IK
den uitgekeken. In een stadion op een steenworp van San Siro
werd de wedstrijd gespeeld tegen AC-Milan 7. Dat team, dat in
de vertrouwde groen-witte kleuren speelde van hun sponsor
'Four Roses' (whisky), startte de wedstrijd overdonderend.
Binnen vijf minuten stonden ze al met 1-0 voor. AFC kreeg de
bal niet eens de verdediging uit, zo sterk stoorden de tegen
standers. Het was haast Engels voetbal. Zelfs Adelbert Bal
last, de centrale middenvelder, die normaliter het team
draagt, kwam niet in zijn spel. (Maar niemand nam het hem
kwalijk, want hij was de grote organisator van deze reis.) Door
een wonder bleef het tot de rust 1-0.
In de tweede helft verloren de Italianen iets van hun energie.
De van te voren afgesproken logische taktiek tegen 3-5-2, na
melijk alle ballen direkt keihard naar voren, werd wat beter uit
gevoerd en begon zijn rendement op te leveren. De 5 rennen
de halfspelers van de tegenstanders werden steeds langza
mer en onze drie voorhoedespelers kwamen regelmatig in
een 1 tegen 1 situatie. Na een half uur kwam de logische ge
lijkmaker dan ook. En vijf minuten voor tijd kwam de (onlogi
sche) voorsprong van de voet van Dennis Geusebroek. Een
onverdiende, maar luid-bejubelde 2-1 voorsprong.
De sterk spelende verdediging (mede dankzij de geweldige
trainingsarbeid in de eerste vier competitiewedstrijden zon
der aanvallers in het team) met als uitblinker René van der
Hoek, liet geen Italiaan meer door en de overwinning was bin
nen.
De sponsor van de tegenstander had zelfs een beker laten
maken voorde winnaar van deze wedstrijd. Deze is inmiddels
veilig in het clubhuis van AFC aangekomen. Met Pasen is de
return en dan hopen we net zulke goede gastheren voor de Ita
lianen te zijn als zij voor ons waren. Misschien kan Sal van
Gelder nu al aan de deelraad vragen of de wedstrijd op het
hoofdveld gespeeld mag worden? We beloven dat we geen sli
dings zullen maken.
Nu kan het zevende tenminste serieus aan de competitie
gaan beginnen. De eerste overwinning is al behaald (2-1 te
gen RKAVIC) en van DWV is op het nippertje verloren (3-2). Op
deze wijze plaatsen we ons ongetwijfeld weer voor de UEFA-
cup van zevende elftallen van volgend jaar.
Misschien loten we dan Real Madrid 7?
MAURICE DE HOND
DE MANNEN VAN TROMP
Een paar weken geleden is het reeds, dat het zesde een uit
wedstrijd tegen de sc Buitenveldert met 0-1 won door een
schitterend schot van Bart de Jongh. De immer hardwerken
de en felle linkshalf wist vroeg in de eerste helft met een af
standschot —hij was op dat moment zeker 30 meter van het
doel en luttele seconden van een goal verwijderd— de keeper
van de sc Buitenveldert te verrassen. Terwijl AFC 6 duidelijk
onder de maat speelde (ook in muzikaal opzicht: het tempo
lag te laag....)vormde de tegenstander toch niet echt een pro
bleem.
Na een aantal spannende situaties in de tweede helft in de
beide strafschopgebieden sleepte AFC 6 in deze niet onbe
langrijke wedstrijd twee punten in de wacht.
Afgelopen zondag, 17 november jl., speelde het Trompteam
een inhaalwedstrijd tegen het Ookmeerse Vespucci. Nu heeft
uw correspondent een aantal jaren geleden in zijn column
'Schijnbewegingen' ooit eens de herkomst van clubnamen
belicht. Maar Vespucci kwam in dat stuk niet voor, simpelweg
omdat het onlogisch lijkt om in 1931 een club naar een Ita
liaanse zeevaarder te vernoemen. Er is immers geen club die
'Magalhaes', 'Vasco de Gama', of wellicht 'Columbus' of 'Mar
co Polo' heet. Is dan de sport polo naar Marco vernoemt?
