REDAKTUEEL
ONS EERSTE
HONDERD JAAR EN NU VERDER
Terwijl uw redakteur aan het bijkomen is van de eerste ge
slaagde feestelijkheden en zich opmaakt voor de eerste uitga
ve van de Schakel van de nu 100-JARIG AFC, is het zondag 22
januari 1995 en is het gehele wedstrijdprogramma voor deze
zondag door de slechte weersomstandigheden afgelast.
Uiteraard vindt u elders in deze Schakel een oproep voor de
komende ledenreceptie op vrijdag 3 februari a.s., bijdragen
van Hans de Bie over receptie en jaardiner, een reisverslag
van de trip naar AFC 1 naar de Canarische Eilanden van de
hand van Roy Tular, alsmede een verslag van Jogriet Endel
over het damesjaardiner, alsmede een verslag van de jeugd-
happening van de hand van Machiel van der Woude.
Het komende weekend zal als het weer dit toelaat de competi
tie weer hervat worden. AFC 1 speelt tegen TONEGIDO in
Voorburg, inde vorige twee seizoenen altijd een lastige tegen
stander. Zondag over een week de thuiswedstrijd tegen Hol-
landia. Twee moeilijke wedstrijden, die naar mijn mening ge
wonnen kunnen worden en deze veronderstelling staaft uw re
dakteur op basis van zijn ervaring opgedaan tijdens de trip
naar Gran Canaria. De selectie van het 1e elftal kent momen
teel zo'n goede vriendenband, dat ik denk dat deze band grote
successen kan gaan opleveren.
JdB
GRAN CANARIA: DE BASIS VOOR SUCCES?
Op woensdag 11 januari j.l. vertrok in de vroege ochtend vanaf
luchthaven Schiphol een toestel van Transavia in de richting
van het zonnige Gran Canaria. Aan boord bevond zich de A-
selectie en een kleine bestuursdelegatie van AFC. Vol ver
wachting van een trainingsstage van vijf dagen aan het strand
van Playa del Inglès, waar de basis moest worden gelegd voor
een succesvolle tweede helft van de competitie. Hieronder
volgt een impressie van de reis van uw speciale correspon
dent.
Op de vroege koude, regenachtige en winderige woensdag
ochtend van de elfde januari verzamelden we, de bijna gehele
eerste elftal-selectie en haar begeleidingsstaf en een afvaar
diging van het bestuur van AFC in de vertrekhal van Schiphol.
Het doel van de reis was het hopelijk zonnige en warme Gran
Canaria, één van de Spaanse Canarische eilanden, waar we
tot en met zondag 15 januari een trainingsstage zouden door
brengen om ons voor te bereiden op de tweede helft van de
competitie. Waar anders zou men zich beter kunnen prepare
ren dan op een eiland waar de gemiddelde temperatuur per
dag 22,6°C is en het gemiddelde aantal uren zon per dag 12,9
bedraagt? Om maar niet te spreken van het aantal uitgaans
gelegenheden waar gewerkt kan worden aan de niet geheel
onbelangrijke sfeer en teamgeest binnen het elftal. En dat het
warm en zonnig zou worden en dat er gewerkt zou worden aan
de sfeer binnen het team zouden we weten ook....
Op zondag 15 januari (de laatste dag van de reis) werd tijdens
het wekelijkse sportprogramma van Radio Noord-Holland
een rechtstreekse verbinding gelegd met de kamer van Johan
de Bie in het hotel waar wij verbleven. In de studio in Neder
land zat Dick van der Klaauw om iets te vertellen over het na
derende 100-jarig bestaan van AFC, maar van trainer Pim van
de Meent wilde men graag weten wat wij op Gran Canaria, tij
dens ons jaarlijkse 'uitje' gedaan hadden. Pim antwoordde
dat het niet zomaar een 'uitje' was maar dat er wel degelijk
hard getraind is, en op donderdag en zaterdag zelfs twee keer
per dag. Dit was ook het voornaamste doel van deze trip, maar
naast de vele trainingsarbeid was er uiteraard ook ruimte voor
plezier en gezelligheid. Pim had gelijk, want volgens mij past
deze combinatie namelijk geheel in het karakter van het elftal
én de club. Tenslotte staat in het AFC-clublied de toepasselij
ke regel 'uw naam is mij een schoon symbool, van goede
geest, sportieve jool'.
