JUBILEUM
aan bod. Henk Bijlsma zorgde tijdens deze avond voor de se
rieuze noot door te proberen te gaan staan ('ga even staan,
Henk'), waarbij plotseling het licht boven zijn hoofd uitviel en
door mee te delen dat de volgende dag iedereen in een rode
polo bij het ontbijt werd verwacht. Subtiel was de humoristi
sche reactie van John Businkdoorop te merken "Henk, mag
ik dan rijden?". Overigens verwierf Johan de Bie op deze
avond definitief zijn bijnaam van Johan de Moppentopper
("'Heb je er nog eentje, John? - Nog eentje dan, een kleintje"
is dan steevast zijn antwoord). Bij terugkomst in het hotel werd
als uitsmijter van de feestelijkheden de Stille Polonaise inge
voerd om de plaatselijke Guardia Civil niet te provoceren.
U zult wel begrijpen dat op deze reis zoveel gebeurd is, dat het
eigenlijk ondoenlijk is om alle gedenkwaardige en humoristi
sche momenten op papier vastte leggen. Tijdens het diner in
'LaCasaVieja'werd de toon voor de rest van het verblijf gezet,
zodat u het vervolg wel kan raden, ledereen ging goed met el
kaar om en er viel geen wanklank te horen. Wat vooral opviel
was dat de eensgezindheid en de saamhorigheid binnen de
groep, bestuur en trainers- en begeleidingsstaf incluis, groot
was. Eigenlijk was de gehele trip een hoogtepunt van subtiele
humor, gecombineerd met af en toe iets banaals, terwijl op
momenten dat er getraind meost worden iedereen serieus en
geconcentreerd bezig was.
Toch wil ik enkele momenten memoreren die ik zeker niet licht
zal vergeten en die ik u niet wil en mag onthouden:
de viering van de verjaardagen van Roy Beukenkamp en
Peter Brans, waarbij ik me vooral de verjaardagsgeschenken
herinner. Roy kreeg een pop die je op kan spuiten met sla
groom en waarmee je ook kan dobberen op het water, hoewel
de meeste mannen zo'n pop voor andere doeleinden gebrui
ken (Henk B. gaat er bijvoorbeeld mee dansen en eet de sla
groom op). Peter kreeg een luxe-doos. Ik bedoel zo'n luxe
doos sigaren van een bekend merk waar op de binnenkant
van de deksel een foto van de selectie geplakt was, omringd
met foto's van enkele willekeurige dames (of slechts hun li
chaamsdelen), die ook in de kasbah's van Playa del Inglès
rondliepen;
het moed indrinken in het vliegtuig op de heenreis;
de ontelbare mopjes van Johan 'nog eentje' de Moppen
topper;
het Grottenfeest;
de voorzitter op de dansvloer;
de races op de kartbaan waar door het gehele reisgezel
schap onderling spannende manches werden verreden voor
dat Ronald Schumacher gelauwerd werd als kartkampioen.
Henkie Lauda en Ko Roadrunner volgden op de tweede en
derde plaats. De rest van het gezelschap viel vergeleken bij
deze snelheidsduivels onder de categorie zondagsrijders.
Sommige van ons, zoals Henny en Jos (zij crashten en spin
den meer dan eens) of Leon en Erwin (zij zoeken nog steeds
naar het gaspedaal), haalden zelfs deze categorie niet eens;
de sigaren- en dressman Peter Brans op de dansvloer;
nadat de stoppen van de Pacha doorsloegen en de gehele
ruimte in schemer gehuld was, nam AFC bezit van de dans
vloer met een Luidruchtige Polonaise;
het gezamenlijke ontbijt elke morgen om half negen in het
hotel.
Als u meer wilt weten of de details ook wilt horen, schroom dan
niet om iemand van de groep die is meegeweest aan te spre
ken. Ik kan het nooit zo mooi op papier zetten dan dat zij het
kunnen vertellen. Vraag het echter niet aan Kees Gehring, Sal
van Gelder, Jan Olde Riekerink, Dennis Gebbink of René
Franken. Zij konden door verschillende omstandigheden de
reis helaas niet meemaken.
