een bekend Jordaans viscafé (ondanks de dan mede aan wezige dames) in conclave bijeen te komen om de datum voor de volgende visdag vast te stellen. Besproken wordt dan mede de inhoud van een visclublied, waarvan alleen de titel 'Zorg, dat je erbij komt....' bekend is. SJAKKI DE GOUDEN BALLEN Van heinde en verre waren ze weer komen opdraven. Van heinde o.a. Cees den Braven en van verre o.a. Co Onsman. En het 'ouwe' stel legde nog redelijke patronen op de mat ook. Wat zeggen we van een uitslag 4-4 tegen ons eerste? En toen begon het eigenlijke feest. De tafel werd van zelfsprekend grote eer bewezen: natuurlijk ontbraken de sprekers niet. Kees Gehring richtte zich speciaal, namens het bestuur, tot Doby Peters en Wim Lenglet. Ko Grosze Nipper behandelde de acht jaar, dat hij met Doby had sa mengewerkt. De afscheidsspeech van Wim Lenglet behoeft geen woorden van uw scribent. Doby zelf had cadeau's bij zich voor Sal van Gelder, Tonny Disselkoen en Ko Grosze Nipper. Overigens ging Doby ook niet met lege handen naar huis. Van de spelers kreeg hij een workmate en van AFC een klok. Kortom, men was blij het feest weer op AFC te kunnen hou den. Eenieder ging tevreden en zeer laat naar huis met de gedachte: volgend jaar weer. JAN TJALLING INKTSPOT NR 7 Alle goede dingen bestaan uit zeven. Zo ook deze mini- reeks over vrouwen, die een stempel drukten op de club. Natuurlijk mogen alle Pieternellen niet vergeten worden. Zij waren allen nadrukkelijk aanwezig op iedere eerste januari. Of Ali Rood, die in 1932 zulke goede liedjes zong in het AFC-cabaret, waarin Willy Brusse de conférencier was. En denk aan Wil Brokman, die verscheidene jaren een waar jeugdhonk runde op de woensdagmiddagen! Ga er maar eens aan staan! Een horde uitgelaten jongetjes in de achter zaal bezighouden. Met een ingebakken optismisme lukte haar dat iedere week weer. Maar AFC is ook nog de moeder van drie dochters en dochter ACC had twee vrouwen in haar midden, die ook niet bepaald als muurbloempjes door het leven gingen. In het jaarverslag van ACC uit 1931 staat al, dat velen bij Nel Sabelson in de leer kunnen gaan, wat goed scoren betreft. Wel, die lessen gaf ze dan ook. Toen Puck Kappelhoff voor de eerste keer op ACC kwam en aan Nel werd voorgesteld, confiskeerde Nel haar direct om te scoren. De arme Puck wist zich geen raad, kreeg geen kans om zich te drukken en leer de het scoren voortreffelijk. Nel bracht met een enorme stuwkracht het damescricket van de grond. Op 16 mei 1932 had ze reeds 20 dames bij elkaar voor de oprichting van de club. En trainen! De 20 leden kwamen om 6 uur met het broodtrommeltje aanhollen uit hun werk. Dat gezamenlijke eten schiep een band en als de trainer, Jaap Suyver, op het veld verscheen, stond daar een mentaal hecht elftal. Toen in 1934 de Nederlandse Dames Cricket Bond werd op gericht was Nel voorzitter. In het eerste jaarverslag boog zij zich met scherpe opmerkingen over het kledingprobleem: rok of pantalon. Twee dingen kon zij toen nog niet bevroe den. Ten eerste dat zij 19 jaar zou voorzitten en ten tweede dat bij haar afscheid in 1953 de rok/broek-discussie nog lang niet over was. In 1974 was Nel 50 jaar ACC-lid en dat werd groots gevierd met een speciaal cricketcabaret. Het leven had voor haar niet alleen feesten in petto. Het ver lies van haar enige zoon, Bubi, was een regelrecht drama. Met