelschap voegden (Jan Rossing en echtgenote konden tot
hun spijt deze avond niet aanwezig zijn), maar verder gelukkig
in het gezelschap van onze charmante dames (leuk hè, da
mes, weer die voetbalwas op de maandagmorgen).
Gelegenheid derhalve voor sterke verhalen, leuke herinnerin
gen, de laatste moppen, de rivival van Don Pedro, een verfris
send glas bier, een lekkere hap en een goed glas wijn. Alle
maal ingrediënten voor een geslaagde reünie van 'the good
old' AFC 10 en dat nog wel in het 100e bestaansjaar van ons al
ler AFC.
Tot een volgende keer dus maar weer.
RIK DE BOER
15