Genoeg met deze maritieme bespiegelingen. Het zesde trad
aan tegen een elftal dat voornamelijk uit tweede generatie Ita
lianen bestond, d.w.z. jongens die plat Amsterdams praten
gelardeerd met hier en daar een Italiaanse voetbalkreet. Ach
teraf is het natuurlijk begrijpelijk dat de giocatori van een
squadra voor het calcio natuurlijk niet met z'n allen lid worden
van een club die bijvoorbeeld 'De Germaan' of 'Al Achbal'
heet. Aardige jongens trouwens van Vespucci 3. Verschrikke
lijk goed in drammatizzare en natuurlijk ook in sgambettare.
AFC startte redelijk sterk en zag een glaszuivere goal afge
keurd worden door de arbitro ridicoloso. Een AFC inzet
kaatste via twee Vespuccianen voor de voeten van één van on
ze voorhoedespelers. De arbitro besloot echter tot bu itenspel
Waarschijnlijk had hij in de Voetbal International uit 1972 daar
iets overgelezen of in de rubriek van Frans Derks in het histori
sche blad 1-0. Maar dit geval had nu echt niets met fuorigioco
te maken. Seminatore Tromp was woedend en werd nog woe
dender door de beslissingen die de arbitro later nog zou ne
men. Uw scribent is zich terdege bewust van het feit dat de
KNVB sinds jaar en dag met een tekort aan arbiters kampt en
we blij mogen zijn met elke zondag een man in een zwart pak
die leiding aan de wedstrijd geeft. Zeker in de klasse waar
AFC 6 zich pleegt te bewegen. Maar er zijn grenzen! Als de
scheids weer eens een AFC-er affluit voor buitenspel, terwijl
er achter de fluitist nog een speler staat die het buitenspel op
heft en onze capitano Egon Lambeck de arbitro daarop attent
maakt, krijgt onze aanvoerder te horen: "Doar heppik niks
mee te moaken", of woorden die ongeveer zo klonken. Aan de
heftig meevlaggende grensrechter Guiseppe van den Bold
werd door de scheids al helemaal geen aandacht meer
besteed en de wedstrijd kreeg allengs een grimmiger karak
ter. Wonderwel kwam AFC op een verdiende 0-1 voorsprong.
Linkshalf Michael Aarts zette een aanval op die de bal uitein
delijk bij Alfons Selier deed belanden. De bal kwam voor en
met een colpo di testa, een kopballetje dus, werd de portiere di
Vespucci door Michael verschalkt. AFC had grote moeite met
de furieus dribbelende middenveldertjes van de op levende
Nutsen gelijkende rood-gele tegenstanders. Bij de thee wer
den Nicky Hekster en Mare Kruyswijk gewisseld voor Willem
Drenkelford en Bart de Jongh, zodat Nicky over zijn stukje kon
gaan nadenken en zich kon ergeren aan de scheids en Mare
zijn traditionele hamburger tot zich kon nemen. Een 0-2 stand
zou de Vespuccianen zeker de das hebben omgedaan, niet in
de laatste plaats vanwege de hevige koude. Vlak voor rust wil
de het net niet vlotten met een tiro spettacolare, een spetter
van een schot dus, van Marcel Foreman. En vlak na rust bezat
AFC niet de kracht, ondanks de vele forza's die werden geroe
pen, om de squadra rossa/gialla op de knieën te krijgen. Het
tempo lag duidelijk te laag, de AFC ploeg wist niet goed wat te
beginnen met vier middenvelders en de spitsen waren ook
niet in hun goede doen. Tot overmaat van ramp kregen de uo-
mini Trompini nog een rigore per mano tegen. Philip Vischja-
ger werd namelijk beticht van hands in het strafschopgebied,
maar ook deze scheidsrechterlijke beslissing leek weer meer
op een dwaling. Keeper Niels van Mourik had bijna beet, maar
moest helaas de bal uit het net vissen. En terwijl langs de lijn
de arbitro reeds diverse brillen werden aangebodenprobeer
de aan het eind van de wedstrijd de Buitenveldertse formatie
nog in wanhopige pogingen tot scoren te komen. Het bleef
echter bij een 1-1 gelijkspel, en dat had AFC 6 grotendeels aan
zichzelf te danken. Hoger speeltempo en iets meer bezieling
zou een hoop helpen. Maar niet getreurd! AFC 6 is een van de
weinige teams die nog ongeslagen zijn. En, zoals de coach na
afloop verklaarde: uit gelijkspelen en thuis alles winnen, dan
komt de titel vanzelf binnen. Maar laten we niet op de zaken
vooruit lopen. nicky hekster
