Maar onze kersverse donateur Rob Hofman liet dui
delijk zien waarom hij de ballen bij Ajax alleen het
trainingsveld op mag gooien, want als hij ze inder
daad met zijn voeten gaat aanraken wordt het zelfs
Ajax te gortig.
Een speler steekt duidelijk met kop en schouders
(dit is letterlijk) boven de rest uit. Jaap van Zweden
leidt zijn team voortreffelijk de finale binnen. Het
scoreverloop is met ruimschoots verschil, zodat er
helaas niets te sjoemelen valt.
14.00 Prijsuitreiking.
Rob Collewijn helemaal uit Amerika overgekomen
voor de sixes ontvangt ter herinnering het AFC hor
loge, want we vinden het heel leuk dat hij AFC niet is
vergeten.
1Olivetti VI, 2. Olivetti III, 3. Olivetti IV, 4. Olivetti II,
5. Olivetti I, 6. Olivetti V.
Een oplettende lezer merkt natuurlijk dat er dit jaar
geen sixes waren maar fives. Maar als er volgend
jaar weer wat meer eerste en tweede elftalspelers
meedoen worden het gewoon weer sixes.
Wij zijn er in ieder geval weer bij.
TON DISSELKOEN OOK NAMENS JAN, PAUL, SAL
P.S.: Dat de velden door Leo zijn uitgezet weet natuurlijk een
ieder, dus daar hoeven we verder niets over te schrijven, hè
fijne jongen!
DAMES JAARDINER
17 januari a.s. vieren de dames van AFC de verjaardag van de
club mee met de heren, maar, traditiegetrouw, op een eigen
stek. De heren hebben hun festijn op het clubhuis en de da
mes in het Novotel.
Er zijn duidelijke overeenkomsten tussen de diners. Er zijn
ook verschillen. En één van de grootste is, dat men voor het
heren-diner uitgenodigd moet worden en voor het dames
diner niet.
ledereen, mits van de vrouwelijke kunne, die iets met AFC te
maken heeft, is welkom.
Moeders van-, vrouwen van-, vriendinnen van- en kinderen
van AFC-ers kunnen bellen naar Janny of Henny, om zich op
te geven voor het diner.
Ons doel is: een stijlvolle verjaardag van de club, waarbij ie
dereen elkaar wat beter leert kennen. Het groeten en praten
daarna, werkt beslist door rond de velden.
Tot woensdag 17 januari, half zes bij de borrel, dames!
JANNY 6654370
HENNY 433325
GEFELICITEERD
Tja, daar zitten we dan met een club van 95 jaar.
Nu ja, 'zitten' is het woord niet. Natuurlijk ben ik de enige niet,
die trots aan een buitenstaander uitlegt, dat AFC de oudste
voetbalclub van Amsterdam is. En wees eerlijk, wij vertellen
het allemaal met een zekere mate van trots. Vijfennegentig
jaar! Het is ook geen sinecure om als club zó oud te zijn.
Maar als ik er over nadenk, komt toch bij mij de gedachte op,
dat wij trotser praten over een 95-jarige club, als over de oude
re leden die de club heeft. Dan heeft leeftijd ineens een ande
re betekenis.
ledereen weet, dat de jeugd de toekomst heeft en zeker in de
voetbalclub; maar staan wij er bij stil, dat de mannen, die nu
met wat stramme benen en grijs haar de trap van het clubhuis
beklimmen, óók renden over de velden en óók enorme
feesten opzetten in het clubhuis? En vooral, dat zij de basis
vormen en vormden waarop AFC doorgaat?
Vele grote namen in AFC bestaan nog slechts in de herinne
ring, maar velen zijn er nog en bij een 95e verjaardag mogen
we best even bedenken wat een schat aan parels AFC aan
zijn snoer heeft. Er komt meer kijken dan alleen de voetbal
kunst om aan zo'n ketting geregen te worden.