haar sterke geest hervond ze echter de vriendelijkheid en de glimlach, waarmee zij de wereld tegemoet trad. Met de schenking van de Nel Sabelsonbeker gaf ze méér aan het damescricket dan een stuk gevormd metaal: ze gaf haar stempel door! De tweede sterke vrouw was Zus Suyver. Zus kwam in ACC door haar man, Jaap. Toen Jaap in 1965 overleed, was hij penningmeester van de club. Zus bood spontaan aan om de taak over te nemen. Bij andere bestuursfuncties is er misschien nog wel eens iets te dele geren, maar als meester van de penningen ligt dat anders. Wel, Zus bewaakte de kas als een Cerberus. Zeventien jaar bleef zij op die post. De bezoeken van de kascommissie werden omlijst door een etentje bij haar thuis. Een bestuurs vergadering zonder eigengebakken boterkoek van Zus was ondenkbaar. Als een nijvere bij vloog zij door de club. Pitch inpakken, broodjes sjouwen, de bar runnen; alles deed ze zeer inten sief. Het erelidmaatschap in 1977 was dan ook een welver diende blijk van waardering van de club. Toen ik in 1975 aan Zus werd voorgesteld, kwam ze erg streng op mij over. Als ik haar op ACC zag, wenste ik mijzelf aan de andere kant van het veld. Door toevalligheden leerde ik haar beter kennen en wat ben ik blij dat ik de kans kreeg om van mening te veranderen. Nee, doetjes waren Nel en Zus zeker niet, maar als deze twee dames in een Franse club hadden gefunctioneerd, zouden de leden beslist verzuchten: Ah, Coeur et Caractè- re! HENNY SOMERS-BLEKEMOLEN AFC 10 Zo tegen het einde van het voetbalseizoen vraagt heel sportminnend Nederland zich natuurlijk weer afhoe heeft AFC 10 het toch gedaan? Wel, we zullen een ieder meteen uit de droom helpen, het is geen seizoen geweest van sportieve hoogtepunten. Met 19 punten uit 22 wedstrijden wisten we slechts een 8e plaats op de ranglijst te behalen. Kennelijk hebben twee kampioen schappen in de jaren '83 en '84 (al weer zo lang geleden) ons toch te veel krachten gekost. Een slechte seizoenstart pas bij de 5e wedstrijd werden de eerste punten behaald bepaalde al snel onze beschei den positie op de ranglijst. Tegen de uiteindelijke kampioen DCG 10 werd weliswaar een verdienstelijk gelijkspel ge boekt, voor het overige was het puntjes bijeen schrapen. Toch was het zoals al heel wat jaren gewoon gezellig om met dit team enkele uurtjes in en naast het veld met elkaar door te brengen. Toch is de (serieuze) afspraak gemaakt bij het volgende sei zoen met een iets betere conditie aan de start te verschij nen. Of het bij goede voornemens zal blijven?.... wie weet, gaat het echt gebeuren. Het volgende seizoen staan er trouwens toch wel enkele veranderingen voor de (kleedkamer) deur. Zo zullen Nico Gianotten, Pieter Magielsen en eventueel Hans Tier de voetbalschoenen aan de bekende wilgen hangen, jammer maar daar heb je rekening mee te houden. Ten aanzien van Nico Gianotten toch even een paar aparte regels: jarenlang onze vertrouwde sluitpost tussen de palen, z'n bezielende, soms wat bestraffende (maar dan was het ook wel nodig) commentaar zullen we zeker missen. Jam mer Nico, van ons had je afscheid (nog) niet gehoeven. Be dankt Nico voor je sportieve inzet, gelukkig ziet het er naar uit dat we je bijdrage (met assistentie van Sharon) op onze jaardiners niet behoeven te missen. 8

AFC (Amsterdamsche Football Club)

Schakels (clubbladen) | 1988 | | pagina 8