INS OUTS
de microfoon, kreeg ter plaatse de functie van ceremonie
meester. Hij mocht de gehele selectie, die dit seizoen achter
af bezien een ongelooflijke prestatie heeft geleverd, door
voorzitter Rein Akkerman in de bloemen laten zetten. Van
Gelder sprak elke speler met humor, gevoel voor detail en
kennis van zaken zoals van hem gewend toe. In de huldiging
werden uiteraard ook Henny Kottmann, Pim van de Meent en
AFC-er pur sang Ko Grosze Nipper betrokken.
Na de bloemenhulde waren tal van speeches te beluisteren,
waarvan hier een bloemlezing.
Rein Akkerman: "Een fantastische prestatie, een gelukwens
waard aan het adres van de gehele vereniging. Maar als het
even kan nooit meer een seizoen met zoveel spanning".
Pim van de Meent: "Dank aan het bestuur voor het geloof en
vertrouwen. Dank ook speciaal aan twee mannen: Dik Koe
nen en Rokus Hoogendoorn, zonder wie we vandaag niet
hadden hoeven spelen".
Henny Kottmann: "Met deze groep moet ook volgend seizoen
goed gepresteerd kunnen worden en hoog worden geëin
digd. Ik hoop ooit nog eens terug te mogen komen als hoofd
trainer van AFC".
Ton Disselkoen: "Op deze groep AFC-ers moeten we kunnen
bouwen. Dit is üwclub, geniet er van!".
Cees Thomas: "Ik beleefde vandaag een angstig moment. Ik
had stiekem een fles champagne onder in mijn tas gestopt en
zag met angst en vreze, hoe bij aankomst in Leiden met mijn
tas werd gesmeten. Maar de fles bleef heel en kon dus na af
loop worden ontkurkt. Overigens mogen ze daar nu wel het
plafond van de kleedkamer opnieuw gaan witten".
Na allé speeches kon er worden gezongen en gedanst en....
inderdaad, getoast. Op de bruisende apotheose van een
super-enerverende competitie, waarover nog lang, zeer lang
zal worden nagepraat.
GERARD TREBERT
de gelukkige aanwezigheid van Roy van Dijk, die, als hij
er 'uit'iet bij was tot nederlagen heeft geleid (RVC, Storm
vogels, Unitas);
de afwezigheid van bestuursleden in de spelersbus zij
zouden evenals vorige keer bij Unitas ongeluk brengen;
het absoluut kaartverbond in diezelfde spelersbus.
EINDSTAND DERDE PERIODE
De derde periode werd door ons eerste elftal met het behalen
van de titel afgesloten, hetgeen betekent, dat AFC volgend
seizoen zal uitkomen in de strijd om de 'grote' KNVB-beker.
De eindstand van de derde periode is als volgt:
1. AFC
2. RCH
3. EDO
4. DHC
5. Blauw Wit
8 12
8 12
8 11
8 10
8 9
13-8
15-13
12-8
16-10
11-9
"WINNENDE VAN AFC
IS ME NET IETS TEVEEL VAN HET GOEDE"
Onder bovenstaande kop troffen wij in de rubriek 'Amateur
Journaal' van het Utrechts Nieuwsblad van 2 mei jl. de vol
gende ontboezeming van de hand van Pieter van de Vliet. Wij
menen de lezers van De Schakel dit stuk niet te mogen ont
houden.
RONDOM DE FEESTDAG VAN 7 ME11989
Voorzitter Van Leeuwen van UVS was één van de eersten
om de spelers van AFC in hun kleedkamer geluk te wen
sen, een buitengewoon sympathiek gebaar van de prae-
ses van een club, die door de tegenstander enige minuten
tevoren tot degradatie was gedwongen.
Uitbundige vreugde uiteraard in diezelfde kleedkamer,
waar aan het repertoire feestliederen door de spelers
spontaan een nieuw werd toegevoegd: "We gaan Europa
in....".
Tegenstelling in de aangrenzende kleedruimte, waar de
deur een half uur gesloten bleef voor de belangstellende
buitenwacht.
Tekenend detail voor de enorme deceptie bij UVS, de club
die halfweg de competitie nog titelkansen had, maar aan
het slot van één van de meest enerverende competiteis in
de hoofdklasse A moest afdalen: de nationale driekleur
halfstok boven het verlaten sportpark.
Waardering bij UVS voor de correcte, waardige wijze, waa
rop de Amsterdamse bezoekers met de nodige zelfbeheer
sing het park verlieten en dat gold zowel voor de spelers
groep als haar supporters.
