KEEP SMILING
Verzamelen bij ATC. Er is zon, maar veel smoeltjes staan, om
met Peter Knegjens te spreken, op 'nervositas'. Bleek, smal.
Met een gemiddelde snelheid van 75 kilometer per uur gaan
12 auto's in colonne richting De Meer. Als we straks ook zo fel
zijn, komt 't wel goed.
Een droog einde seizoen veld met hobbels en zand. Er staan
echte reclameborden en twee bakstenen dug-outs. Behalve
onze verloofdes en echtgenotes zijn er niet veel toeschou
wers. Eén valt er wel op. Hardedertigerineen nerveus gesne
den double-breasted Italiaans pak van tegen de vijf ruggen.
Deze houdt ook een zaklantaarn tegen zijn rechter oor, maar
dat blijkt een zaktelefoon te wezen. Want hij stond te praten
maar er is niemand bij hem. Dan wordt duidelijk dat hij toch
niet de eerste de beste is, want hij kan, daarbij die telefoon en
kennelijk uit eerste hand, vertellen dat Vanenburg niet bij de
selectie zit. En toch, wij hangen niet aan zijn lippen.
Roy van Dijk is 'helemaal' omgereden om de reserveshirts
van het 1e elftal te regelen. Deze moeten dus aan, onder pro
test van de wisselspelers, want er zijn er maar tien. En we zijn
doel opelkaar, maar zo'n van zweet natgeworden nylon shirt in
de rust aantrekken, dat is weer wat anders.
De wedstrijd. Wij zijn beter. Veel beter. Tenminste, in het begin.
Paal, lat (2x) en hervositas staan een snelle, grote voorsprong
in de weg. Het blijft, tot de rust, 0-0.
Na de thee (is het omdat dit keer de koekjes van Lou ontbra
ken?) gaat het mis. Penalty tegen: 0-1. Twintig minuten voor
tijd de gelijkmaker, door Hans Hulst. Goal: 1-1. Dan breekt de
vermoeidheid op. Het wordt 2-1 voor Sporting Amsterdam.
Het lijkt gedaan. Maar vijf minuten voortijd, penalty voor AFC.
Tien AFC-ers roepen om 't hardst Hans Hulst. Deze is daar
niet blij mee. Maar hij schiet de bal twee centimeter rechts van
de linker paal in het doel. Twee-twee. Verlenging.
Tandvlees en invallend duister. Rein Akkerman (kramp) passt
diep op Tom Egbers (andere pijn). Deze schiet, waar de
Sporting-keeper een voorzet verwacht: 3-2 voor AFC!
Laatste minuut. Een schot van Sporting Amsterdam raakt de
lat. Het Is bijna donker maar Michael Gosler vangt de terug
kaatsende bal en wij voelen: kampioen!
De scheidsrechter, die alle spelers 'meneer' noemt —niet uit
beleefdheid, maar om zijn niet aanwezigesuperioriteitte laten
voelen in deze onderbondklasse 428 sub 6— fluit af. Wij krij
gen bier, bloemen, buffet (koud) en kussen van de meisjes.
Niet goed gespeeld vandaag, wél de titel. Een beetje Vanen
burg. Het pak met de zaktelefoon is niet meer teruggezien na
de warming-up.
T.E.
AFC-TIEN GEEFT ZIJN VISITEKAARTJE AF
AFC's tiende team heeft zij n visitekaartje opn ieuw afgegeven.
Op het B-Cup Toernooi (niet gesponsord door Hunkemoller-
Lexis) laten de door mij soms in de hoogte getilde en soms kri
tisch beschouwde vrije-tijds-ballen-trappers de lokale voet
balwereld versteld staan door imponerende prestaties. Aller
eerst werd op dit jongens-onder-elkaar-toernooi het twaalfde
team van AFC geklopt. Dat gebeurde met 3-1. AFC-tien kwam
met negen man tussen de krijtlijnen en AFC-twaalf met acht
man. Scheidsrechter Hugo Walker had het niet al te moeilijk
en kon zich in gedachten in alle rust op zijn volgende Studio
Sport-verslag voorbereiden.
AFC-tien vormde in zijn 'honkbalopstelling' een hecht ploeg-
je, waarin Limburgse Arjan schitterde. Na een 0-1 achterstand
lanceerde hij eerst Karel-van-de-KLM, die toen 1-1 scoorde,
om daarna de bal zelf hoog in de vijandelijke touwen te jagen.
Rob de Haan voltrok tenslotte het definitieve vonnis over de
'elf van twaalf' met een penalty: 3-1. Ab Springer, trotse vete
raan tussen de jonggerijpte jeugdigen, probeerde de zaken,
zoals vanouds, weer naar zijn hand te zetten. Alsof hij in de
handel bezig was!
Tegen het vier teams hoger geplaatste AFC 6 werd het een 3-3
gelijkspel. Een prestatie waarmee de AFC-teeners winst
boekten. AFC's rekenmeesters hadden namelijk beslist dat
een overwinning op een hoger geplaatst elftal een extra winst
punt opleverde. Het gelijke spel bracht onvoldoende tot uiting
dat AFC-tien sterker speelde. Misschien wel de beste wed
strijd van het seizoen? Goed samenspel bracht de handen
van de toeschouwers menigmaal bewonderend op elkaar. De
scheidsrechter excelleerde niet, maar AFC-tien is met arbitra
le deskundigheid dit seizoen niet verwend geweest. Omdat
AFC-tien weer niet compleet kon aantreden, werden Michiel
en Jeroen (een zoon van Walker) van het twaalfde team ge
leend. De numerieke onvolledigheid was ontstaan omdat
Benno het cricketbat en Guido en Coen het tennisracket pre
fereerden. Met Michiel zijn inmiddels onderhandelingen
gestart om hem naar het tiende te krijgen. Arjan scoorde op
nieuw.
De A junioren van AFC kregen ook klop van het tiende. Liefst
met 4-1Toegegeven dat AFC-tien met enkele sterke gastspe-
lers in het veld kwam, maar desondanks een huzarenstukje.
Zelfs AFC's hoofdtrainer Henny Schipper maakte korte tijd
deel uit van het tiende. Opnieuw leende AFC-tien een speler
uit een lager elftal, ene Wim. Opnieuw ook speelde de man zo
goed, dat er ook met hem gesprekken zijn gestart om hem
voor het tiende team te strikken. AFC-tien lijkt zich op een
groots seizoen 92-93 voor te bereiden! Over de krachtmeting
met AFC's toekomsthoop: ondanks een 0-1 achterstand met
de rust, werd in het tweede speeldeel door het versterkte AFC-
tien snel naar 4-1 gespeeld. De A junioren, kampioen gewor
den in de competitie, waren zo verbouwereerd door het sterke
spel van hun tegenstanders, dat hun speelgedrag af en toe
wat harde trekjes ging vertonen. Het zij de jeugd vergeven,
concludeerden de ouderen en zij gingen er in de tweede helft
ook wat harder tegenaan.
AFC-tien is dus hard op weg om het B Cuptoernooi bijzonder
succesvol af te sluiten. Ik mag over de volgende wedstrijden
nog schrijven, maar houd het dan mogelijk voor gezien. Of
men zou mij over de streep moeten trekken!
TIENUS
8