Er is dus ook hard getraind. Een keer zelfs in het stadionnetje
van de trots van het dorpje Aguïmes, op een half uur rijden van
Playa del Inglès, waar Amel Vroege jaren (kilo's) geleden ge
schitterd heeft. Op hetgrintveld, Playa del Inglès en de omlig
gende dorpen tellen slechts twee grasvelden die allebei gere
serveerd waren voor de deelnemers van het internationale
voetbaltoernooi (waaronder Roda JC en IFK Gothenburg),
trok onze training veel bekijks van de plaatselijke school
jeugd, die massaal aan het spijbelen was geslagen en die de
tribune vol verwachting bemande. Omdat wij zelfs op Goed
Genoeg nooit zoveel schoolmeisjes langs de kant van ons
trainingsveld hebben staan, kan ik u zeggen dat enkelen van
ons nog nooit zo hard getraind hebben, terwijl anderen van de
zenuwen hun techniek kwijtraakten.
De andere trainingen vonden plaats op het strand van Playa
del Inglès, waar wij diepe sporen achterlieten in het mulle
zand, waar soms ware veldslagen werden uitgevochten tij
dens de partijtjes (soms was het zo erg dat onze dress- en si
garenman Peter Brans vertwijfeld uitriep dat ze elkaar 'hele
maal verrot schoppen') en waar ons laatste restje lichaams
vocht en adem op de verschrikkelijke Trap, bijgenaamd 'de Dij-
endoder', achterbleef. Waar elk ander stadsbestuur een rol
trap of een lift of zelfs maar een vlakke toegangsweg naar het
strand zou hebben geplaatst, hadden de lokale autoriteiten
deze trap van minstens 100 treden voor het gemak laten
staan. Volgens sommige geruchten zelfs op verzoek van onze
trainers en begeleiders. Is het dan vreemd dat enkele van hen
spontaan door de spelers in zee werden gegooid?
's Avonds werden gelukkig de onderlinge verhoudingen her
steld. In de disco-pub Pacha bijvoorbeeld, waar wij ons elke
avond verzamelden om van daar onze weg te vervolgen rich
ting de Chick of Joy. Maar ook bijvoorbeeld tijdens het diner in
het restaurant La Casa Vieja.
Op de plaats waar 15 jaar geleden een bushalte stond waar
jonge reisleiders zoals Amel Vroege zich verzamelden en uit
de keuken van het naast gelegen huisje mee-aten, staat nu
het retaurant La Casa Vieja (het oude huis) met gerechten op
de menukaart die typisch Spaans zijn en die toen bij die oude
bushalte ook gegeten werden. De tapas (dat zijn verschillen
de Spaanse voorgerechtjes waaronder vleesspiesen, sala
des, stiereballen, garnalen gebakken in olijfolie en knoflook
(I), gefrituurde inktvisringen en nog veel meer), die wij de ge
hele avond als voor- en hoofdgerechten voorgeschoteld kre
gen en de wijn, bier en sangria zorgden ervoor dat de kelen
gesmeerd bleven voor het 'community-singing'. Niet alleen al
le Nederlandse smartlappen stonden op het repertoire van
het AFC-mannenkoor, maar ook enkele internationale hits als
Guantanamera (waarvan Joey een nieuwe versie maakte met
de tekst 'nooit meer asperges'), You'll never walk alone, Zie
ginds komt de stoomboot, Van voor naar achter van links naar
rechts, en I want to fuck you in the ass (dat spontaan werd inge
zet toen enkele in leer gehulde boys binnenstapten), kwamen
4
