man Fürstner op 32-jarige leeftijd overleden is. Herman was
eenige jaren rechtsback van ons eerste en tweede elftal en
vertrok toen naar Indië. Bij het uitbreken van den oorlog met
Japan deed hij dienst als reserve eerste Luitenant".
Even verderop in het 'Dagboek van een AFC-er' lezen we:
"Heden alweer een nieuwe maatregelen door de Duitsche be
zetting. Na 's avonds acht uur mag niemand op straat, het
geen tevens beteekent, dat de café's om zeven uursluiten. Nu
zijn dus ook onze clubavonden onmogelijk geworden en daar
door bijna alle AFC-contacten verbroken". Op 7 september
1944 meldt Nico Scheepens: "Een nieuwe verordening. Het
geheele wedstrijd-wezen is door de Duitsche autoriteiten
stopgezet. We zullen onze jongens voorloopig dus niet meer
in het veld zien. Voor hoelang? Onze AROL-wedstrijden zijn
dus nog juist op tijd gespeeld en de recette is binnen. Dat is
dus maar net met de hielen over de sloot. Met onze financiën
kunnen we het hierdoor voorloopig weer rustig aanzien". Tot
zover AFC-archivaris Scheepens in zijn dagboek.
In een volgende Schakel volgen we de ervaringen in het 'Dag
boek van een AFC-er'verder de hongerwinter 1944/1945 door.
HANS DE BIE
HET 22e DAMES JAARDINER
17 januari 1995 - 18.00 uur. Aan de vooravond van de hon
derdste verjaardag van AFC melden 147 in het rood-zwart ge
klede dames zich in het Hilton Hotel aan de Apollolaan. De
verwachtingen van iedereen zijn hoog gespannen. Twee jaar
geleden werd er reeds een feestcomité gevormd dat zich, te
zamen met de organisatrices van het eerste uur Jannie Rimini
en Henny Somers, zou gaan inspannen om voor ons dit jaar
een groots feest te organiseren. Dames, u krijgt alle eer voor
uw werk.
Het feest dat klonk als een klok! Ik denk dat ik namens velen
spreek wanneer ik stel dat wij genoten hebben van hetgeen u
ons heeft voorgeschoteld. Hieronder volgt een kort overzicht
van hetgeen deze dames voor ons deze avond in petto had
den.
Zoals reeds gemeld ging iedereen er vanuit dat het diner ge
houden zou worden in het Hilton Hotel. Een welkomstdrankje
werd ons overhandigd. Er werd in de lounge van het hotel
weer even met iedereen bijgepraat, het was een gekakel van
jewelste. Het moet voor de overige gasten van het hotel wel
enige bevreemding hebben gewekt, al die in het rood-zwart
geklede vrouwen. Toen nam Henny Somers het woord. Of wij
onze jassen maar weer wilden aantrekken en ons via de ach
teruitgang van het hotel naar twee klaarliggende rondvaart
boten wilden begeven. Algehele verwarring ontstond. Het
was toch de bedoeling dat wij na een jarenlang verblijf in het
Novotel nu de keukenbrigde van het Hilton aan een onder
zoek zouden gaan onderwerpen?
Het feestcomité had ons bij de neus genomen, zij zijn daar
goed in geslaagd. In twee rondvaartboten, ondersteund door
accordeonmuziek, voeren wij langs de Amsterdamse dreven
richting binnenstad. Je voelde de spanning in de boot oplo
pen toen wij langs de Westertoren richting Centraal Station
voeren. (Wat is Amsterdam toch mooi vanaf het water gezien.)
Zouden wij ook naar Krasnapolsky gaan? Zou voor het eerst in
honderd jaar er een gezamenlijk diner met de heren plaatsvin
den? Dit zou een aardverschuiving binnen AFC betekenen.