Bij vele volken is er altijd respect voor de ouderen. Door hun
leeftijd kunnen zij bogen op wijsheid en ervaring. In ons land
stoppen we het liever in de pot van 'generatiekloof'. En wat is
het dan grappig te zien, dat, in de tijd die ik zelf meeloop op
AFC, veel jongeren van toen, vol van recalcitrantie en afge
ven op ouderen, nu zelf met een kalend kruintje en opgroeien
de kinderen in het clubhuis lopen en dat hun normen aardig
verschoven zijn. Welnu, zo verschuift het AFC-toneel ieder
jaar en voor iedereen.
Ach, ik vertel graag, hoe mijn vader, in de Utrechtsestraat op
zijn fiets reed. Een jongen van ongeveer 15 jaar stak plotse
ling over, liep tegen zijn voorwiel en viel. En tot mijn vaders
stomme verbazing zei hij: "Zak, wat doe je op een fiets als je
niet rijden kunt". En ik verzeker u, dat mijn vader heel wat af
gefietst heeft in zijn wielrenleven. Zo'n jongen wist daar niets
van, dus waarom zou hij respect hebben?
Nu, zo bedoel ik het ook met de oudere AFC-ers. Niet iede
reen wet, wat de ander presteerde, maar laten we het doorge
ven en vooral koesteren wat we nog aan het snoer hebben en
zorgvuldig rijgen wat er in de komende jaren van AFC nog bij
komt. Dat geeft de bijzondere waarde aan onze club.
Nu is AFC een voetbalclub, dus in wezen ook een mannen-
club. Ik heb geen enkele neiging om als een tweede Kenau Si-
monsd Hasselaar op een emancipatiebres te staan, maar ik
zou wel een lans willen breken voor enkele oudere dames op
AFC. Weduwen van grote parels aan dat snoer. AFC heeft
ook hun leven beheerst. En er is best moed voor nodig om nu
alleen op het clubhuis te komen.
Op 1 januari jl. deed het toch een beetje zeer te zien, dat de
ouvreurs van de gereserveerde rijen enkele van deze wedu
wen weigerden en naar de achtergelegen plaatsen verwe
zen. Dat zou niet gebeuren als hun mannen er nog bij waren.
Denk eens na: hun mannen waren oer-AFC-ers. Die verdeel
den hun tijd tussen huis en clubhuis.
Denk daar eens goed over na.
Dat thuisfront gaf beslist extra glans aan de parels.
Lief AFC, van harte gefeliciteerd en ik hoop nog vele jaren met
je te mogen vieren.
HENNY SOMERS-BLEKEMOLEN
KUNSTGRAS VOOR AFC (13): EEN 'MUST'
Het 13e trad op 17 december jl. aan tegen Gold Star op een
heus kunstgrasveld. De tien niet-hockeyers onder ons keken
daar een beetje vreemd tegen aan en niet alleen vanwege de
vraag welk schoeisel de meeste kans op standvastigheid
bood. Alle goede voornemens, strategieën en andere be
denksels om nu eindelijk weer eens een wedstrijdje te winnen
maakten plaats voor gevoelens van knagende onzekerheid.
Zou het roemruchte 13e ook op iets zandingestrooids uit de
voeten kunnen? Was het onder dergelijke omstandigheden
mogelijk om begenadigde specialisten als Michael (altijd
klem), Ron (inleveren), Max (tikkie terug) en Humphrey (vlie
gende schaar) adequaat te vervangen? Ja zeker, dat was het
en hoe! De basis was al op de vroege zondagmorgen door de
aanvoerder gelegd. Geconfronteerd met enkele absenties
werd half AFC afgebeld om toch compleet op het veld te kun
nen verschijnen. Zo'n telefonade leert heel veel over hoe de
leden van AFC een voetballoze zondag in december door
brengen. Met name de behulpzaamheid jegens naaste ver
wanten bleek opvallend: voor moeder wordt een tapijt gelegd