Bijgeloof was meer dan ooit troef in deze laatste beslissen
de krachtmeting. Hier is een handvol voorbeelden:
- de afgetrapte voetbalschoenen met gaten van Johan
Dol, die hij niet meer door nieuwe wilde vervangen sinds
hij had bewezen weer te kunnen scoren;
- de AFC-blazer van secretaris Johan de Bie, die bij uit
wedstrijden geluk heeft gebracht;
(door
Pieter van de Vliet)
AMSTERDAM
AFC. In krijt schreef ik
het hoog in de steile por
tiek van de flat aan de
Van Tuyll van Seroos-
kerkenweg in Amster
dam-Zuid, dicht bij het
Olympisch Stadion. Zo
drukte ik als jochie
mijn verbondenheid
met die Amsterdamse
voetbalclub uit. Als ik
thuiskwam keek ik er
altijd even naar. Later,
toen ik daar niet meer
woonde, ging ik gere
geld kijken of de letters
er nog stonden. De fre
quentie van het kijken
is .in de loop der jaren
afgenomen. Dat heeft
ook te maken met de
angst dat die drie let
ters er op een dag niet
meer zullen staan.
AFC, Amsterdamsche Foot
ball Club. Een beetje deftig, zo
als de Koninklijke HFC uit
Haarlem. FC hoort bij betaald
voetbal, maar Football Club
hoort bij AFC. Het ls ondenk
baar dat AFC ooit betaald
voetbal zal spelen.
AFC ls m'n Jeugd. M'n eerste
meisje stond langs de iyn als ik
m'n matige party met adspi-
ranten 3 speelde. Vermoedelijk
had ze net als ik geen verstand
van voetbal maar kwam ze al
leen naar my kyken. Want ik
had toen nog een leuk blond
koppie en de voetbalplupje
stond me goed.
AFC was alles voor me. Na al
weer een slecht rapport mocht
ik er voor straf niet meer heen.
Ik verzon een list, ging wande
len met een vriendje. Om de
veertien dagen wist ik hem te
bewegen mee te gaan naar de
Zuldeiyke Wandelweg. Vanaf
de dyk van wat ooit een rings-
poorüjn had moeten worden
kon ik een glimp opvangen van
de reds, myn idolen. Een wed
strijd die ik op die manier
schaars heb gevolgd was die
tegen Stormvogels. Piet
Kraak, keeper van het Neder
lands elftal, stond by de IJmui-
denaren in het doel.
Clubliefde
AFC. Zelfs toen myn clublief
de overging op Elinkwyk, de
sympathieke club uit Zuilen,
ging ik nog wel eens naar AFC
kyken. Dat ik dat zo maar kon
doen, zonder toestemming te
vragen, gaf me een goed ge
voel. Als ze verloren had ik er
de pest in. Niet meer zo erg als
vroeger. Als jongetje kon ik me
echt hopeloos voelen. "Want in
myn ogen was er bulten AFC
niets dan een naar kamertje
met een ontmoedigende berg
huiswerk. Daar hield ik stie
kem een statistiek by van de
competitie. Alle clubs had ik
voorzien van clubkleuren. Die
van 08V uit Oostzaan weet ik
om een of andere reden nog:
paars-zwart.
AFC van de Zuldeiyke Wan
delweg is in myn ogen het ech
te AFC. Het houten clubhuis,
de houten tribiune, de met po
pulieren omgeven by velden
die grensden aan de tennisba
nen. AFC speelt nu op sport
park Goed Genoeg in Buiten-
veldert, niet echt meer de club
van Zuid. Nog wel de sfeer van
Zuid. Want by welke club zie Je
by het betreden van het veld
een bord met aan de ene kant
Be Friends,en aan de andere
kant Keep Smiling.
Elinkwijlc
Later kwam Elinkwyk. Ik
ging er eens kyken, nieuwsgie
rig door de verhalen over spec
taculair spelende Surinamers
als Michel Kruin en Humphrey
Mynals. Ik bleef er komen, niet
alleen om het mooie voetbal,
ook voor de sfeer.
Af en toe nog ga ik naar de
wedstrijden tussen AFC en
Ehnkwyk. Meestal gaat bet
om iets moois. Een periode ti
tel, het kampioenschap. Want
beide clubs spelen sinds het
bestaan van de hoofdklasse
een leidende rol.
Dit seizoen is het helaas an
ders. Degradatie is de inzet
van het duel. Daar zit Je dan.
Voor wie moet. Je zyn. AFC zit
het diepst ir het hart gebak
ken. Maar Elinkwyk wil je ook
niet kwyt. Een bisexuele sup
porter. Dat eerste doelpunt
van Elinkwyk zit me niet hele
maal lekker, maar het doet me
wel goed dat de Jonge Van der
Linden scoort. Een voetballer
met een naam die in het
Utrechtse geiyk staat aan kyk-
genot. De gelijkmaker vind ik
terecht. De winnende goal
voor AFC is me net iets te veel
van het goede.
Het clubhuls van AFC is an
ders, niet meer 'myn' oude
houten clubhuis aan de Zuide-
ïyke Wandelweg. Vanaf het
bordes kyk ik naar de spelers
van Elinkwyk die wat aange
slagen hun spullen in de laad
ruimte van de bus zetten om
terug te keren naar Zullen.
Ik hoop dat ze allebei winnen
komende zondag. Dat is ook
makkeiyker voor my.
Gek eigeniyk, clubliefde.
5