Later op de avond bleek dat de dames wel weten dat de Wet
Gelijke Behandeling inmiddels van kracht is geworden. De
heren zijn daarvan nog niet op de hoogte. Maar goed, de bo
ten meerden af bij de steigen van Hotel Barbizon Palace. Ons
diner vond plaats in de prachtig gerestaureerde Olofskapel op
de hoek van de Zeedijk. Toen kon ons feest echt goed los- t
barsten. Eerstwerdenwij,getooidmetonzemooisteglimlach,
vereeuwigd op de gevoelige plaat. De fotograaf heeft overu-
ren gemaakt, want aan het eind van de avond ontvingen wij al-
lemaal een exemplaar van deze foto. Leuke herinnering. Inde
Olofskapel vond iedereen al snel zijn tafel. Ons menu voor de-
ze avond was te lezen op een bord dat het feestcomité voor
iedereen had laten maken bij een pottenbakker. Natuurlijk
had onze huisontwerper Lex Rimini voor de tekst gezorgd. Het
waren volle tafels, want rondom het bord stonden nog diverse
cadeautjes: een fles parfum, onderzettertjes en een plantje in
de AFC-kleuren. Gelukkig deelde Jannie Rimini de bekende
plastic tasjes uit, zodat wij aan het eind van de avond alle goe
de gaven veilig mee naar huis konden nemen.
Het menu voorspelde veel goeds. Het sprak de dames aan dat
de diverse gangen aan tafel werden geserveerd. Het eten
smaakte prima; aan mijn tafel hoorde ik alleen maar tevreden
geluiden. Het feestcomité had in het geniep ontzettend veel
werk verricht. De omlijsting van het diner werd verzorgd door
een orkestje met muziek vanuit de Balkan. Tussen de diverse
gangen had men voor entertainment gezorgd. Als eerste
maakte Hare Majesteit Koningin Beatrix haar opwachting. Ze
las een oorkonde voor en liet door één van haar hofdames aan
ons allen een koninklijke onderscheiding uitdelen. De bedoe
ling was dat de Koningin ook een bezoekje zou afleggen in
Krasnapolsky, om daar de heren toe te spreken en te felicite
ren met de honderdste verjaardag. Maar helaas, zelfs aan de
Koningin werd geen toegang verleend. Heren, foei. Traditie is
best, maar dit gaat toch een beetje te ver. Hoewel het bij de da
mes na deze mededeling even stil werd, lieten wij ons niet uit
het veld slaan. Na een heerlijk stukje heilbot werden wij ver
eerd met een bezoek van het Zwanenkoor. Heerlijke Amster
damse liedjes. Uit volle borst werd er meegezongen; de ar
men zwaaiend en zwierend, en zelfs een heuse polonaise
door de zaal. Goed voor de spijsvertering. Tonny ten Oosten
haalde samen met het dameskoor herinneringen op het 50-
jarig bestaan van AFC. Er werd een aantal liedjes gezongen
uit de Revue die toen ten tonele werd gevoerd. Met de tekst in
de hand zongen wij allemaal mee. Aansluitend, net iets over
24.00 uur, zette Henny de eerste maten van het AFC Clublied
in. ledereen werd een glas champagne in de hand gedrukt.
AFC werd 100 jaar, een mijlpaal. Het feestjaar werd goed inge
zet met dit damesdiner. Bij het verlaten van de zaal ontvingen
wij allemaal een prachtige roos. De conclusie aan het eind van
deze avond kan alleen maar zijn: een prachtig verjaardagsdi
ner. Jannie, Henny, Jannie, Dini, Agnes, Marjolein en Berry:
hartelijk dank voor al jullie inspanningen!
JOGRIETENDEL
Wij, AFC-1e-elftal-dames, danken iedereen die heeft meege
holpen aan de organisatie van het fantastische AFC-
damesjaardiner. Het was duidelijk dat de club haar 100-jarig
bestaan vierde!
Vanuit het Hilton Hotel stond ons een prachtige rondvaart (met
hapjes, drankjes en veel dames-gekwaak) over de Amster
damse grachten te wachten, waarna wij in het Barbizon Hotel
op de foto werden gezet. In de St. Olafskapel (Barbizon) ston
den de tafels gedekt met prachtige 'AFC 100 jaar' onderzet-
borden, waarop wij het menu van de avond konden aflezen.
De borden zullen altijd een fijne herinnering tussen ons huis
gerei blijven. Ook de cadeaus waren dit jaar weer geweldig;
dit keer niet alleen een parfum voor de dames, maar ook een
after shave voor de heren!
Hare Majesteit was bij ons meer dan welkom (in tegenstelling
tot bij de heren), maar het hoogtepunt van de avond werd toch
9