Tot slot wil ik alle leden van 'The Reds' en het AFC-bestuur na
mens de gehele selectie bedanken voor het feit dat wij een
voortreffelijke, perfect georganiseerde (Amel Neckermann!)
trainingsstage hebben mogen beleven. Een extra woord van
dank verdient Ab Springer die er voor gezorgd heeft dat de
complete selectie er mooi afgekleed bij loopt. Met de door
hem gedoneerde bruinieren schoenen aan is het AFC-
clubkostuum pas echt af.
Hopelijk zal de selectie aan het eind van het seizoen iets terug
kunnen doen door al onze sponsors, supporters en oer-AFC-
ers een zilveren schaal te kunnen tonen vanaf het bordes van
de Stadsschouwburg aan het Leidseplein. Of blaas ik nu te
hoog van de toren? Misschien wel, maar misschien ook niet.
Een vriend van mij vertelde me namelijk eens een wijsheid die
luidt als volgt: "Succes is where luck meets preperation". Vrij
vertaald betekent dit dat je pas succes kunt hebben wanneer
geluk en een goede voorbereiding (voor dit succes) samen
gaan. Voor wat betreft de voorbereiding voor het ultieme suc
ces van het eerste elftal denk ik dat van alle kanten, van de zij
de van het bestuur, van de kant van de elftalbegeleiding, van
de trainersstaf en van de supporters en sponsors van AFC, al
het mogelijke wordt gedaan om het eerste tot het hoogst mo
gelijke te laten reiken. Het fundament voor mogelijk succes
wordt door hen gelegd. Ons, de spelers, rest nies anders dan
het vertrouwen waar te maken en ons uiterste best te doen op
het veld waar het uiteindelijk moet gebeuren. En het geluk wat
je af en toe nodig hebt dwing je dan daarmee af. Met de herin
nering aan het fijne verblijf in de Kasbah en het zwoegen op
het strand van Playa del Inglès vers in het geheugen moet dat
lukken. Wij zijn er klaar voor en we gaan er dan ook voor!
Hasta la vista en adios,
ROYTULAR
AFC START HAAR TWEEDE EEUW
MET AANGRIJPENDE CEREMONIE
DOOR HANS DE BIE
Een waardig, maar vooral ook historisch moment. Twaalf se
conden voor twaalf middernacht op dinsdag 17 januari 1995.
Ruim 200 aanwezigen tellen in de Wintertuin van Krasnapols-
ky in Amsterdam de twaalf slagen mee, die voorzitter Jan van
Dijk op de Chinese gong laat neerkomen. Het aangrijpende
tafereeltje: links rustig sissend vuurwerk. In het midden AFC's
A-selectie, samen met opera- en musicalzanger Ernst Daniël
Smid. Rechts Van Dijk met zijn gonghamer. Op de achter
grond het portret van AFC's oprichter Schaf Scheepens. De
zaal telt mee, één, twee, drie.... tot twaalf. Dan barst om pre
cies 00.00 uur bij het begin van woensdag de 18e januari uit
200 kelen het AFC-clublied los. Onder vocale leiding van de
professioneel zingende Smid. De verjaardag van AFC is be
gonnen. AFC honderd jaar! AFC gaat zijn tweede bestaan-
seeuw in.
Aan deze oude/nieuwejaarsceremonie gaat die dinsdag
avond heel wat plezierigheid vooraf. Vakbekwaam begeleid
door, de af en toe tropet spelende, tafelpraeses Rob Duis be
leeft de crème de la crème van Amsterdams oudste voetbal
club in Krasnapolsky's Wintertuin een onvergeteleijke avond.
Zoals Duis zegt: "Als winterkampioen zitten we in de Winter
tuin. We zullen een Zomertuin moeten zien te vinden, want
aan het einde van de competitie zijn we zomerkampioen".
